Creative writing

Celem zajęc z twórczego pisania jest aktywowanie w sztucznych warunkach wycinka współczesnego życia literackiego i pochodnych praktyk kultury, wypełnionego własnymi tekstami ich uczestników, powstającymi w intertekstualnym nastawieniu i z wykorzystaniem polonistycznych kompetencji. Własna aktywność pisarska uczestników ma być wyrazem pełniejszego zrozumienia genologii literackiej i oswojenia środków wersyfikacyjnych oraz języka poetyckiego.

Ograniczony czas spotkań wymusza na nas zainteresowanie drobinami literackimi w rodzaju: haiku, lepiei, żurawiejek, limeryku, clerihew („biografioły”), loesje, bouts-rimés i innych gatunków skodyfikowanych i uprawianych przez S. Barańczaka.

W kontakcie z obszerniejszymi utworami narracyjnymi nie uda nam się pewnie przekroczyć pierwszego zdania powieści, ale to nie powinno nas przygnębiać, ponieważ – jak uważa wielu – od tego otwarcia zależy prawie wszystko lub przynajmniej dużo w robocie pisarskiej.

Przyjmujemy zatem, że na początku skupimy się na małych formach wersyfikacyjnych, a tymi większymi, choćby takimi jak sonet, zajmiemy się, jeśli taka będzie nasza wola i wystarczy nam zdecydowania oraz wytrwałości.

Karol Alichnowicz, „Miejsce dla kpiarza”. Satyra w latach 1948-1955, Kraków 2006.

Jacek Baluch, Jak układać limeryki? Poradnik praktyczny wraz z ćwiczeniami dla początkujących i zaawansowanych, Kraków 2013.

Stanisław Barańczak, Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków, Londyn 1995.

Anna Bikont, Joanna Szczęsna, Limeryki, czyli o plugawości i promienistych szczytach nonsensu, Warszawa 1998.

Katarzyna Bonda, Maszyna do pisania. Kurs kreatywnego pisania, Warszawa 2016.

Jacek Dąbała, Tajemnica i suspens. Wokół głównych problemów creative writing, Lublin 2004.

Umberto Ecco, Jak napisać pracę dyplomową. Poradnik dla humanistów, przeł. Grażyna Jurkowlaniec, Warszawa 2007.

Izabela Filipiak, Twórcze pisanie dla młodych panien. Gdańsk 2000.

Raymond Frensham, Jak napisać scenariusz, przeł. P. Wawrzyczko, posłowie T. Lubelski, Kraków 1998;

Lesley Grant-Adamson Jak napisać powieść kryminalną, przeł. Michał Rusinek, posłowie Joanna Chmielewska, Kraków 1999.

Haiku, z jap. przeł. Agnieszka Żuławska-Umeda, posłowie Mikołaj Melanowicz, Ossolineum 1983.

Jak zostać pisarzem. Podręcznik dla przyszłych autorów, pod red. Andrzeja Zawady, Wydawnictwo Bukowy Las, wyd. III, Wrocław [2020].

Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie, Kraków 2004.

Lekcja pisania, red. Monika Sznajderman, Wydawnictwo Czarne 1998;

Liber Limericorum, to jest Wielka Xięga Limeryków ku Czci Jej Wysokości Królowej Loży Teresy Walas… Kraków 1997.

Gabriela Matuszek, Hanna Sieja-Skrzypulec, Twórcze pisanie w teorii i praktyce, Kraków 2015.

Kajetan Owczarek, Creative writing - wybawienie czy pułapka?, [w:] "Fragile. Pismo Kulturalne" nr 1 (27) 2015, s. 98-101.

Michał Rusinek, Limeryki i inne wariacje, Warszawa 2014.

Robin Russin, William Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy, przeł. E. Spirydowicz, Warszawa 2005.

Marek Ruszkowski, Zdania inicjalne w powieściach Marka Krajewskiego, [w:] "Stylistyka" 2016, s. 267-276.

Hanna Sieja-Skrzypulec, Twórcze pisanie na gruncie polskim. Tradycje normatywne a wyzwania współczesności, Toruń 2018.

Maciej Słomczyński, Limeryki plugawe, il. Andrzej Mleczko, Kraków [1999].

Joanna Szczęsna, Moskaliki, czyli o wyższości Sarmatów nad inszymi nacjami, Warszawa 2014.

Sztuka pisania. Tajemnice warsztatu pisarstwa odsłaniają: Ernest Hemingway, John Steinbeck, Kurt Vonnegut i inni, przeł. J. Mach, Łódź 1997.

Matthew Sweeney, John Hartley Williams Jak pisać dobrą poezję, przeł. Barbara Formas, posłowie Bronisław Maj, Kraków 1999.

Wisława Szymborska, Rymowanki dla dużych dzieci, Kraków 2003.

Marek Świdziński, Księga limeryków, il. Zofia Mikulska, Warszawa 2016.

Julian Tuwim, Pegaz dęba, czyli Panopticum poetyckie, Warszawa 2008.

Julian Tuwim, Polski słownik pijacki, wstępem zaprawił Jerzy Pilch, suplementem doprawił Piotr Bikont, rysunkami przyprawił Andrzej Czeczot, Warszawa 2000.

Nigel Watts, Jak napisać powieść, przeł. i posłowie Ewa Kraskowska, Kraków 1998.

Kazimierz Wolny-Zmorzyński, Reportaż. Jak go napisać? Warszawa 2004.

Albert Zuckerman, Jak napisać świetną powieść, przeł. Mirosław Kościuk,

Poznań 2000.

Uczestnik zajęć rozumie specyfikę genologii literackiej, orientuje się w historii i współczesności form wersyfikacyjnych, różnicuje obiegi literackie i dostrzega ciągłość kultury.

Potrafi aktualizować i waloryzować zasoby tradycji literackiej, daje temu świadectwo we własnych próbach literackich.

Dostrzega ukorzenienie literatury ludycznej w tradycji literackiej.

Rozpoznaje i panuje nad środkami ekspresji językowej w konkretnej sytuacji komunikacyjnej. Posiada zdolność dostosowania się do zmiany rejestru stylistycznego, konwencji literackiej czy kodu kultury.

Aktywność intelektualna i pisarska na każdych zajęciach, w tym systematyczna praca nad własnym portfolio zaliczającym zajęcia. Praca zaliczeniowa w formie krótkiego eseju.

Nie zostały przewidziane.