Rozpraszanie promieniowania elektromagnetycznego w roztworach polimerów

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	1200-2MON11Z
Kod Erasmus / ISCED:	13.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0531) Chemia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Rozpraszanie promieniowania elektromagnetycznego w roztworach polimerów
Jednostka:	Wydział Chemii
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	monograficzne
Skrócony opis:	Wykład ma za zadanie zapoznać studentów z metodami badawczymi wykorzystującymi zjawisko rozpraszania promieniowania elektromagnetycznego na cząstkach materii do eksploracji roztworów polimerów wraz z przykładami praktycznych zastosowań.
Pełny opis:	Wykład ma za zadanie zaznajomić studenta chemii z zagadnieniami rozpraszania promieniowania elektromagnetycznego na cząstkach materii. W pierwszej części wprowadza szczegółową i systematyczną charakterystykę efektu rozpraszania światła na cząstkach materii. Omawia rozpraszanie Rayleigha, efekt Dopplera. Zaznajamia z technikami laserowymi stosowanymi w badaniach efektu rozpraszania. Wykład wprowadza podstawy teoretyczne metod: statycznego (Static Light Scattering) i dynamicznego rozpraszania światła (Dynamic Light Scattering). Omawiane są techniki eksperymentalne SLS i DLS. Szczegółowo omawiana jest metoda Zimma. Wykład zaznajamia ze statystycznym opisem rozpraszania światła na cząstkach materii, wprowadza pojęcia korelacji fluktuacji w przestrzeni i w czasie oraz funkcji autokorelacyjnej. W drugiej części wykładu prezentowane są przykłady zastosowań metod SLS i DLS w badaniach roztworów polimerów. Omawiane są zagadnienia dotyczące dyfuzyjnej charakterystyki makrocząsteczek, wyznaczania mas cząsteczkowych polimeru, badania oddziaływań międzycząsteczkowych, ich zasięgu oraz stopnia splatania łańcuchów polimerowych w roztworze a także wyznaczanie parametrów geometrycznych łańcuchów polimerowych.
Literatura:	1. W.Przygocki „Metody fizyczne badań polimerów”, PWN, Warsaw 1990 2..Brown, Wyn, "Dynamic light scattering: the method and some applications;. Clarendon Press, Oxford University Press, 1993 3.B.J.Berne, R.Pecora „Dynamic light scattering with applications to chemistry, biology and physics” Dover Publications, Inc. 2000 4.S.F. Sun, "Physical chemistry of macromolecules", John Wiley and Sons Inc. 2004 5.Monografia “New frontiers in polymer research” Edited by Robert K. Bregg, New Publishers, Inc, New York, 2006, Chapter 8 by H.Wilczura-Wachnik and W. Alexander Van Hook
Efekty uczenia się:	Po ukończeniu przedmiotu (wykładu) student: -zna efekty rozpraszania promieniowania elektromagnetycznego na cząstkach materii -rozróżnia typy rozpraszania promieniowania elektromagnetycznego na cząstkach materii -opisuje rozpraszanie Rayleigha -wyjaśnia efekt Dopplera -zna techniki laserowe stosowane w badaniach zjawiska rozpraszania światła -zna różne zastosowania laserów -rozróżnia i wyjaśnia techniki statycznego i dynamicznego rozpraszania światła na cząstkach materii -zna metodę Zimma -zna zagadnienia statystycznego opisu rozpraszania światła na cząstkach materii w tym korelacje fluktuacji w czasie i przestrzeni, funkcję autokorelacyjną -zna przykłady zastosowań metod SLS i DLS do badania roztworów polimerów -potrafi wybrać (SLS lub DLS) do badania specyficznych właściwości i parametrów łańcuchów polimerowych w roztworach
Metody i kryteria oceniania:	Egzamin pisemny
Praktyki zawodowe:	nie są prowadzone

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.