Przygotowanie do nauczania drugiego przedmiotu - Dzieje Świata

obowiązkowe

Po ukończeniu przedmiotu student winien znać i rozumieć podstawowe wydarzenia z historii powszechnej od starożytności do współczesności i dostrzegać wpływ czynników historycznych, kulturowych i społecznych dzisiaj. Ponadto student zna elementarne zagadnienia z zakresu nauk pomocniczych historii, metodologii historii, socjologii i politologii.

Zajęcia zapoznają studentów z historią powszechną od starożytności do współczesności zwracając szczególną uwagę na wpływ wydarzeń, które poprzez swój wymiar historyczny, kulturowy i społecznych wykształciły dzisiejszą rzeczywistość. Ćwiczenia mają za zadanie zapoznanie studentów z danym zagadnieniem, dać jego szerszy obraz umiejscawiając go w czasie i przestrzeni. Studenci w wyniku ćwiczeń wskazują na dorobek minionych epok w różnych sferach życia dostrzegając ich wpływ na dziś. Zajęcia rozwijają ponad to umiejętności studentów w zakresie analizowania różnego rodzaju źródeł historycznych. W trakcie zajęć przedstawione zostaną również podstawowe zagadnienia związane z metodologią historii, naukami pomocniczymi historii, socjologią i politologią. Po ukończeniu przedmiotu studenci powinni wskazywać podstawowe wydarzenia z zakresu całej historii powszechnej, której elementy przydatne będą do nauczania przydatne w nauczaniu przedmiotu historia i społeczeństwo w drugim etapie edukacyjnym kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych.

Szacowana całkowita liczba godzin, którą student musi przeznaczyć na osiągnięcie zdefiniowanych dla zajęć efektów kształcenia to ok. 56 godzin. Z tego 28 godzin to godziny zorganizowane w postaci konwersatorium (14 zajęć x 2 godz.) oraz 28 godzin to praca samodzielna studenta (przygotowanie do zajęć – 14 zajęć x 2 godz., czyli 28 godz.).

Literatura obowiązkowa:

1)E. Aronson, Człowiek – istota społeczna, tłum. L. Grzesiuk i in. , Warszawa 2005.

2)M. Bankowicz (red.), Historia polityczna świata XX wieku: 1945-2000, Kraków 2004.

3)J. Baszkiewicz, Historia Francji, Wrocław 1978.

4)J. Baszkiewicz, S. Meller, Rewolucja francuska 1789-1794. Społeczeństwo obywatelskie, Warszawa 1983.

5)L. Bazylow, Historia powszechna 1789-1918, Warszawa 1995.

6)Z. Bauman, Socjologia, tłum. J. Łoziński, Poznań 1996.

7)M. Chmaj, M. Żmigrodzki, Wprowadzenie do teorii polityki, Lublin 1998.

8)A. Chwalba, Historia powszechna 1989–2011, Warszawa 2011.

9)N. Davies, Europa walczy 1939-1945. Nie takie proste zwycięstwo, Warszawa 2008.

10)A. Domagała, Integracja Polski z Unią Europejską. Warszawa 2008.

11)E. Dynia, Integracja europejska. Warszawa 2004.

12)M. Gilbert, Druga wojna światowa, Poznań 2000.

13)J.L. Gaddis, Zimna wojna. Historia podzielonego świata, Kraków 2007.

14)M. Jaczynowska, D. Musiał, M. Stępień, Historia starożytna, Warszawa 2008.

15)M. Jaczynowska, Historia Starożytnego Rzymu, Warszawa 1984.

16)T. Judt, Powojnie. Historia Europy od roku 1945, Poznań 2008.

17)M. Kitchen, Historia Europy 1919-1939, Wrocław 1997.

18)T. Manteuffel, Historia powszechna. Średniowiecze, Warszawa 1985.

19)R. Michałowski, Historia powszechna. Średniowiecze, Warszawa 2009.

20)B. Miśkiewicz, Wstęp do badań historycznych, Warszawa 1974.

