Propedeutyka języka łacińskiego
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3020-BA1PJL |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.002
|
Nazwa przedmiotu: | Propedeutyka języka łacińskiego |
Jednostka: | Katedra Językoznawstwa Ogólnego, Migowego i Bałtystyki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Nauka łaciny od podstaw (gramatyka, składnia, słownictwo) z naciskiem na słowotwórstwo, szczególnie pod kątem obecności łaciny we współczesnych językach. Przez wieki w krajach cywilizacji zachodu znajomością łaciny mierzono poziom wykształcenia; dzisiaj, choć łacina wypadła z powszechnego użytku, bez choćby elementarnej znajomości tego czym była, i w jaki sposób funkcjonuje dziś w językach europejskich trudno mówić o humanistycznym wykształceniu. |
Pełny opis: |
Nauka łaciny wpisuje się w tematykę studiów humanistycznych. Poprzez zapoznanie z fleksją i składnią języka łacińskiego oraz słownictwem – przygotowuje się uczestników zajęć do rozumienia niezbyt trudnych tekstów łacińskich, a także wskazywanie na rolę i funkcję łaciny oraz na ciągle żywą tradycję kultury antycznej we wszystkich językach i literaturze europejskiej, a także do dalszych studiów lingwistycznych, oraz poszerza swoją wiedzę o historii i kulturze starożytnej Grecji i Rzymu i jej wpływ na język i kulturę Europy Forma zajęć to wykład połączony z ćwiczeniami; na każde zajęcia studenci muszą przygotować pracę domową Zadaniem zajęć jest: - wprowadzenie do języka łacińskiego; - przedstawienie podstaw fleksji i składni; - umożliwienie podstawowej lektury krótkich tekstów ciągłych. |
Literatura: |
- materiały przygotowane przez prowadzącego zajęcia - Słownik łacińsko-polski, pod red. J. Mańkowskiego lub - Słownik łacińsko-polski, pod red. K. Kumanieckiego lub - Słownik łacińsko-polski pod red. J. Korpantego, PWN - M. Wielewski: Krótka gramatyka języka łacińskiego, WSiP, Warszawa 1989 - J. Parandowski: Mitologia, wyd. PULS - Z. Kubiak Literatura greków i Rzymian, Znak 2013 - L. Winniczuk Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, PWN 2008 - Mała encyklopedia kultury antycznej, PIW 1983 |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu przedmiotu student zna najważniejsze zagadnienia dotyczące fleksji i składni języka łacińskiego oraz podstawowe słownictwo potrzebne do dalszych studiów lingwistycznych, a także poszerza swoją wiedzę o historii i kulturze starożytnej Grecji i Rzymu. Po ukończeniu dwóch semestrów student powinien: - samodzielnie czytać prosty tekst łaciński przy pomocy słownika - posiadać umiejętność określania etymologii wyrazów pochodzenia łacińskiego w językach europejskich - rozpoznawać w jakim stopniu łacińskie słownictwo oraz elementy gramatyki i składni są obecne w językach europejskich, wyjaśnia znaczenie i pochodzenie wielu "wyrazów obcych" w języku polskim (Wiedza) - zna podstawy morfologii łaciny okresu klasycznego; – zna podstawy składni łaciny okresu klasycznego; (UMIEJĘTNOŚCI) – analizuje prosty tekst łaciński pod kątem elementów składni; – analizuje prosty tekst łaciński pod kątem elementów morfologii; (POSTAWY) – posługuje się znajomością języka w przekładzie prostych tekstów; – dyskutuje znaczenie różnic kulturowych w praktyce przekładu. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena ciągła (bieżące przygotowanie się do zajęć i aktywność). Śródsemestralne pisemne testy kontrolne, egzamin pisemny. Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Wolno mieć 2 nieobecności w semestrze. W wypadku opuszczenia większej liczby zajęć student musi przygotować (tzn. umieć przetłumaczyć) jeden lub dwa teksty łacińskie i zaliczyć je na dyżurze. Pisemny egzamin końcowy sprawdzający znajomość podstaw fleksji i składni oraz umiejętność poprawnego przekładu prostego tekstu ciągłego. |
Praktyki zawodowe: |
- |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.