The Approaching Methods of the Hybrids Genders in the European Enlightenment

Doktorant zostaje wprowadzony w szczegóły powstawania, funkcjonowania i rozwijania się metod badawczych dotyczących europejskiego Oświecenia i XVIII wieku w zakresie gatunków hybrydowych. Opierając się na monografiach i rozprawach francusko- i polskojęzycznych, doktorant poznaje możliwości i skuteczność powszechnie uznanych metod badawczych, oraz je stosuje do własnego przedmiotu.

Doktorant zostaje wprowadzony w szczegóły powstawania, funkcjonowania i rozwijania się metod badawczych dotyczących europejskiego Oświecenia i XVIII wieku w zakresie gatunków hybrydowych. Opierając się na monografiach i rozprawach francusko- i polskojęzycznych, doktorant poznaje możliwości i skuteczność powszechnie uznanych metod badawczych, oraz je stosuje do własnego przedmiotu. Krytyczna refleksja nad pracą literaturoznawcy pomoże w wypracowaniu własnego sposobu patrzenia, rozumienia i oceniania poszczególnych dzieł i twórczości wybranego pisarza w odniesieniu do kontekstu całej epoki. Jednocześnie doktorant będzie doskonalił kompetencje badawcze zarówno w formie ustnych wystąpień, jak i w formie pisemnej. Wymienione formy pracy intelektualnej mają na celu przygotowanie go do głównego elementu studiów trzeciego stopnia – redakcji kolejnego rozdziału pracy doktorskiej.

ARMAND Guilhem, Fictions à vocation scientifique de Cyrano de Bergerac à Diderot (Les). Vers une poétique hybride, Bordeaux, Presses Universitaires de Bordeaux, 2013.

BAKHTINE Mikhaïl, La poétique de Dostoievski (Paris, Seuil, 1970), Esthétique et Théorie du roman (Paris, Gallimard, 1978), Esthétique de la création verbale (Paris, Gallimard, 1984).

CASTONGUAY-BELANGER Joël, Les écarts de l’imagination. Pratiques et représentations de la science dans le roman au tournant des Lumières, Montréal, les Presses universitaires de Montréal, 2008.

GENETTE Gérard, Figures II, Figures III (Paris, Seuil, 1972), Palimpsestes. La littérature au second degré (Paris, Seuil, 1982).

Jan HERMANN, Le récit génétique au XVIIIe siècle, Oxford, The Voltaire Foundation, 2009.

Hybrides et monstres. Transgressions et promesses des cultures contemporaines, (dir. Lucile Desblaches), Dijon, Éditions Universitaires, coll. « Écritures », 2012.

Hybrides romanesques. Fiction (1960-1985), études réunies par Jean Bessière, Paris, P.U.F., 1988.

KRYSINSKI Wladimir, « Sur quelques généalogies et formes de l’hybride. », Le texte hybride (dir.) D. Budor, W. Geerts, Paris, Presses Sorbonne-Nouvelle, 2004.

RABSZTYN Andrzej, L’hybridité du roman français à la première personne (1789-1820), Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2017.

ROUSSET Jean, Forme et signification, Paris, J. Corti, 1962.

RYBICKA Elżbieta, Geopoetyka. Przestrzeń i miejsce we współczesnych teoriach i praktykach literackich, Kraków, Universitas, 2014.

SERMAIN Jean-Paul, Métafictions (1670-1730). La réflexivité dans la littérature d’imagination, Paris, Honoré Champion, 2002.

Wiedza: Doktorant zna i umiejętnie posługuje się terminologią z dziedziny literaturoznawstwa i nauk pokrewnych;

- rozumie możliwości, jakie dają dawne teorie literaturoznawcze i stara się je stosować w swojej pracy badawczej;

- jednocześnie na ich podstawie szuka własnych rozwiązań badawczych;

- wykazuje się kompetentnymi umiejętnościami w analizie tekstów źródłowych jak i tekstów krytycznych;

- śledzi wydarzenia naukowe dotyczące jego obszaru badań;

- zna teorię filologiczną, literaturoznawczą, krytyki literackiej;

- posiada szczegółową i rozległą wiedzę w zakresie wybranego do rozprawy doktorskiej tematu;

- zna, rozumie i stosuje reguły tworzenia dyskursu naukowego funkcjonującego w języku francuskim i polskim.

Umiejętności: Doktorant konstruuje spójną i jasną wypowiedź w zakresie wybranego zagadnienia;

- tworzy rzeczową bibliografię, złożoną ze źródeł pierwszych jak i tekstów krytycznych współczesnych i dawnych;

- interpretuje zjawiska literackie w odniesieniu do konkretnej problematyki dzieła, twórczości danego pisarza czy też całej epoki;

- w swojej ocenie stanu badań, dostrzega stopień ich zaawansowania i ich jakość, jednocześnie precyzyjnie określa obszary i sfery, które nie zostały jeszcze poddane opracowaniu i krytycznej analizie;

- wypracowuje, doprecyzowuje i stosuje własną metodologię badań odpowiadającą wybranemu obszarowi badań;

- jest w stanie przygotować referat oraz inne formy wystąpienia na konferencje krajowe lub zagraniczne;

- redaguje spójny i zrozumiały tekst naukowy, który może być przedmiotem publikacji.

Kompetencje: Doktorant opiera się na zasadzie dialogu i szanowania opinii innych w pracy w grupie;

- posługuje się adekwatnymi środkami polemicznymi w wymianie myśli i poglądów;

- zna, rozumie i odnosi się w praktyce do zasad etyki właściwej dla badań naukowych;

- rozumie i stosuje obowiązujące zasady prawa autorskiego oraz innych konwencji i reguł pracy naukowej.

Ocena dotyczy zakresu uwzględnionej w rozdziale pracy tematyki; umiejętności selekcji istotnych treści; wykazania się erudycją badawczą, tj. znajomości definicji i różnic teoretyczno-metodologicznych między omawianymi ujęciami; umiejętności krytycznej oceny przedstawianych koncepcji; oryginalności ujęcia tematu na tle stanu badań; stopnia konkretyzacji i nowatorstwa hipotez lub pytań badawczych; kompetencji metodologicznych: umiejętności analizy danych, interpretowania i wnioskowania; stopnia dopracowania treści rozdziału; umiejętności pisania akademickiego.

Ocena merytorycznego przygotowania doktoranta do udziału w seminariach i konsultacjach doktoranckich, np. zapoznanie się z lekturami, wyszukanie potrzebnych informacji; ocena jakości przygotowanych przez doktoranta materiałów, np. materiałów do dyskusji dla uczestników seminarium; materiałów roboczych, które doktorant przedstawia na konsultacjach itp.; umiejętność ustnej wypowiedzi akademickiej – w formie referatu, dyskusji, polemiki, zadawania pytań referentom, moderowania dyskusji itp. – zwłaszcza dotyczącej tematyki pracy doktorskiej; podejmowanie częstszych inicjatyw czynnego udziału w różnych formach interakcji akademickiej, np. w dyskusjach panelowych lub w prowadzeniu sesji naukowych.

Opiekun naukowy bierze pod uwagę dwa obszary działalności :

(a) postępy doktoranta we własnym kształceniu i w działalności naukowej

(b) postępy w przygotowaniu rozprawy doktorskiej (ocena opisowa oraz ilościowa w formie punktów [0-50 pkt.]).

Doktorant weźmie udział w jednej konferencji naukowej oraz odda do oceny 1 rozdział pracy.