Social gerontology

Celem zajęć jest:

1. poznanie i rozumienie psychospołecznych mechanizmów funkcjonowania człowieka starego;

2. zdobycie wiedzy o podstawowych problemach natury zdrowotnej i socjo-ekonomicznej typowych dla tej fazy życia;

3. zdobycie i doskonalenie umiejętności analizowania roli polityki społecznej i pomocy społecznej w łagodzeniu i rozwiązywaniu problemów starości.

Wykład ma za zadanie:

• przedstawić systematycznie wiedzę potrzebną do zaliczenia przedmiotu,

• zapoznać studenta z podstawowym zasobem wiedzy z zakresu gerontologii społecznej.

Na początku zostanie przedstawiona ogólna charakterystyka i podstawowe pojęcia tej dyscypliny naukowej. Następnie zaprezentowane zostaną wybrane obszary zainteresowań teoretycznych i dziedziny praktyki gerontologii społecznej.

Dyskusja na zajęciach ma prowadzić do lepszego zrozumienia poruszanych zagadnień.

Ćwiczenia mają za zadanie:

• pogłębić wiedzę przedstawioną na wykładach,

• dać jej zastosowanie praktyczne,

• mobilizować studentów do systematycznej pracy.

1. Barbara Szatur-Jaworska, Piotr Błędowski, Małgorzata Dzięgielewska, Podstawy gerontologii społecznej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006.

2. Zofia Szarota, Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia. Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2010.

3. Ian Stuart-Hamilton, Psychologia starzenia się. Wprowadzenie (tłum. Aleksander Błachnio). Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2006.

4. Mirosław Górecki (red.), Prawda umierania i tajemnica śmierci. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2010.

5. Piotr Szukalski (red.) Przygotowanie do starości. Polacy wobec starzenia się. Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2009.

6. Robert D. Hill, Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesieni życia (tłum. Michał Lipa). Laurum, Warszawa 2009.

7. Kinga Wiśniewska-Roszkowska, Starość jako zadanie. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1989.

Student będzie:

w sferze wiedzy

- miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin,

- miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych,

- miał wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych.

w sferze umiejętności

- potrafił identyfikować i interpretować wielowymiarowe procesy i zjawiska (społeczne, psychiczne, kulturowe, prawne, polityczne, organizacyjne i ekonomiczne) i dostrzega ich związek z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością,

- potrafił wykorzystywać interdyscyplinarną wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia,

- dobierał skuteczne strategie, metody i formy interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia.

w sferze kompetencji społecznych

- zdolny do funkcjonowanie w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról,

- uważny i wrażliwy na zjawiska wymagające reakcji społecznej,

- zdolny i gotowy do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej,

- gotowy do zwiększania własnych kompetencji i rozumie znaczenie ciągłego rozwoju profesjonalnego.

Zaliczenie w formie testu: czas pisania 40 minut, pytania zamknięte i otwarte.

Po zakończeniu zajęć student oceniany jest za:

w sferze wiedzy

- podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin,

- podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych,

- wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych.

w sferze umiejętności

- umiejętność identyfikowania i interpretowania wielowymiarowych procesów i zjawisk (społecznych, psychicznych, kulturowych, prawnych, politycznych, organizacyjnych i ekonomicznych) i dostrzegania ich związków z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością,

- wykorzystywanie interdyscyplinarnej wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia,

- dobieranie skutecznych strategii, metod i form interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia.

w sferze kompetencji społecznych

- zdolność do funkcjonowania w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról,

- wrażliwość na zjawiska wymagające reakcji społecznej,

- zdolność i gotowość do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej,

- gotowość do zwiększania własnych kompetencji i rozumienia znaczenia ciągłego rozwoju profesjonalnego.