Facilitation

Zajęcia mają zapoznać studentów z procesem facylitacji rozumianym, jako metoda pracy z grupą zadaniową - tzn. taką, która wspólnie rozwiązuje określone problemy lub podejmuje decyzje.

Tematyka zajęć poświęcona jest facylitacyjnej metodzie pracy z grupą, która w sposób konsensusowy rozwiązuje problemy lub podejmuje decyzje. Zajęcia mają przygotować studentów do pełnienia roli facylitatora - czyli osoby, która prowadzi i koordynuje proces grupowy, nie ingerując przy tym w merytoryczne rozwiązania. Studenci zapoznają się z dynamiką procesu grupowego podejmowania decyzji - zwłaszcza czynnikami, które zmniejszają i zwiększają skuteczność grupy. Uczą się pełnienia roli facylitatora poznając zakres jego działań. Zapoznają się także z etapami pracy grupowej oraz technikami, których używać może facylitator w usprawnianiu procesu grupowego rozwiązywania problemów. Studenci mają okazję praktycznie ćwiczyć i obserwować proces facylitacji w grach symulacyjnych.

1.R. Olszański, „Aneksy”, Aneks I , „Wybrane zasady pracy grupy” i Aneks II „Wybrane formy pracy grupowej”.

2.R. Brown, Procesy grupowe. Dynamika wewnątrzgrupowa i międzygrupowa”, Gdańsk 2006, r. 4 „Wpływ społeczny w grupach”, s. 116-152.

3.R. Brown, Procesy grupowe. Dynamika wewnątrzgrupowa i międzygrupowa”, Gdańsk 2006, r. 5 „Kto jest bardziej skuteczny – jednostki czy grupy?”, s. 153-175

4.R. Brown, j.w. s. 179-200.

5.Gra symulacyjna

6.Skrypt „Metoda Interakcyjna” – opracowanie tekstu w oparciu o książkę M. Doyle i D.Strausa „How to make meeting work”, 1982, Jove Books, New York, s. 1- 10 (do paragrafu V) oraz 20 -26 (od „Jak być neutralnym” do paragrafu X) – przesyłam całość tekstu

7.Skrypt „Metoda interakcyjna”, s. 35 – 42 (od paragrafu XVI „Rozwiązywanie problemów przez grupy” do końca) oraz T. Mann „Facylitacja – wiedza, umiejętności, sztuka czy magia”, 2011 Publishing House, r. 5 „ Model Process Iceberg” s. 77- 85 oraz s. 141 (SPO) - przesyłam odpowiednie strony oraz E. de Bono „Sześć kapeluszy czyli sześć sposobów myślenia” 1996, Wydawnictwo MEDIUM, r. 7,13, 20, 26, 33, 41, 47 – przesyłam całość

8.T. Mann j.w. 24-25, 122-127, 136-138, 141-143, 173-186, 193 -197 (przesyłam całość) oraz R. Olszański, „Aneksy”, Aneks IV „Sposoby analizowania problemu” (analiza SWOT i diagram ryby) – tekst przesłany

9.Skrypt „Metoda interakcyjna”, j.w. s. 10-20 (od paragrafu V do „Jak być neutralnym) – tekst przesłany w całości oraz skrypt „Podejmowanie decyzji”, paragraf 3.2 „Decyzje grupowe (zasada consensusu) – tekst przesłany

10.Skrypt „Metoda interakcyjna”, j.w., s. 32-34 (paragraf XIII „Jak przygotować miejsce rozmów” do paragrafu XVI) oraz T. Mann, j.w., r. 4 „Przygotowanie spotkania”, s. 62-75, s. 109-112 „Ilu facylitatorów potrzeba do przeprowadzenia procesu?

11. i 12. Zajęcia łączone – gra symulacyjna

13.i 14. Zajęcia łączone – gra symulacyjna

15. Test końcowy.

Studenci mają wiedzę z zakresu podstawowych procesów grupowych wpływających na podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów przez grupę. Wiedzą na czym polega proces facylitacji i jakie są zasady pracy facylitatora. Potrafią pomagać grupie w skutecznym dochodzeniu do konsensusu poprzez umiejętne kierowanie fazami pracy grupowej i wprowadzanie odpowiednich technik pomagających grupie przezwyciężać trudne sytuacje w pracy grupy. Wykorzystują zdobytą wiedzę do rozstrzygania problemów pojawiających się w pracy grupowej. Potrafią tworzyć zespoły zadaniowe i aktywnie w nich uczestniczyć.

Podstawą zaliczenia przedmiotu jest obecność na zajęciach o wynik końcowego testu. Możliwe są dwie nieobecności na zajęciach. Test składa się z około 18 pytań - mniej więcej w proporcji pół na pół pytań zamkniętych i otwartych. Dodatkowo punktowana jest aktywność na zajęciach, które to punkty wpływają na wynik końcowy testu.