Aphasia

Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z typem zaburzenia językowego jakim jest afazja, pokazanie mu metod diagnozowania zaburzenia oraz metod rehabilitacji stosowanych w afazji.

Celem przedmiotu jest rozszerzenie wiedzy studenta na temat afatycznych zaburzeń mowy, studenci zapoznają się z opisem i interpretacją zjawisk językowych w afazji, z zaburzeniami poznawczymi niejęzykowymi współwystępującymi w zespole afazji, poznają również metody diagnozowania oraz metodykę postępowania terapeutycznego z chorymi z afazją.

A. Duranowska-Serocka, Zaburzenia czynności językowych i aktywności w kontaktach z otoczeniem po uszkodzeniach struktur podkorowych w wyniku udaru mózgu, „Logopedia” 27, 2000.

A. Herzyk, Afazja: mechanizmy mózgowe i symptomatologia, „Logopedia” 27, 2000.

A. Herzyk, Pierwotna afazja postępująca, „Audiofonologia” 9, 1996.

A. Herzyk, Taksonomia afazji: kryteria klasyfikacji i rodzaje zespołów zaburzeń, „Logopedia” 28, 2000.

R. Jakobson, M. Halle, Podstawy języka, Wrocław 1964.

J. Kania, Dezintegracja systemu fonologicznego w afazji, Wrocław 1976.

J. Kania, M. Klimkowski, Próba językoznawczego opisu afazji, „Logopedia” 7, 1967.

D. Kądzielawa, Afazja i agnozja [w:] I. Kurcz (red.), Psychologia a semiotyka. Pojęcia i zagadnienia, Warszawa 1993.

D. Kądzielawa, M. Sadowska, Agramatyzm w afazji: przegląd stanowisk badawczych, „Studia Psychologiczne” 12, 1991.

M. Klimkowski, Neuropsychologiczne podstawy czynności czytania i pisania w świetle doświadczeń klinicznych [w:] T. Świszczewska (red.), Podstawy pracyterapeutycznej w zespołach kompensacyjnych, Lublin 1990.

A. R. Łuria, Podstawy neuropsychologii, Warszawa 1976.

A. R. Łuria, Zaburzenia wyższych czynności korowych wskutek uszkodzeń mózgu, Warszawa 1967.

H. Marczewska, E. Osiejuk, Nie tylko afazja... O zaburzeniach językowych w demencji Alzheimera, demencji wielozawałowej i po uszkodzeniach prawej półkuli mózgu, Warszawa 1994.

M. Maruszewski, Afazja. Zagadnienia teorii i terapii, Warszawa 1966.

M. Maruszewski, Chory z afazją i jego usprawnianie, Warszawa 1974.

H. Mierzejewska (red.), Badania lingwistyczne nad afazją, Wrocław 1978.

H. Mierzejewska (red.), Badania porównawcze afazji, Wrocław 1982.

H. Mierzejewska, Afatyczna dezintegracja fonetycznej postaci wyrazu, Wrocław 1977.

H. Mierzejewska, J. Przesmycka-Kamińska, S. Grotecki, Metodologiczny pożytek z kompleksowego językoznawczo-psychologicznego opisu porozumiewania się osób z afazją, „Socjolingwistyka” 12/13, 1993.

H. Mierzejewska, M. Przybysz-Piwkowa, S. Grotecki, Dezintegracja, kompensacja, stabilizowanie struktur językowych w afazji [w:] H. Mierzejewska, M. Przybysz-Piwkowa (oprac.), Teoretyczne podstawy metod usprawniania mowy – afazja, zaburzenia rozwoju mowy, Warszawa 2000.

H. Mierzejewska, S. Grotecki, O spójności polilogu w warunkach afazji, „Socjolingwistyka” 9, 1990.

H. Mierzejewska, Zaburzenia polskiego systemu fonetycznego w niektórych wypadkach afazji, Wrocław 1971.

M. T. Nowakowska, Rehabilitacja chorych z afazją, Wrocław 1978.

J. Panasiuk, Kompetencja językowa a kompetencja metajęzykowa w afazji, „Logopedia” 29, 2001.

J. Panasiuk, Komunikacja w afazji, „Logopedia” 27, 2000.

M. Pąchalska, Afazjologia, Warszawa 1999.

M. Pąchalska, Kompleksowy model rehabilitacji chorych z ogniskowym uszkodzeniem mózgu i afazją całkowitą, Kraków 1986,

M. Pąchalska, Terapia chorych z afazją: cele, realizacja i dylematy, „Postępy Rehabilitacji” 2, 1991.

M. Przybysz-Piwkowa, Na temat analizy lingwistycznej wypowiedzi osób z afazją [w:] J. Nowakowska-Kempna (red.), Effata – otwarcie. Logopedia jako nauka interdyscyplinarna – teoretyczna i stosowana, Katowice 1998.

M. Przybysz-Piwkowa, O dwóch mechanizmach kształtujących wypowiedzi osób z afazją [w:] J. Bałachowicz, S. Frycie (red.), Język – literatura – wychowanie: praca zbiorowa dedykowana profesor Annie Kowalskiej, Warszawa 2006.

M. Przybysz-Piwkowa, Realizacja struktur językowych a podsystemy języka u osób z afazją, „Logopedia” 27, 2002.

M. Sadowska, Zmiany zakłóceń głosek w procesie reedukacji osób z afazją, Kraków 1996.

B. Strachalska, Ćwiczenia usprawniające aktualizację wyrazów w mowie osób z afazją, Warszawa 2002.

B. Strachalska, Dobór materiału językowego do ćwiczeń usprawniających aktualizację wyrazów u osób z afazją [w:] H. Mierzejewska, M. Przybysz-Piwkowa (oprac.), Teoretyczne podstawy metod usprawniania mowy – afazja, zaburzenia rozwoju mowy, Warszawa 2000.

J. Szumska, Metody rehabilitacji afazji, Warszawa 1980.

H. Tomaszewska-Volovici, Agramatyzm w afazji, Wrocław 1976.

M. Zarębina, Rozbicie systemu językowego w afazji, Wrocław 1978.

Student, który zaliczył przedmiot:

WIEDZA

– zna treść i zakres użycia terminu afazja

– zna różne klasyfikacje afazji

– zna przyczyny afazji

– zna objawy językowe i pozajęzykowe mózgowych zaburzeń mowy i języka

UMIEJĘTNOŚCI

– potrafi samodzielnie opisywać i analizować objawy językowe i pozajęzykowe zburzeń mózgowych

– potrafi diagnozować zaburzenia mowy uwarunkowane mózgowo u dorosłych i u dzieci

– potrafi opracować plan terapii uwzględniający możliwości i potrzeby chorego

– potrafi prowadzić terapię z pacjentem i weryfikować skuteczność stosowanych metod w zależności od efektów

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

– posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta i jego rodziny

– potrafi współpracować z innymi specjalistami w celu tworzenia skutecznego procesu reedukacji pacjentów z afazją

Obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach