(in Polish) Seminarium doktoranckie dla hispanistów i portugalistów (językoznawstwo)

Tematyka poruszana na zajęciach uzależniona jest od rodzaju prac magisterskich pisanych przez uczestników. Dopuszczalne są wszelkie prace o tematyce językoznawczej oraz z pogranicza lingwistyki i innych dziedzin wiedzy. W trakcie seminarium studenci referują wyniki kwerendy oraz poszczególne rozdziały prac, które są szczegółowo omawiane. Przyjmowani są studenci obu sekcji: hiszpańskiej i portugalskiej.

Wiedza i umiejętności zdobyte na tych zajęciach mają pomóc studentom III stopnia w napisaniu rozprawy doktorskiej.

: Seminarium poświęcone jest przygotowaniu uczestników do pisania rozprawy doktorskiej. Program przewiduje zapoznanie studentów z najważniejszymi kierunkami współczesnej lingwistyki, zasadami opisu języka naturalnego oraz działami językoznawstwa. Z tematu kierunki współczesnej lingwistyki omówione zostaną: strukturalizm, (formalny i funkcyjny) z opisem założeń metodologicznych, pojęcia systemu, formy, funkcji, cechy relewantnej i redundantnej, diachronii, synchronii; lingwistyka generatywno transformacyjna oraz językoznawstwo kognitywne. W temacie działów językoznawstwa przedstawione będą: językoznawstwo zewnętrzne (fonetyka, socjolingwistyka, psycholingwistyka, neurolingwistyka) i językoznawstwo wewnętrzne (fonologia, morfologia, semantyka, syntaktyka, leksykologia, stylistyka). Dalej następuje prezentacja zasad opisu języka naturalnego, a w szczególności zasady klasyfikacji genetycznej i typologicznej języków w tym języki naturalne, etniczne (w tym kreolskie), międzyetniczne pidżiny, sztuczne); żywe, martwe; rodziny i grupy językowe, języki izolująco pozycyjne, aglutynacyjne, fuzyjne. Fonologia z fonetyką i prozodią obejmuje kwestie inwentarza fonemów, archifonemów i allofonów, neutralizacji, typów opozycji fonologicznych, system prozodycznego oraz funkcji akcentu. Zakres morfologii to kwestie zasad podziału na części mowy, według różnych kryteriów, pojęcia morfemu, wyrazu, leksemu, fleksji wobec słowotwórstwa, derywacji, kompozycji oraz klasyfikacji rdzeni i afiksów. Pozostałe poruszane zagadnienia to: kategorie gramatyczne, zagadnienia składni (składnia zgody, rekcja, zgodność czasów, szyk wewnątrz grupy nominalnej, struktura tematyczno rematyczna zdania), semantyka (m.in. pojęcie pola semantycznego), leksykologia (pochodzenie wyrazów, udział słownictwa odziedziczonego i zapożyczonego, neologizmy), stylistyka (style funkcjonalne). W czasie zajęć doktoranci zapoznają się z metodologią diachronii, nabywając podstawową wiedzę o rekonstrukcji prajęzyka, typologii zmian fonemicznych, prozodycznych, morfologicznych i składniowych, ewolucję semantyczną, gramatykalizację i powstawanie nowych kategorii gramatycznych. Poznają genezę języków iberoromańskich od praindoeuropejskiego do stanu współczesnego. Szczególny nacisk położony jest na ewolucję od łaciny klasycznej, wraz z dialektalną bifurkacją łaciny ludowej oraz na inne historyczne komponenty opisywanych języków to jest substrat iberyjski oraz wpływy wizygockie i arabskie. Przykłady wzięte są z historii języków iberyjskich. Ponadto na zajęciach uczestnicy zapoznają się z analizą tekstów starohiszpańskich i staroportugalskich.

Apresjan, J., Koncepcje i metody współczesnej lingwistyki strukturalnej, Warszawa 1978

Fisiak, J., Wstęp do współczesnych teorii lingwistycznych, Warszawa 1985

Grochowski, M., Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne, Toruń 1982

Heinz, A., Dzieje językoznawstwa w zarysie, Warszawa 1978

Lyons, J., Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 1975

Lyons, J., Semantyka I, Warszawa 1984

Lyons, J., Semantyka II, Warszawa 1989

Martinet, A., Podstawy lingwistyki funkcjonalnej, Warszawa 1970

Nagórko, A., Zarys gramatyki polskiej, Warszawa 1996

Piotrowski, T., Z zagadnień leksykografii, Warszawa 1994

Saloni, Z., Świdziński, M., Składnia współczesnego języka polskiego, Warszawa 1987

Weinsberg, A., Językoznawstwo ogólne, Warszawa 1983

Wierzbicka, A., O języku dla wszystkich, Warszawa 1967

Ponadto literatura dostosowana indywidualnie, w zależności od tematu pracy.

Doktorant ma wiedzę na temat podstawowych zagadnień językoznawstwa ogólnego oraz kierunków we spółczesnej lingwistyce oraz pogłębioną wiedzę na temat związany z rozprawą doktorską. Jest przygotowany do samodzielnej pracy badawczej.

Ocenia się umiejętności analitycznego myślenia, naukowej dedukcji i indukcji, abstrakcyjnego rozumowania w zakresie stawiania samodzielnych hipotez badawczych, dostrzegania i rozwiązywania zagadnień interpretacyjnych, krytycznej oceny omawianych. Wymagana jest systematyczna obecność oraz aktywność na zajęciach jak też zauważalne postępy w nabywaniu wiedzy.

Wyspecjalizowane instytucje (uniwersytety) w kraju i za granicą.