Cross-cultural Pragmatics – Research fields, methods and methodology

fakultatywne

W ramach kursu przedstawiony zostanie przegląd założeń teoretycznych (m.in. teoria aktów mowy i teoria relewancji), obszarów (m.in. nie/grzeczność językowa i agresja werbalna) oraz metod badawczych (ze szczególnym uwzględnieniem definicji tertium comparationis i triangulacji danych) w pragmatyce interkulturowej na podstawie wybranych studiów przypadków. W pierwszej części kursu doktoranci mają za zadanie zgłębić zagadnienia teoretyczne na podstawie wybranych lektur i rozwinąć je poprzez prowadzenie dyskusji. W drugiej części kursu doktoranci będą pogłębiać tę dziedzinę przez własne badania. Oczekuje się od nich, że zaprezentują swoje dane i wyniki na zajęciach. Na koniec doktoranci będą musieli napisać pracę na temat swoich badań, która zostanie przedstawiona w czasopiśmie naukowym lub na konferencji.

Pragmatyka interkulturowa tradycyjnie zajmuje się porównywaniem i zestawianiem zachowań językowych w różnych językach i różnych narodowych odmianach tego samego języka z naciskiem na profilowanie językowych strategii realizacyjnych i zrozumienie, w jaki sposób aspekty kontekstu społecznego i kulturowego wpływają na wybory językowe. Na tle procesu rosnącej globalizacji i mediatyzacji społeczeństw, klasyczna tradycja pragmalingwistyczna przeszła proces dogłębnego przemyślenia i rekonwersji zarówno pod kątem badań międzykulturowych i interkulturowych, jak i mediatyzacji i globalizacji, definiując w ten sposób na nowo swoje cele i metodologię. Obecnie pragmatyka interkulturowa ma na celu wyjaśnienie sposobów, w jakie osoby z różnych środowisk kulturowych używają, interpretują i oceniają użycie języka w wielu źródłach językowych i mediach, aby określić, które cechy i wskazówki wynikają z przynależności kulturowej.

W ramach kursu przedstawiony zostanie przegląd założeń teoretycznych, obszarów badawczych i metod badawczych (ze szczególnym uwzględnieniem definicji tertium comparationis i triangulacji danych) w pragmatyce interkulturowej na podstawie wybranych studiów przypadków (grzeczności, nieuprzejmości i agresji słownej). W pierwszej części kursu doktoranci mają za zadanie zgłębić zagadnienia teoretyczne na podstawie wybranych lektur i rozwinąć je poprzez prowadzenie dyskusji. W drugiej części kursu doktoranci będą musieli pogłębić tę dziedzinę, prowadząc własne badania. Oczekuje się od nich, że zaprezentują swoje dane i wyniki na zajęciach. Na koniec doktoranci będą musieli napisać pracę na temat swoich badań, która zostanie opublikowana w czasopiśmie lub przedstawiona na konferencji.

Kurs będzie prowadzony w języku angielskim, a analizowane materiały będą w języku angielskim, niemieckim, polskim i włoskim - znajomość wszystkich tych języków nie jest wymagana. Do uczestnictwa w kursie wymagana jest dobra znajomość języka angielskiego (B1).

Required Literature/Literatura obowiązkowa:

Kaplan, David (2004): The Meaning of Ouch and Oops. Exploration in the Meaning as Use. (2004): (Online at: https://www.youtube.com/watch?v=iaGRLlgPl6w , accessed: 7.11.2021)

McConachy, Troy/Spencer-Oatey, Helen (2021) Cross-Cultural and Intercultural Pragmatics. In: Haugh, M. / Kádár, D, Z., Terkourafi, M. (eds.): The Cambridge Handbook of Sociopragmatics. Cambridge: Cambridge University Press, 733 - 757

Levinson, Stephen (2000): Presumptive Meanings. The theory of Generalized Conversational Implicature. Cambridge MA: The MIT Press.

Potts, Christopher (2007): The Expressive Dimension. In: Theoretical Linguistics 33(2), 165−107.

Recanati, Francois (2010): Truth-conditional Pragmatics. Oxford: Clarendon Press.

Searle, John (1969): The Structure of Illucutionary Acts. In: Speech acts. Cambridge University Press: Cambridge, 54-71 (available under: http://www.thatmarcusfamily.org/philosophy/Course_Websites/Readings/Searle%20-%20Structure%20of%20Illocutionary%20Acts.pdf, accessed 20.6.2022)

Searle, John (1975): A Taxonomy of Illocutionary Acts. University of Minnesota Press: Minneapolis (available: https://conservancy.umn.edu/handle/11299/185220, accessed 20.6.2022)

Elective Literature / Literatura do wyboru:

Allan, Keith/ Burridge, Kate (2007): Forbidden Words. Taboo and the Censoring of Language. Cambridge.

Bianchi, Claudia (2014a). Slurs and appropriation: An echoic account. Journal of Pragmatics, 66, 35–44.

