Methods of researching historical texts

Na zajęciach przedstawiane są metody pracy badawczej z tekstami historycznymi w języku niemieckim. Badanie tekstów historycznych możliwe jest tylko wtedy, gdy uwzględni się kontekst historyczny ich powstania i historyczną zmienność ich języka. Z tego względu na zajęciach przedstawione zostaną metody badań zarówno nad zmiennością systemu językowego jak również metody badań zachowań językowych typowych dla danej epoki. Treści zajęć uwzględniają zatem zagadnienia z zakresu gramatyki historycznej języka niemieckiego oraz z zakresu socjopragmatyki w ujęciu historycznym.

Na zajęciach przedstawiane są metody pracy badawczej z tekstami historycznymi w języku niemieckim. Badanie tekstów historycznych możliwe jest tylko wtedy, gdy uwzględni się kontekst historyczny ich powstania i historyczną zmienność ich języka. Na przykładzie tekstów typowych dla poszczególnych okresów w historii języka niemieckiego przedstawiane i omawiane są na zajęciach cechy języka charakterystyczne dla danej epoki. Poprzez analizę porównawczą tekstów z różnych epok obrazowane są zmiany językowe na płaszczyźnie fonetycznej/grafemicznej, morfologicznej, składniowej i leksykalnej. Kontrastywna analiza zmian w systemie języka pomaga zrozumieć podobieństwa i różnice między językiem niemieckim a innymi językami germańskimi. Opisowi poszczególnych etapów rozwoju języka niemieckiego towarzyszy opis tła historyczno-społecznego.

Poza metodami badań nad zmiennością systemu językowego na zajęciach prezentowane są metody badań socjopragmatycznych.

1. R. Bergmann / P. Pauly / C. Moulin-Fankhändel: Alt- und Mittelhochdeutsch, Arbeitsbuch zur Grammatik der älteren deutschen Sprachstufen und zur deutschen Sprachgeschichte, Vandenhoeck&Ruprecht, Göttingen 1999

2. F. Hartweg / K.-P. Wegera: Frühneuhochdeutsch, Max Niemeyer Verlag, Tübingen 1989

3. T. Hennings: Einführung in das Mittelhochdeutsche, de Gruyter, Berlin; New York 2001

4. E. Meineke / J. Schwerdt: Einführung in das Althochdeutsche, Ferdinand Schöningh, Padeborn; München; Wien; Zürich 2001

5. W. Schmidt: Geschichte der deutschen Sprache, S.Hirzel Verlag Stuttgart 2000

6. G. Wolff: Arbeitstexte für den Unterricht, Deutsche Sprachgeschichte, Philipp Reclam jun. Stuttgart 1999

Student

- ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w zakresie badań historycznojęzykowych.

- Zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji różnych wytworów kultury właściwe dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie historii, nauki o języku krajów niemieckiego obszaru językowego.

- Ma świadomość kompleksowej natury języka niemieckiego, relacji polsko-niemieckich oraz ich złożoności i historycznej zmienności ich znaczeń.

- Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla historii, nauki o języku krajów niemieckiego obszaru językowego w typowych sytuacjach profesjonalnych, jak i do analizowania konkretnych procesów i zjawisk kulturowych.

- Wykorzystuje zdobytą wiedzę o historii języka krajów niemieckiego obszaru językowego do rozstrzygania dylematów pojawiających się w pracy zawodowej.

- Analizuje rozwiązania konkretnych problemów dydaktycznych i proponuje odpowiednie rozstrzygnięcia w tym zakresie.

- Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.

- Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

- Ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego krajów niemieckiego obszaru językowego.

Odniesienie do obszarowych efektów kształcenia: H1A_W06, H1A_W07, S1A_W06, H1A_W09, S1A_W08, H1A_U04, S1A_U02, S1A_U08, S1A_U06, S1A_U07, H1A_K01, S1A_K01, S1A_K06, H1A_K02, S1A_K02, H1A_K05.

Analiza tekstu historycznego w aspekcie badań historycznojęzykowych.

Forma i kryteria zaliczenia przedmiotu mogą ulec zmianie w zależności od aktualnej sytuacji epidemicznej. Równoważne warunki zaliczenia zostaną ustalone zgodnie z wytycznymi obowiązującymi na Uniwersytecie Warszawskim, w porozumieniu z uczestnikami zajęć.

Tryb prowadzenia zajęć będzie zgodny z obowiązującym rozporządzeniem Rektora Uniwersytetu Warszawskiego.