Budynek powstał prawdopodobnie na początku XX w., nie jest znany ani dokładny czas, ani autor projektu, jak również przeznaczenie budowli. Obiekt znajduje się na tyłach Auditorium Maximum (AEA), przy ogrodzeniu ograniczającym od północy teren Kampusu Centralnego. Wyraźnie zwraca uwagę niecodzienne usytuowanie Małego Belwederu, ukośnie względem Auditorium, a równocześnie bardzo blisko jego północnej ściany. Cechy te oraz analiza zdjęć i planów z przełomu XIX i XX w. prowadzą do wniosku, że Mały Belweder był pierwotnie budynkiem dłuższym lub zespołem kilku obiektów najprawdopodobniej przeznaczonych do wyburzenia podczas budowy Auditorium. Ostatecznie jednak do tego nie doszło, budynek przetrwał także II wojnę światową.
Architektura Małego Belwederu nawiązuje do okresu klasycyzmu, naroża są boniowane, a ściany pokryte jasnym, gładkim tynkiem. Nad oknami umieszczono prostokątne pola zdobione dekoracją nawiązującą do gałęzi palmy. Ponad mocno wysuniętym gzymsem znajdują się z czterech stron cztery naczółki z lukarnami nakryte dachem z pomarańczowej dachówki.
Obecnie mieści się tu Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej Wydziału Polonistyki UW.
Oprac. Krzysztof Mordyński, Muzeum UW
