Kierunki w lingwistyce współczesnej

obowiązkowe

Bardzo dobra znajomość języka ukraińskiego oraz podstaw teoretycznych językoznawstwa ogólnego.

mieszany: w sali i zdalnie
w sali

Celem przedmiotu jest zapoznanie z najnowszymi kierunkami badań w lingwistyce, metodologiami badań zgodnie z najnowszymi tendencjami współczesnej nauki (np. lingwistyki korpusowej, tekstu, KAD, z uwzględnieniem innych nauk – psychologii, socjologii).

Kurs ma na celu zapoznanie z kierunkami badań językoznawczych i wybraną metodologią, prowadzi do samodzielnych badań lingwistycznych, w tym szczegółowo w zakresie języka ukraińskiego. Student po ukończeniu może zdefiniować swoje zainteresowania i wykorzystać wiedzę z językoznawstwa do wyboru właściwego tematu i napisania pracy dyplomowej.

Nakład pracy studenta:

godziny kontaktowe w sali – 30 g.

przygotowanie do każdych zajęć – ok. 30 g.

Przygotowanie do egzaminu – ok. 30 g.

Razem: ok. 90 g.

W przypadku braku możliwości prowadzenia zajęć w formie stacjonarnej zajęcia będą odbywać się przy użyciu narzędzi komunikacji na odległość zalecanych przez Uniwersytet Warszawski (Zoom, Google Classroom).

Anusiewicz J., Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki. Wrocław 1994.

Awdiejew A., Habrajska G.: Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, t. 1-2, Łask 2004-2006.

Bartmiński J., Językowe podstawy obrazu świata, Wyd. 2 uzup., Lublin 2007.

Brzozowska M., Etymologia i konotacja słowa. Studia semantyczne, Lublin 2009.

Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, pod red. Kazimierza Polańskiego, Wrocław 1993.

Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.

Językoznawstwo w Polsce. Kierunki badań i perspektywy rozwoju, red. nauk. M. Grochowski, Warszawa 2012.

Kalisz R. Pragmatyka językowa. Gdańsk 1993.

Korpus języka ukraińskiego: http://korpus.org.ua/Lewandowska-Tomaszczyk, B. (red.) Podstawy językoznawstwa korpusowego. Łódź 2005.

Krytyczna analiza dyskursu. Inredyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, red. A. Duszak, N. Fairclough, Kraków 2008.

Metodologia badań onomastycznych, pod. red. M. Biolik, Olsztyn 2003.

Metodologie językoznawstwa. Filozoficzne i empiryczne problemy w analizie języka, pod red. P. Stalmaszczyka, Łódź 2010.

Narodowy Korpus Języka Polskiego, http://www.nkjp.pl/

Paveau M.-A., Sarfati G.-E., Wielkie teorie językoznawcze. Od językoznawstwa historyczno-porównawczego do pragmatyki, przekład I. Piechnik, Kraków 2009.

Piotrowski T., Zrozumieć leksykografię, Warszawa 2002.

Podstawy językoznawstwa korpusowego, red. B. Lewandowska-Tomaszczyk, Łódź 2005.

Tabakowska E., Kognitywizm po polsku – wczoraj i dziś, Kraków 2004.

Антисуржик. Вчимося ввічливо поводитись і правильно говорити, за ред. О. Сербенської, Львів 1994.

Бабич Н., Практична стилістика і культура української мови, Львів 2003.

Вихованець І., Городенська Г., Теоретична морфологія української мови, Київ 2004.

Вихованець І., Нариси з функціонального синтаксису української мови, Київ 1992.

Головащук С., Перекладні словники та принципи їх укладання, Київ 1976.

Жайворонок В., Українська етнолінгвістика. Нариси, Київ 2007.

Ковалевська Т., Комунікативні аспекти нейролінгвістичного програмування, Одеса 2001.

Кононенко В., Українська лінгвокультурологія, Київ 2008.

Кононенко І., Українська та польська мови: контрастивне дослідження, Варшава 2012.

Космеда Т., Аксіологічні аспекти прагмалінгвістики, Львів 2000.

Кочан І., Лінгвістичний аналіз тексту: Курс лекцій для студентів філологічного факультету, Львів 1999.

Кочерган М., Основи зіставного мовознавства, Київ 2006.

Масенко Л., Мова і суспільство: Постколоніальний вимір, Київ 2004.

Масенко Л., Нариси з соціолінгвістики, Київ 2010.

Пещак М., Комунікативний синтаксис, Київ 2000.

Пещак М., Нариси з комп’ютерної лінгвістики, Ужгород 1999.

Почепцов Г., Теорія комунікації, Київ 1996.

Селіванова О., Сучасна лінвістика: напрями та проблеми, Полтава 2008.

Ставицька Л., Арґо, жарґон, сленґ, Київ 2005.

Українська мова. Енциклопедія, ред. В. Русанівський і ін., Київ 2000.

Шевельов Ю., Мовознавство, т.1., упор. Л. Масенко, Київ 2009.

Широков В. та ін., корпусна лінгвістика, Київ 2005.

Широков В., Елементи лексикографії, Київ 2005.

Po ukończeniu kursu student/ studentka:

- zna i rozumie w pogłębionym stopniu terminologię i metodologię badań językoznawczych (K2_W01)

- zna i rozumie w pogłębionym stopniu związki badań filologicznych i ich złożone zależności z innymi dyscyplinami naukowymi (m.in. historią, socjologią, psychologią i in.) (K2_W03)

- zna i rozumie w pogłębionym stopniu kluczowe zagadnienia związane z rozwojem i funkcjonowaniem współczesnego języka ukraińskiego w różnych dziedzinach (K2_W06)

-potrafi: właściwie dobierać źródła i informacje z nich pochodzące, dokonywać krytycznej analizy, twórczej interpretacji i prezentacji informacji z zakresu badań nad językiem ukraińskim, w tym w ujęciu komparatystycznym (K2_U01)

- potrafi stosować właściwe metody i narzędzia badawcze w zakresie językoznawstwa ukraińskiego (K2_U03)

-potrafi formułować i testować hipotezy związane z badaniami w zakresie językoznawstwa ukraińskiego (K2_U05)

- potrafi komunikować się na tematy specjalistyczne ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców (K2_U07)

- jest gotów/ gotowa dokrytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści w zakresie wykładanego przedmiotu (K2_K01).

Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym (pytania otwarte).

Warunki dopuszczenia do końcowego egzaminu:

- obecność

- przygotowanie do zajęć (m.in. wybór i omawianie wybranych prac naukowych dot. tematu zajęć, ustalane na każdych zajęciach)

Kryteria oceny egzaminu pisemnego są przedstawione w formie progów procentowych (punkty uzyskane z egzaminu):

99-100% - 5!

93-98% - 5

87-92% - 4+

77-86% - 4

70-76% - 3+

60-69% - 3

Student ma prawo do 2 nieusprawiedliwionych nieobecności, każda następna wymaga złożenia usprawiedliwienia. O uznaniu nieobecności decyduje wykładowca.

Przekroczenie nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych na 50% zajęć może być podstawą do niezaliczenia przedmiotu.

Forma zaliczenia zajęć, na których student był nieobecny: przedłożenie konspektu zajęć i zaliczenie tematu najpóźniej dwa tygodnie po opuszczonych zajęciach, na dyżurach. Student ma prawo do przystąpienia do egzaminu w sesji poprawkowej w takiej samej formie, jak w sesji podstawowej i pod warunkiem uzyskania zaliczenia z przedmiotu.