| Literatura: |
1. J. J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2006.
2. M. Grycman, A. Smyczek (red.), Wiem, czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC), Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków 2004.
3. M. Grycman, Sprawdź, jak się porozumiewam, Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania, Kraków 2009.
4. A. Lechowicz, Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niepełnosprawnością, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005.
5. A. Smyczek, B. Bolon, A. Bobińska-Domżał, J. Guzik, Twoje znaki, moje słowa i zabawa już gotowa! Projekt edukacyjny dla rodzin dzieci niepełnosprawnych niemówiących, używających komunikacji
alternatywnej i wspomagającej, Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków 2006.
6. S. Tetzchner, H. Martinsen (przekł. W. Loebl, A. Smyczek, A. Loebl-Wysocka, J. Gałka-Jadziewicz), Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Sposobów Porozumiewania się „MÓWIĆ BEZ SŁÓW”, Warszawa 2002.
Artykuły i pozycje podawane na bieżąco.
|
| Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu wykładów student będzie potrafił:
- opisać strukturę procesu komunikacyjnego;
- dokonać rozróżnienia między komunikacją a kompetencją komunikacyjną;
- zdefiniować komunikację niewerbalną i porównać ją z językiem;
- omówić najważniejsze systemy AAC;
- wykorzystać dostępne narzędzia do wspomagania i zastąpienia komunikacji werbalnej;
- dokonywać diagnozy dzieci i dorosłych z zaburzeniami porozumiewania się oraz dostosować kanał komunikacyjny do ich potrzeb i możliwości;
- programować terapię pacjentów z zaburzeniami porozumiewania się;
|
| Zakres tematów: |
1.Istota i podstawowe zasady komunikacji; kompetencja komunikacyjna i językowa; uczestnicy komunikacji; kanały komunikacji; funkcje zachowań komunikacyjnych.
2.Rozwój umiejętności komunikacyjnych; użytkownicy aac; zaburzenia ogólnorozwojowe, choroby neurodegeneracyjne i inne, wymagające zastosowania AAC.
3. Co to jest komunikacja wspomagająca i alternatywna; terminologia używana w komunikacji alternatywnej i wspomagającej, jej istota oraz klasyfikacja metod.
4. Wybrane systemy komunikacyjne: metody manualne: język migowy a migany; daktylografia; fonogesty, coghamo.
5.Metody graficzne: PCS, PECS, Piktogramy (PIC), System Blissa.
6.Metody graficzno-manualne: Makaton; metody przestrzenno-dotykowe.
7.Wykorzystywanie specjalistycznego sprzętu komputerowego. Narzędzia high-tech; low-tech.
8. Diagnoza potrzeb i możliwości komunikacyjnych; zasady wprowadzania AAC.
9. Wspomaganie rozwoju języka i komunikacji; techniki nauki znaków, symboli, systemów.
10. AAC a niepełnosprawność intelektualna; AAC a Zespół Downa.
11..AAC a autyzm; AAC a MPDz.
12. AAC w chorobach neurodegeneracyjnych; AAC w afazji; AAC w ruchowych zaburzeniach mowy; AAC dla pacjentów po uszkodzeniach OUN.
13.Mity AAC; wyzwania logopedy; perspektywy rozwoju AAC.
|
