Zaburzenia mowy i jej rozwoju u osób z wadą słuchu

obowiązkowe

Ukończenie studiów licencjackich w zakresie logopedii

w sali

Przedmiot realizowany jest w formie wykładu. Studenci zapoznają się z podstawowymi informacjami z zakresu rozwoju mowy i języka u dzieci z uszkodzeniami słuchu, z charakterystycznymi objawami zaburzenia rejestrowanymi we wszystkich podsystemach języka. Studenci poznają zasady prowadzenia stymulacji rozwoju mowy i języka u dzieci z uszkodzeniami słuchu, specyfikę pracy surdologopedycznej.

Tematyka przedmiotu dotyczy charakterystycznych objawów rozwoju mowy i języka u dzieci z uszkodzonym słuchem ( rejestrowanych we wszystkich posystemach języka; w zakresie przyswojenia kompetencji językowej, komunikacyjnej i kulturowej). Różnych aspektów pracy surdologopedycznej (różne metody) podejmowanej z osobami z uszkodzonym narządem słuchu. Studenci poznają zasady dostosowania działań usprawniajacych do wieku dziecka, głębokości uszkodzenia, zastosowanej protezy słuchu, uwarunkowań środowiskowo-społecznych, edukacyjnych.

1. Audiologia kliniczna. Zarys. (2003), red. Pruszewicz A, Wydawnictwo Akademii Medycznej, Poznań.

2. Bieńkowska K. (2011), Słucham, mówię, jestem..., Program do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół dzieci z wadą Słuchu. Krosno.

3. Borkowska-Gaertig D. (1982), System słuchowy a zaburzenia mowy u dzieci [w:] Zaburzenia mowy u dzieci (red), J. Szumska, PZWL.

4. Borkowska-Gaertig D. (red.), (1975) Badania nad uszkodzeniami słuchu w Polsce wyd. IMiDZ, Warszawa.

5. Bouvet D. (1996), Mowa dziecka, WSiP.

6. Csanyi Y. (1995), Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu, WSiP.

7. Dryżłowska G. (2007), Rozwój językowy dziecka z uszkodzonym słuchem a integracja edukacyjna, Wydawnictwa UW.

8. Edukacja Niesłyszących. Publikacja konferencyjna. (2011). Polski Związek Głuchych, Oddział Łódzki, Łódź.

9. Emiluta – Rozya D. (1994) Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym, CMPP-P MEN.

10. Geppertowa L.(1968) Źródła trudności w przyswajaniu języka przez dzieci głuche, PWN.

11. Góralówna M.(1982), Listy o wychowaniu dziecka głuchego,WSiP.

12. Góralówna M., Hołyńska B. (1984), Rehabilitacja małych dzieci z wadą słuchu, PZWL.

13. Grabias S. (1994), Głuchota a język, UMCS, Lublin.

14. Kaczmarek B. (1986), Wzrokowa percepcja wypowiedzi słownych, UMCS, Lublin.

15. Krakowiak K., Panasiuk M. (1992), Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem, UMCS, Lubli.

16. Krakowiak K.(1986), Fonogesty, wyd. „Lublin”.

17. Kurkowski M. (2013), Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Wydawnictwo UMCS, Lublin.

18. Logopedia. Teoria zaburzeń Mowy (2012), (red.) S. Grabias, Z. M. Kurkowski, Wydawnictwo UMCS, Lublin.

19. Lindner G. (1976), Podstawy audiologii pedagogicznej, PWN.

20. Lipińska A. (1999), Album, pamiętnik, kronika wydarzeń – technika wspomagająca rehabilitację (rewalidację) dziecka z uszkodzonym słuchem. [w:] J. Kobosko (red.) Moje dziecko nie słyszy. Materiały dla rodziców dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek-Człowiekowi”,

Warszawa.

21. Lőwe A.(1983), Rozwijanie słuchu w zabawie, PZWL.

22. Lőwe A.(1981), Mamo naucz mnie rozumieć, PZWL.

23. Lőwe A.(1990), Wybór pism wyd. Szczecin.

24. Lőwe A.(1995), Wychowanie słuchowe. Historia-metody- możliwości, PWN.

25. Mitrynowicz-Modrzejewska A. (1968), Głuchota wieku dziecięcego PZWL.

26. Młynarska M., Smereka T. (1992), Psychostymulacyjna metoda kształtowania mowy i myślenia dzieci z wadą słuchu „Glottis”, Gdańsk.

27. Perier O. (1992), Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu WSiP.

28. Perlin J., (1993), Lingwistyczny opis polskiego języka migowego, UW, Warszawa.

29. Rodak H., Nawrocka D. (1993), Od obrazka do słowa WSiP.

30. Schmid-Giovannini S. (1996), Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem, WSiP

31. Surdologopedia. Teoria i praktyka. (2015), (red.) E. Muzyka-Furtak HARMONIA UNIWERSALIS, Gdańsk.

32. Szymańska R. (1975), Kierowanie procesami kształtowania mowy dziecka głuchego w środowisku rodzinnym [w:] Gałkowski T. Wybrane zagadnienia z defektologii T. III, ATK, Warszawa.

33. Szymańska R. (1991), Kształcenie związków zgody i rządu w wypowiedziach dzieci niesłyszących, Biuletyn Audiofonologii, T. III nr 1-4.

34. Trochymiuk A. (2008), Wymowa dzieci niesłyszących. Analiza audytywna i akustyczna. Seria: Komunikacja Językowa i Jej zaburzenia (t.22), UMCS, Lublin.

35. Wyczesany J. (red.) (1992), Dziecko z wadą słuchu w szkole

WIEDZA

- zna treść i zakres użycia terminów: niedosłuch przewodzeniowy, odbiorczy, niedokształcenie mowy wynikające z niedosłuchu, dyslalia słuchowa,

- zna charakterystyczne objawy nieprawidłowego rozwoju mowy i języka uzależnione od stopnia głębokości uszkodzenia słuchu

- zna różne techniki terapeutyczne stosowane w przypadku niedosłuchu,

UMIEJĘTNOŚCI

- potrafi samodzielnie opisywać, analizować objawy językowe i pozajęzykowe niedokształcenia mowy uwarunkowanego niedosłuchem, w dyslalii słuchowej,

- potrafi diagnozować różne formy niedosłuchu,

- potrafi opracować plan terapii, uwzględniając potrzeby i możliwości pacjenta,

- potrafi prowadzić terapię,

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

- posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta z niedosłuchem i jego rodziny,

- potrafi współpracować z innymi specjalistami w celu tworzenia skutecznego procesu usprawniania pacjenta z niedosłuchem.

- bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność,

- kontrola obecności,

- końcowe zaliczenie pisemne