Reading Guy Debord, watching Jean-Luc Godard

Guy Debord domagał się krytyki kina Godarda, za którym nie przepadał, albowiem uważał, że reprezentuje ono karykaturalną wolność i karykaturalną krytykę. „Krytyka” Godarda – zdaniem Deborda – nie wykracza „poza humor typowy dla komików z nocnych klubów”: ponadto nieudolnie posługuje się cytatem. W rezultacie jedyną funkcją godardyzmu jest „zapobieganie sytuacjonistycznemu wykorzystaniu kina i interpretacja pojęcia détournement w taki sposób, aby doprowadzić do jego przechwycenia przez kulturę dominującą”. W największym skrócie powiedziałbym, że głównym zadaniem proponowanego cyklu spotkań, będzie weryfikacja tego szorstkiego (ale czy sprawiedliwego?) sądu Deborda nad Godardem.

Filmy, podobnie jak piosenki, mają moc warunkowania i profilowania widza. To ważna funkcja. Należy się jej krytycznie przyjrzeć. Mimo poróżnienia Deborta i Godarda będę chciał przemyśleć krytycznie filmy Godarda oraz przeczytać manifesty Deborda równocześnie i równolegle. Twierdzę, że tylko z takiego równoczesnego i równoległego wizytowania kina i czytania kolejnych tekstów (z Biura Sekretów Publicznych - powołanego przez sytuacjonistów) można wyprowadzić wnioski nie tylko na temat Doborda i Godarda, ale na temat krytycznej funkcji myślenia, która (zdaniem obu autorów) pozostaje w zaniku. Czy kino Godarda pozawala nam wyjść poza społeczeństwo spektaklu i czy teksty Deborda pozwalają nam przeczuć coś innego niż tylko złożenie donosu na społeczeństwo konsumpcji?

(1-2) Żyć własnym życiem albo męczeństwo Joanny d’Arc: „Trzeba się użyczyć drugim, ale dawać tylko samemu sobie”

Literatura: Guy Debord, Proletariat jako podmiot i jako przedstawienie, Architektura i gra, Rok 1954 w skrócie, Nowe miasto dla nowego życia

(3.-4) Alphaville: albo dziwne przygody detektywa Lemmy Caution: Paryż jako Stolica Bólu XXI wieku

Literatura: Guy Debord, Czas spektakularny, Dom do wywoływania strachu

(5.-6) Weekend czyli droga Oinville: hipopotam jako nowy wzorzec piękna

Literatura: Guy Debord, Ingirum imus nocte et consumimur igni, Architektura i gra, Wstęp do krytyki geografii miejskiej, Sytuacjonistyczne stanowisko w kwestii ruchu drogowego

(7.-8.) Pierrot le Fou: „Nagle czuję się wolny. Mogę robić co chcę, kiedy chcę!”

Literatura: Guy Debord, Zagospodarowanie terytorium, Negacja i konsumpcja w kulturze, Zmaterializowana ideologia

(9.-10.) Wiedza radosna: poszukiwania społeczeństwa zredukowanego do swego najprostszego wyrazu

Literatura: Guy Debord, Jedność i podział w obrębie pozoru, Projekt labiryntu edukacyjnego

(11.-12) Pogarda: „Gdy słyszę słowo kultura, wyjmuję książeczkę czekową”.

Literatura: Guy Debord, Czas i historia, Kulminacja oddzielenia, Towar jako spektakl, Krytyka oddzielenia

.

(13.-14) Męski-żeński: 15 scen z życia: płeć nie istnieje, język istnieje

Literatura: Guy Debord, Raport o konstruowaniu sytuacji, warunkach organizacyjnych i planowanych działaniach międzynarodowego nurtu sytuacjonistycznego

.

(15.-16) Numer dwa albo życie w wywiadzie i statystykach

Literatura: Guy Debord, Sytuacjoniści i nowe formy działań w polityce i sztuce, Urbanistyka jako wola i jako przedstawienie

.

(17-18) Pasja albo nieoczekiwana zmiana miejsc: miejsce namiętności w obrazie

Literatura: Guy Debord, Teoria dryfu, Dalsze dryfowanie

(19-20) Zdrowaś Mario albo niepokalane poczęcie w świetle dowodów naukowych

Literatura: Walka o kontrolę nad nowymi technikami warunkowania, Wstępne problemy konstrukcji sytuacji, Deklaracja amsterdamska

(21-22) Nowa fala albo kto może niech biegnie na ratunek tonącemu

Literatura: Guy Debord, Ćwiczenie psychogeograficzne, O dzikiej architekturze

(23-24) Do utraty tchu albo policja na tropie: „dryfowanie wiąże się z trudnościami jakie pociąga za sobą wolność”

Literatura: Guy Debord, Aneks. Debord o swoich filmach, Odrzucenie wszelkich sądów..., O pospiesznym przejściu kilku osób przez stosunkowo krótki odcinek czasu

Po ukończeniu zajęć, student/ka:

Ma podstawową wiedzę o miejscu i roli nauk humanistycznych, społecznych, ścisłych i przyrodniczych w kulturze dawnej i współczesnej (K_W01, K_W03)

oraz zna podstawową terminologię nauk humanistycznych i społecznych (KW_02)

Zna zależności pomiędzy różnymi dyscyplinami humanistycznymi zajmującymi się badaniami dzieł sztuki w kulturze, socjologicznego kontekstu działalności kulturowej (K_W05)

Zna zależności pomiędzy dyscyplinami humanistycznymi oraz naukami ścisłymi i przyrodniczymi w kontekście filozoficznym i społecznym (K_W06)

Ma podstawową wiedzę o najnowszych osiągnięciach metod badań interdyscyplinarnych w naukach humanistycznych, społecznych, ścisłych i przyrodniczych (K_W07)

Potrafi dokonywać analizy tekstów artystycznych, filozoficznych i socjologicznych za pomocą odpowiednich narzędzi badawczych oraz prezentować wyniki swych prac (K_U02)

Rozumie potrzebę nieustannego kształcenia po ukończeniu studiów (K_K01)

Rozumie zasady, reguły oraz konieczność pracy zespołowej (K_K02)

Rozumie dynamikę rozwoju naukowego, kulturowego i społecznego oraz śledzi nowe metody i paradygmaty badawcze (K_K03)

Potrafi organizować i współpracować z grupą oraz zajmować w niej różne role społeczne (K_K04)

Potrafi właściwie dokonać analizy środków służących do realizacji podjętych zadań (K_K05)

Ponosi odpowiedzialność za ochronę dziedzictwa kulturowego regionu, kraju i Europy (K_K06)

Rozumie zasady tolerancji i różnic kulturowych (K_K07)

Podstawowym kryterium oceny jest wynik na egzaminie końcowym (ustnym)