Otium cum dignitate, or, on the noble leisure

Otium cum dignitate to czas wolny spędzony w sposób godziwy.

Autorem tego pojęcia jest rzymski filozof Marek Tuliusz

Cycero. Pojęcie to jest oczywiście historycznie zmienne. Cycero

zajmował się w nim filozofią, inni bohaterowie tych zajęć

poświęcą się zgłębianiu Słowa Bożego, spisywaniu swoich

myśli, podróży do duchowej ojczyzny, wnikliwej obserwacji

miasta, rozwojowi swojej osobowości, służbie innym ludziom

itp. Każdy z tych sposobów może być użyteczny lub zupełnie

nieużyteczny społecznie, czas wolny jest bowiem swego rodzaju

kieszonkowym, które społeczeństwo pozostawia do dyspozycji

jednostek, zastrzegając jedynie, by nie spędzały go w sposób dla

społeczeństwa szkodliwy. Ujmując to w kategoriach socjologii

Simmlowskiej, można powiedzieć, że czas wolny, bez względu

na jego dignitas, służy ostatecznie „dospołecznieniu” lub

„odspołecznieniu” jednostek. Każdy z omawianych wzorów

otium analizowany będzie ze szczególnym uwzględnieniem tego

aspektu.

Otium cum dignitate to czas wolny spędzony w sposób godziwy.

Autorem tego pojęcia jest rzymski filozof Marek Tuliusz Cycero, który

odsunięty od życia publicznego i zesłany do swej luksusowej willi w

Toskanii pracowicie uprzystępniał swoim rodakom filozofię grecką.

Kilkanaście wieków później Benjamin Franklin, który zasłynął jako

wzór pracowitości, w czasie wolnym od prowadzenia firmy będzie w

systematyczny sposób doskonalił się intelektualnie i moralnie. Inni

bohaterowie tych zajęć poświęcą się zgłębianiu Słowa Bożego,

spisywaniu swoich myśli, podróży do duchowej ojczyzny, wnikliwej

obserwacji miasta, rozwojowi swojej osobowości, służbie innym

ludziom itp., jeszcze inni jednak – pokazani tu dla przykładu – będą

swój czas wolny spektakularnie tracić, nawet w nim nie

odpoczywając. Każdy z tych sposobów może być użyteczny lub

zupełnie nieużyteczny społecznie, czas wolny jest bowiem swego

rodzaju kieszonkowym, które społeczeństwo pozostawia do

dyspozycji jednostek, zastrzegając jedynie, by nie spędzały go w

sposób dla społeczeństwa szkodliwy. Ujmując to w kategoriach

socjologii Simmlowskiej, można powiedzieć, że czas wolny, bez

względu na jego dignitas, służy ostatecznie „dospołecznieniu” lub

„odspołecznieniu” jednostek. Każdy z omawianych wzorów otium

analizowany będzie ze szczególnym uwzględnieniem tego aspektu.

fragmenty książek: Leartios, Żywoty i poglądy sławnych

filozofów; Seneca, Dialogi; Cycero, wybór pism; Erazm z

Rotterdamu, wybór pism; Michel de Montaigne, Próby;

Thackeray, Targowisko próżności; Goethe, Podróż włoska;

Defoe, Robinson Crusoe; Franklin, Żywot własny; Gonczarow,

Obłomow; Benjamin, Pasaże; Marcuse, wybór pism; pozostała

literatura w terminie późniejszym

K_W04  jest refleksyjny i krytyczny wobec problemu zróżnicowania

społecznego i nierówności społecznych

K_W05  posiada pogłębioną wiedzę o rodzajach więzi społecznych i

mechanizmach podtrzymywania ładu zbiorowego

K_W11  posiada pogłębioną wiedzę o normach i regułach

organizujących struktury i instytucje społeczne

K_U02   potrafi krytycznie selekcjonować informacje i materiały

niezbędne do pracy naukowej, korzystając z różnych źródeł (w języku

rodzimym i obcym) oraz posługując się nowoczesnymi technologiami

K_U08   umie zinterpretować rolę kultury w funkcjonowaniu

jednostki i społeczeństwa

K_U10   potrafi przygotować prezentację wybranego zagadnienia lub

badania w języku polskim i w języku obcym

K_K04   potrafi argumentować stawiane tezy posługując się

dowodami naukowymi

K_K06 poszukuje nowych metod i źródeł w celu uzupełnienia swojej

wiedzy i doskonalenia umiejętności zawodowych

K_K07 samodzielnie wyznacza kierunki własnego rozwoju i

dokształcania się

praca pisemna

2 nieobecności