21)L. Mrozewicz, Historia powszechna. Starożytność, Poznań 1999.

22)J. Pajewski, Historia powszechna 1871-1918, Warszawa 1980.

23)W. Roszkowski, Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945 roku, Warszawa 2002.

24)E. M. Roztworowski, Historia powszechna. Wiek XVIII, Warszawa 2006.

25)J. Topolski, Metodologia historii, Warszawa 1984.

26)J. Topolski, Wprowadzenie do historii, Poznań 1998.

27)J. Tyszkiewicz, E. Czapiewski, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2010.

28)E. Wipszycka, B. Bravo, Historia starożytnych Greków. T. 2, Warszawa 1986.

29)M. Wrzosek, Metodologia historii a metodyka nauczania historii, (w:) Między Historią, a edukacja historyczną, red. Violetta Julkowska, IH UAM, 2003, s. 278-281.

30)Z. Wójcik, Historia powszechna. Wiek XVI – VII, Warszawa 2006.

31)P. Zaremba, Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki, Warszawa 1992.

32)A. Ziółkowski, Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2009.

33)T. Żyro, Wstęp do politologii, Warszawa 2004.

34)M. Żywczyński, Historia powszechna 1789 – 1870, Warszawa 1996.

Po ukończeniu przedmiotu student:

Wiedza:

EK1. zna definicje źródła historycznego i wskazuje czynniki historyczne, społeczne i kulturowe jego powstawania oraz wylicza jego rodzaje

EK2. zna podstawowe pojęcia socjologiczne i podstawowe terminy z zakresu nauk politycznych oraz potrafi wyodrębnić najważniejsze płaszczyzny życia społecznego.

EK3. pokazuje najważniejsze dokonania pierwszych cywilizacji i omawia poszczególne z nich

EK4. potrafi wyliczyć najważniejsze czynniki rozwoju cywilizacji helleńskiej i opisać główne fazy jej rozwoju

EK5. zna poszczególne etapy rozwoju Imperium Rzymskiego oraz wskazuje na przyczyny jego rozwoju i upadku

EK6. przedstawia główne wydarzenia z dziejów Kościoła i dostrzega ich wpływ na dzieje świata

EK.7. przedstawia przyczyny, przebieg i skutki Wielkich Odkryć Geograficznych i dostrzega ich doniosłą rolę dla rozwoju świata

Umiejętności:

EK8. potrafi dostrzec doniosłą role w powstaniu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej jako przykładu nowoczesnego państwa jak i zauważyć wagę Wielkiej Rewolucji Francuskiej w powstaniu nowoczesnych społeczeństw

EK9. wyjaśnia społeczne, ekonomiczne i polityczne następstwa I wojny światowej

EK10. ilustruje główne wydarzenia okresu dwudziestolecia międzywojennego na świecie i analizuje relacje między państwowe

EK11. potrafi wymienić strony biorące udział w II wojnie światowej i wskazuje na najważniejsze jej wydarzenia oraz dokonuje analizy polityki aliantów wobec Polski w czasie trwania konfliktu

EK.12 zna i potrafi zilustrować główne wydarzenia zimnej wojny

Kompetencje:

EK13. rozwija szacunek do wartości demokratycznych i docenia potrzebę integracji międzynarodowej

Warunkiem zaliczenia jest obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze). Przekroczenie liczby możliwych nieobecności skutkuje koniecznością zaliczenia zajęć na „dyżurze”. Nieobecność na ponad połowie spotkań oznacza niezaliczenie zajęć. Studenci z uwagi na formę zajęć zobligowani są do aktywnego w nich udziału. Podstawą oceny pracy studenta jest aktywność indywidualna studenta w czasie zajęć, która to będzie na bieżąco oceniana (40 % całości oceny), ocena z trzech przygotowanych w czasie semestru krótkich prac na poszczególne zajęcia (60 %). Aby uzyskać zaliczenie z ćwiczeń należy uzyskać ponad 50 % punktów z ww. zadań.