Radioactive History and Postapocalyptic Clouds: Cultural and Philosophical Studies of the Nuclear Age

Zajęcia zostaną poświęcone analizie dyskursów kultury atomowej i wyobrażeń postapokaliptycznych w perspektywie filozofii techniki, semiotyki dzieła oraz analizy afektywnej. Układ zajęć zostanie zaprojektowany według współpracujących ze sobą kluczy chronologicznych oraz problemowych. Na każdych zajęciach będą omawiane teksty teoretyczne i reprezentatywne zjawiska kultury atomowej („nuclear culture”).

Kiedy pierwszy raz na nieboskłonie pojawiła się chmura atomowa, rozpoczęła się nowa epoka panowania technicznego. Społeczeństwo zostało skonfrontowane z własną potęgą i kruchością. Wobec nowej sytuacji ujawniło się szerokie spektrum społecznych artykulacji emocji oraz filozoficznych odpowiedzi na rodzącą się rzeczywistość. Można wręcz powiedzieć, że atom zapanował nie tylko w technice, ale we wszystkich sferach ludzkiej egzystencji, stając się przestrzenią dla ekspresji nadziei oraz lęków nowoczesnego społeczeństwa.

Zajęcia zostaną poświęcone analizie dyskursów kultury atomowej i wyobrażeń postapokaliptycznych w perspektywie filozofii techniki, semiotyki dzieła oraz analizy afektywnej. Układ zajęć zostanie zaprojektowany według współpracujących ze sobą kluczy chronologicznych oraz problemowych. Na każdych zajęciach będą omawiane teksty teoretyczne i reprezentatywne zjawiska kultury.

Kurs rozpocznie się od przedstawienia krótkiej historii atomu, w tym epoki, którą ujmujemy jako przedatomową. Następnie skupimy się na teorii – zarówno nauk ścisłych (z zaproszonym gościem), jak i refleksji humanistycznej. Uważamy, że dostarczenie narzędzi teoretycznych uczestnikom pozwoli im aktywnie uczestniczyć w drugiej części kursu o charakterze praktycznym i nastawionym na współtworzenie treści. Następnie przejdziemy do bezpośrednich analiz wybranych wątków kultury atomowej, gdzie pochylimy się nad społeczno-artystycznymi sposobami przedstawiania i przepracowywania traumy nuklearnej zagłady. Uczestnicy zajęć zdobędą nie tylko wiedzę z zakresu filozofii techniki, kulturoznawstwa oraz historii, ale dzięki zaproponowanej strukturze spotkań będę mogli doskonalić swoje umiejętności analitycznej i krytycznej interpretacji zjawisk społeczno-kulturowych. Tym samym celem zajęć jest nie wyłącznie poszerzenie zakresu informacji, ale także wypracowanie własnych strategii analitycznych oraz interpretacyjnych w zakresie fenomenów kultury atomowej i filozofii techniki poprzez wspólną refleksję. Ze względu na aktualność tematu oraz pojawiające się nowe zjawiska autorzy programu zajęć pozostają otwarci na sugestie uczestników oraz ich wkład własny.

Nakład pracy studenta:

– 30 godzin uczestnictwa w konwersatorium (tzw. kontaktowych),

– 50 godzin pracy własnej (praca konieczna do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się, to jest przygotowanie do zajęć oraz pisanie pracy zaliczeniowej).

Po ukończeniu przedmiotu student:

– zna poszczególne etapy rozwoju kultury atomowej;

– zna podstawowe koncepcje filozoficzne XX oraz XXI wieku dotyczące technologii oraz teorii afektów;

– potrafi przeanalizować i wyjaśnić przykłady z okresu XX wieku dotyczącej kultury atomowej oraz podać kontekst ich powstania;

– rozumie zależności pomiędzy poszczególnymi dyscyplinami w zakresie nauk humanistycznych, społecznych, przyrodniczych;

– potrafi podjąć rzeczową dyskusję naukową, przy czym:

a) jasno formułuje i umie uargumentować swoje stanowisko,

b) umie modyfikować własne tezy uwzględniając wagę argumentacji przedstawionej w dyskusji

1. Podstawą zaliczenia konwersatorium jest:

a) obecność na zajęciach (student ma prawo do dwóch nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze, dodatkowe nieobecności będą konsultowane z prowadzącymi oraz nadrabiane);

b) przygotowanie do zajęć;

c) aktywność (uczestnictwo w dyskusji);

d) praca pisemna (tematyka uzgadniana jest uprzednio z prowadzącymi).

2. Podstawowe kryteria oceny przygotowanej przez studenta pracy pisemnej:

– samodzielność, wnikliwość i głębia interpretacji lub badań,

– sposób wykorzystania stanu badań (bibliografii),

– oryginalność ujęcia tematyki,

– interdyscyplinarny charakter dociekań,

– kompozycja wypowiedzi (spójność, celowość, logika, przejrzystość)

– poprawność wypowiedzi (gramatyka, ortografia, interpunkcja, inne zasady przygotowywania tekstu o charakterze naukowym)

3. Ocena końcowa uwzględnia:

– przygotowanie do zajęć (20% oceny końcowej),

– aktywny udział w zajęciach (20% oceny końcowej),

– praca pisemna przygotowana przez uczestnika konwersatorium (60% oceny końcowej).