Bianchi, Claudia (2014b) The speech acts account of derogatory epithets: Some critical notes. In: Dutant, J., Fassio D., & Meylan A. (eds.), Liber Amicorum Pascal Engel. Université de Genève (465–480). https://www.unige.ch/lettres/philo/publications/engel/liberamicorum/LiberAmicorum_PascalEngel.pdf. (accessed 20.6.2022)

Bonacchi, Silvia (2013): (Un)höflichkeit. Eine kulturologische Analyse Deutsch – Italienisch – Polnisch. Frankfurt a.M. et al.: Lang.

Bonacchi, Silvia (2017): Sprachliche Aggression beschreiben, verstehen und erklären. Theorie und Methodologie einer sprachbezogenen Aggressionsforschung. In: Silvia Bonacchi (ed.): Verbale Aggression: Multidisziplinäre Zugänge zur verletzenden Macht der Sprache. Berlin et al., 3-31

Bonacchi, Silvia (2019) Perche’ le parole fanno male? Considerazioni pragmalinguistiche sull’uso offensivo del linguaggio. In: Barcellona, R. & Sardella, T. (eds.): Violenza delle parole e parole della violenza. Percorsi storico-letterari tra linguaggi che fanno male e linguaggi che fanno paura. Milano: Mimesis 2019, 49-72.

Brown, P./ S.C. Levinson (1987): Politeness: Some universals in language use. Cambridge.

Culpeper, Jonathan (2011): Impoliteness: Using Language to Cause Offence. Cambridge: Cambridge University Press.

Gutzmann, Daniel (2019): The Grammar of Expressivity. Oxford Studies in Theoretical Linguistics. Oxford University Press.

Langton, Rae (2012) Beyond Belief: Pragmatics in Hate Speech and Pornography. In McGowan and Maitra (eds.) What Speech Does, Oxford: Oxford University Press.

Piskorska, Agnieszka (2017): On the strength of explicit and implicit verbal offences. In: Silvia Bonacchi (ed.): Verbale Aggression: Multidisziplinäre Zugänge zur verletzenden Macht der Sprache. Berlin et al., 51-71.

Wiedza: Doktorant*ka zna i rozumie:

- literaturę przedmiotu w stopniu umożliwiającym rewizję istniejących paradygmatów. Pozna światowy dorobek, obejmujący podstawy teoretyczne oraz zagadnienia ogólne i wybrane zagadnienia szczegółowe pragmatyki interkulturowej (P8S_WG.1)

- główne tendencje rozwojowe pragmatyki interkulturowej (P8S_WG.2)

- metodologię badań naukowych w zakresie pragmalingwistyki interkulturowej (P8S_WG.3)

- fundamentalne dylematy współczesnej cywilizacji dotyczącej odmienności kulturowej i globalizacji (P8S_WK.1)

Umiejętności: Doktorant*ka potrafi:

- wykorzystywać zdobytą wiedzę do samodzielnego, twórczego identyfikowania, formułowania i innowacyjnego rozwiązywania złożonych problemów lub wykonywania zadań o charakterze badawczym, a w szczególności:

- definiować cel i przedmiot własnych badań naukowych w zakresie pragmalingwistyki, formułować hipotezę badawczą,

- rozwijać metody, techniki i narzędzia badawcze oraz twórczo je stosować,

- wnioskować na podstawie wyników badań naukowych (P8S_UW.1)

- komunikować się na tematy zbadane w stopniu umożliwiającym aktywne uczestnictwo w międzynarodowym środowisku naukowym (P8S_UK.1)

- uczestniczyć w dyskursie naukowym (P8S_UK.4)

- posługiwać się językiem angielskim na poziomie B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia w stopniu umożliwiającym uczestnictwo w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym (P8S_UK.5)

Kompetencje społeczne: Doktorant*ka jest gotów/gotowa do

- uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych (P8S_KK.3)

- podtrzymywania i rozwijania etosu środowisk badawczych i twórczych, w tym:

- prowadzenia działalności naukowej w sposób niezależny,

- respektowania zasady publicznej własności wyników działalności naukowej, z uwzględnieniem zasad ochrony własności intelektualnej (P8S_KR.1)

W pierwszej części kursu doktoranci będą mieli za zadanie zgłębić zagadnienia teoretyczne na podstawie wybranych lektur i rozwinąć je, prowadząc dyskusję. W drugiej części kursu doktoranci muszą pogłębić wiedzę na ten temat, prowadząc własne badania. Oczekuje się, że zaprezentują swoje dane i wyniki na zajęciach. Na koniec doktoranci będą musieli napisać pracę na temat swoich badań, która zostanie przedstawiona w czasopiśmie lub na konferencji. Ocena końcowa zostanie wystawiona na podstawie prezentacji na temat teorii (15%), prezentacji badań własnych (30%), końcowej pracy pisemnej (40%) przygotowanej do złożenia w czasopiśmie naukowym lub na konferencji, oraz aktywnego uczestnictwa w kursie (15%) = maks. 100 punktów. Maksymalna liczba usprawiedliwionych nieobecności wynosi 3. Minimalna liczba punktów wymagana do zaliczenia przedmiotu: 60 (60%).