Seminarium magisterskie - kulturoznawcze

Seminarium ma na celu ukierunkowanie prowadzonych przez studentki/studentów poszukiwań poznawczych w zależności od sformułowanych przez poszczególne osoby tematów prac magisterskich

W trakcie zajęć omawiane i dyskutowane są zarówno zagadnienia metodologiczne, jak problemy dotyczące kwestii merytorycznych. Jednym z najważniejszych problemów jest wkomponowanie przedmiotu badań w obszar poszukiwań kulturoznawczych w przestrzeni Europy Środkowo-Wschodniej, wskazanie specyfiki doświadczeń historycznych oraz wyzwań jakie stawia przed poszczególnymi krajami regionem nowa rzeczywistość powstała po transformacji. Zależnie od podejmowanego tematu punktem odniesienie poszukiwań stają się kwestie z takich dziedzin jak historia, politologia, literaturoznawstwo czy religioznawstwo w ujęciach komparatystycznych.

Przykładowe tematy zajęć seminaryjnych to m.in.:

- opis i współpraca wybranych organizacji społecznych w krajach regionu;

- relacje między literaturami regionu i wzajemna ich recepcja;

- specyfika funkcjonowania mniejszości w krajach regionu;

- tożsamość narodowa w przestrzeni pogranicza.

Seminarium odbywa się w formie zajęć, na których omawiane są zadane lektury oraz indywidualnych konsultacji.

Literatura jest każdorazowo dobierana w zależności od projektu badawczego uczestnika seminarium.

Przykładowa literatura:

Balcer A., Turcja, Wielki Step i Europa Środkowa, Kraków 2018.

Brix E., Z powrotem w Europie Środkowej, Kraków 2012.

Czyżewski K., Linia powrotu. Zapiski z pogranicza, Sejny 2008.

Hadaczek B., Kresy w literaturze polskiej. Studia i szkice, Gorzów Wlkp. 1999.

Kultura Wielkiego Księstwa Litewskiego. Analizy i obrazy, red. V. Alisauskas, L. Jovaisa i in., Kraków 2006.

Sieroń-Galusek D., Galusek Ł., Pogranicze. O odradzaniu się kultury, Wrocław 2012.

Tematy polsko-litewskie, oprac. R. Traba, Olsztyn 1999.

Zajas K., Nieobecna kultura. Przypadek Inflant polskich, Kraków 2008.

Wiedza: absolwent zna i rozumie:

w pogłębionym stopniu pojęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej oraz konieczność poszanowania jej zasobów i zarządza nimi (S2_W08, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_W08).

Umiejętności: absolwent potrafi

w nieprzewidywalnych warunkach wyszukiwać, selekcjonować, analizować, interpretować, oceniać i wykorzystywać różne kategorie informacji do argumentacji i wnioskowania celem uzasadnienia swoich tez i ocen, wypowiedzieć się jako ekspert na temat zjawisk o charakterze społecznym, politycznym i kulturowym w regionie z zastosowaniem różnych mediów (S2_U01, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_U01, K2_U02).

rozwijać swoje umiejętności badawcze, samodzielnie zdobywać wiedzę i podejmować działania zmierzające do kierowania własną karierą zawodową; umiejętnie formułuje myśli, prezentuje wyniki badań w postaci wypowiedzi ustnej, pisemnej, referatu czy publikacji naukowej (S2_U03, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_U03, K2_U02).

formułować, interpretować i analizować problemy badawcze oraz realizować własne badania na poziomie akademickim z zakresu kulturoznawstwa i dyscyplin pokrewnych, dotyczących regionu Europy Środkowo-Wschodniej (S2_U07, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_U02, K2_U04, K2_U05).

samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie i ukierunkowywać innych w tym zakresie (S2_U12, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_U12).

Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do:

aktywnego uczestnictwa w działaniach na rzecz ochrony dziedzictwa narodowego i kulturowego regionu, wykorzystując posiadaną wiedzę o jego różnorodności (S2_K01, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_K05, K2_K02).

odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania, a przy tym pozostaje otwarty na nowe idee w zakresie zobowiązań społecznych, pozostając w tym zakresie twórczym organizatorem (S2_K03, Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: K2_K02, K2_K03).