Komunikowanie polityczne

obowiązkowe

Realizacja przedmiotu wymaga znajomości zagadnień z socjologii i psychologii polityki oraz współczesnych systemów politycznych. Wymagana jest również znajomość bieżących zagadnień politycznych, aktywności medialnej głównych aktorów politycznych (indywidualnych i instytucjonalnych).

w sali

Istota komunikowania politycznego i marketingu politycznego

Modele zachowań wyborczych.

Planowanie kampanii wyborczych.

Nowe media i polityka.

Różne formy budowania wizerunku publicznego.

Zarządzanie wizerunkiem publicznym.

Zakres tematyczny zajęć obejmuje następujące grupy zagadnień:

1. Polityka i komunikowanie – kwestie definicyjne, wzajemne relacje.

J. Fras, Komunikacja polityczna, Wrocław 2005, s. 26-36.

S. Michalczyk, Komunikowanie polityczne, Katowice 2005, s. 16-37.

E. Marciniak, Komunikowanie polityczne w ujęciach interpretacyjnych, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, Warszawa 2012, s. 13-30.

2. Komunikowanie polityczne i marketing polityczny - wzajemnie relacje. Perswazyjność komunikowania.

B. Dobek-Ostrowska, Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wrocław 2001, rozdz. V, s. 82-92.

B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 1999, s. 11-17

E. Marciniak, Komunikowanie polityczne…, s. 13-30.

3. Klasyczne teorie komunikowania. Modele procesu komunikowania. Paradygmaty w naukach o komunikowaniu. Komunikowanie polityczne jako przedmiot refleksji naukowej.. Dobek-Ostrowska, R. Wiszniowski, Teoria komunikowania publicznego i politycznego, Wrocław 2007, s.105-112.

S. Michalczyk, Komunikowanie…, s. 37-62.

4. Aktorzy i instytucje komunikowania politycznego. Pojęcie aktorów politycznych, ich funkcje i struktura. Kontekst wyborów i kampanii wyborczej.

B. Dobek-Ostrowska, R. Wiszniowski, Teoria komunikowania…, s. 167-191.

S. Michalczyk, Komunikowanie…, s. 63-80.

J. Fras, Komunikacja polityczna, s. 51-59.

5. Hipoteza różnicy wiedzy. Publiczność „uprzywilejowana”, publiczność „upośledzona”. Zamknięta a otwarta luka wiedzy. Struktura publiczności medialnej. Zjawisko wrogich mediów.

S. Michalczyk, Komunikowanie…, s. 103-109.

K. Skarżyńska, Człowiek a polityka, s. 310-314.

6. Hipoteza użytkowania i korzyści.

B. Dobek-Ostrowska, Nauka o komunikowaniu…, s. 56-72.

P. Winterhoff-Spurk, Psychologia…, s. 116-118.

7-8. Wpływ mediów na społeczeństwo. Pojęcie i formy wpływu społecznego. Wpływ mediów na przekonania, postawy i zachowania polityczne. Media jako źródło społecznego dowodu słuszności.

K. Skarżyńska, Człowiek a polityka, Warszawa 2005, s. 306-310, s. 314-334.

9. Rzeczywistość medialna a rzeczywistość społeczna. Rekonstrukcja informacji do mediów. Zjawisko "ponurego świata"

K. Skarżyńska, Człowiek a polityka, Warszawa 2005, s. 306-310, s. 314-334. S. Michalczyk, Komunikowanie…, s. 134-155

10. Debata publiczna. Język współczesnych wypowiedzi politycznych. Polityczna kultura komunikacyjna.

12. Kształtowanie opinii publicznej. Funkcje opinii publicznej. Sondaże w komunikowaniu politycznym. Sondaże wyborcze.

S. Michalczyk, Komunikacja…, s. 155-166.

R. Staniszewski, Opinia publiczna - teoretyczny sens i zakres pojęcia, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, Warszawa 2012, s. 108-124.

J. Ziółkowski, Opinia publiczna jako obiekt zainteresowania propagandy politycznej, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, s. 125-140.

T. Godlewski, Sondaże polityczne jako forma komunikowania polityka z wyborcą, [w:]

E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, s. 226-241.

Wyborcze komunikaty badań społecznych (CBOS itp.)

13. Zarządzanie wizerunkiem medialnym - case study

14- 15. Tabloidyzacja przestrzeni komunikowania politycznego.

D. Piontek, Komunikowanie polityczne i kultura popularna, Poznań 2011

Literatura przedmiotu: :

S. Michalczyk, Komunikowanie polityczne, Katowice 2005,

B.Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007, Porozumienie czy konflikt? Warszawa 2009

B.Dobek-Ostrowska, R. Wiszniowski, Teoria komunikowania politycznego i publicznego, Wrocław, 2002,

T.Goban Klas, Media i komunikowanie masowe, Warszawa 1999;

J. Fras, Komunikacja polityczna, Wrocław 2005

A. Mattelart, M. Mattelart, Teorie komunikacji, Warszawa – Kraków 2001, M.Trysińska, Jak politycy komunikują się ze swoimi wyborcami, Warszawa 2004,

R.E. Denton, G.C. Woodward, Jak zdefiniować komunikacje polityczną, w: J. Szczupaczyński (red.) Władza i społeczeństwo, t.2 Warszawa 1998,

G.C. Woodward, Korupcja dyskursu politycznego: jej cztery odmiany, w: J. Szczupaczyński, Władza i społeczeństwo, t.2,

E. Griffin, Podstawy komunikacji Wytyczanie terytorium (siedem tradycji w dziedzinie teorii komunikacji, Warszawa, 2004,

W.W. Wilmont, Transakcyjna natura spostrzegania ososby, w: J. Stewart (red.) Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się między ludźmi. PWN, Warszawa 2000,

K. Skarżyńska, Człowiek i polityka, rozdz. 9. Media: czy i jak wpływają na przekonania, postawy i zachowania polityczne, Gdańsk , 2006

Po zakończeniu zajęć student:

K_W03 - zna uwarunkowania życia społecznego tkwiące w procesach komunikacyjnych

K_W09 - zna podstawowe pojęcia a nauk o komunikowaniu oraz teorie i mechanizmy komunikowania politycznego

K_U04 - umie posługiwać się zasadami etyki zawodowej w działaniach komunikacyjnych i marketingowych

K_U06 - prezentuje samodzielne interpretacje zjawisk i procesów komunikacyjnych adekwatnie do przyjętych przesłanek teoretycznych

K_U07 - tworzy samodzielne opracowania, będące wynikiem prowadzonych eksploracji mediów i polityki

K_K01 - ma kompetencje do wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności do weryfikowania zastanych twierdzeń

K_K03- jest gotowy do komunikowania różnorodnych interesów grup społecznych

K_K04 - jest przygotowany do rozstrzygania dylematów etycznych będących wynikiem zróżnicowanych narracji politycznych,

krytycznie i wielostronnie ocenia zjawiska społeczne przedstawiane w mediach

K_K05 - jest gotowy do kreatywnego myślenia i działania w zakresie konstruowania potencjalnych strategii komunikacyjnych i marketingowych

Podstawą zaliczenia jest przedstawienie wyników analizy zawartości mediów w ramach realizowanego projektu grupowego. Ponadto, warunkiem uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach, przygotowanie do zajęć i aktywność w dyskusji.

Nie dotyczy