Medical and speech-therapy care in individuals with cleft lip and palate

Zajęcia są prowadzone w formie wykładu i ćwiczeń.

Głównym celem wykładu jest zapoznanie studentów z warunkami anatomiczno-czynnościowymi osób z rozszczepem podniebienia oraz z etapami leczenia chirurgicznego, ortodontycznego, foniatrycznego.

Przedmiotem ćwiczeń jest omówienie zaburzeń artykulacji osób z rozszczepem podniebienia, a także zapoznanie studentów z narzędziami i metodami stosowanymi w ich diagnozie i terapii.

Na zajęciach poruszone zostaną m. in następujące zagadnienia:

Etiologia i patogeneza rozszczepów. Podział rozszczepów. Rozszczep a współistniejące wady rozwojowe. Wielospecjalistyczne leczenie dzieci z rozszczepem.

Rozwój mowy dzieci z rozszczepem. Cechy wymowy a warunki anatomiczne. Niewydolność podniebienno-gardłowa w rozszczepie podniebienia.

Zaburzenia artykulacji. Nosowanie – diagnoza, przyczyny, sposoby eliminacji. Artykulacja kompensacyjna. Współruchy mimiczne.

Wczesna interwencja logopedyczna. Ogólny cel i znaczenie wczesnej interwencji logopedycznej.

Logopedyczna terapia zaburzeń wymowy. Podstawowe warunki efektywności terapii.

Rodzaje ćwiczeń logopedycznych. Ćwiczenia podniebienia miękkiego i zwarcia podniebienno-gardłowego. Miejsce logopedy w wielospecjalistycznym leczeniu dzieci z rozszczepem.

G. Jastrzębowska, M. Kukuła, 1999, Zaburzenia mowy dzieci z rozszczepem podniebienia, [w:] Logopedia, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Opole, s. 191-201.

Mowa pacjenta z rozszczepem podniebienia, 2005, (red.) M.A. Hortis-Dzierzbickiej i E. Stecko, WUW, Warszawa.

D. Pluta-Wojciechowska, Mowa dzieci z rozszczepem podniebienia, Kraków 2011.

D. Pluta-Wojciechowska, 2015, Standard postępowania logopedycznego w przypadku rozszczepu wargi i podniebienia [w:] Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego, S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Lublin, s. 727–779.

D. Pluta-Wojciechowska, 2016, Wczesna interwencja logopedyczna w przypadku dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia [w:] Wczesna interwencja logopedyczna, K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Gdańsk, s. 309–335.

M. Rokitiańska, 2010, Dziecko z rozszczepem wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia, Bydgoszcz.

N. Siudzińska, E. Radkowska, 2016, Terapia logopedyczna dzieci po zabiegu faryngoplastyki, „Studia Pragmalingwistyczne” VIII, s. 63–73.

N. Siudzińska, 2018, Terapia logopedyczna dziecka z rozszczepem podśluzówkowym. Opis przypadku [w:] A. Domagała, U. Mirecka (red.), Metody terapii logopedycznej, Lublin, s. 845-862.

N. Siudzińska, 2018, Postępowanie terapeutyczne w przypadku dzieci rozszczepowych z nosowaniem otwartym. Opis dwu przypadków, [w:] A. Domagała, U. Mirecka (red.), Metody terapii logopedycznej, s. 863-894.

N. Siudzińska, 2017, Zasady postępowania logopedycznego w przypadku dziecka z rozszczepem podniebienia i wargi, „Poradnik Językowy” 6/2017, s. 27-38.

N. Siudzińska, 2019, Planowanie terapii logopedycznej dziecka z nosowaniem otwartym, „Poradnik Językowy” 2, s. 66-82.

I. Styczek, 1983, Logopedia, PWN, Warszawa.

B. Wiśniewska, 2005, Usprawnianie mowy dzieci z rozszczepem podniebienia, [w:] Podstawy neurologopedii, pod red. T. Gałkowskiego, E. Szeląg, G. Jastrzębowskiej, Opole, s. 517-533.

I. Po ukończeniu przedmiotu student posiada wiedzę na temat warunków anatomicznych oraz zaburzeń mowy u osób z rozszczepem wargi i/lub podniebienia.

Zna standardy postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w przypadku dzieci z rozszczepem oraz potrafi przygotować rzetelny program terapeutyczny.

II. Potrafi:

- ocenić odruchowe reakcje oralne;

- ocenić funkcje oddychania i funkcje pokarmowe;

- ocenić anatomiczno-czynnościowe warunki mowy;

- ocenić mimikę twarzy;

- ocenić rozwój sprawności artykulacyjnej oraz umiejętności komunikacyjnych;

- rozpoznać i opisać zaburzenia artykulacyjne;

- podjąć stosownie działania terapeutyczne i profilaktyczne.

III. Rozumie konieczność stałego poszerzania swojej wiedzy z zakresie profilaktyki logopedycznej

Studenci przeprowadzą analizę porównawczą zaburzeń mowy przy różnych typach rozszczepu oraz przygotują plany terapeutyczne dostosowane do rodzaju zaburzenia.

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę przeprowadzonym w formie pisemnej lub ustnej.

Dozwolona jest jedna nieobecność na wykładzie i jedna na ćwiczeniach.

Powyżej tej liczby (z wyłączeniem przypadków bezzwłocznie udokumentowanych, np. zwolnieniem lekarskim) – nie ma możliwości zaliczenia zajęć. Usprawiedliwione nadprogramowe nieobecności muszą zostać odrobione w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

nie dotyczy