Nowe media i polityka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2102-M-Z3NMIP |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Nowe media i polityka |
Jednostka: | Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Ma podstawową wiedzę z zakresu nauk społecznych. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
W trakcie kształcenia student zostaje zapoznany ze specyfiką procesu komunikowania na polu nowych mediów z perspektywy historycznej i teoretycznej. Kształcenie ma na celu przedstawienie najważniejszych teorii wyjaśniających wpływ mediów na odbiorców, omówienie roli samych odbiorców oraz wskazanie na nowe media, jako istotny element systemu demokratycznego. W efekcie kształcenia student analizuje na wybranych przykładach działania z zakresu marketingu politycznego prowadzonego w nowych mediach. |
Pełny opis: |
• Mediatyzacja polityki, wydarzenia mediatyzowane, media masowe a rzeczywistość polityczna. • Media tradycyjne a nowe media – zmiany w schemacie procesu komunikowania - trzy podstawowe generacje nowych mediów (nowe media 1.0 – od lat 80. XX wieku, nowe media 2.0. - przełom XX i XXI wieku, nowe media 3.0 –aktualność i przyszłość). • Teorie wpływu mediów na społeczeństwo - agenda-setting, spirala milczenia, priming, framing. • Proces tworzenia wiadomości -stronniczość polityczna, wiadomości polityczne, polityka a rozrywka, efekty działania mediów. • Komunikowanie polityczne w social media - określenie zakresu przydatności i stosowania mediów społecznościowych w marketingu politycznym i PR. • Nowe media jako szansa i zagrożenie dla demokracji – narzędzie realizacji zadań administracji publicznej, e-głosowanie, e-kampanie wyborcze, e-petycje. • Internet jako przestrzeń dyskursu politycznego – pragmatyka, struktura, język. • Trolling, hejt (język nienawiści). |
Literatura: |
Allan S., Kultura newsów, Kraków 2006. Bailyn E., Przechytrzyć social media, Gliwice 2013. Bielan A., Nowe media wymuszają w polityce zmianę generacyjną, „Nowe media” nr 6(4)/2013. Bychawska-Siniarska D., Odpowiedzialny pośrednik. O języku nienawiści z prawnego punktu widzenia, „Nowe media” nr 7(1)/2013. Castells M., Sieci oburzenia i nadziei. Ruchy społeczne w erze Internetu, Warszawa 2013. Czaplicka M, Zarządzanie kryzysem w social media, Gliwice 2014. Dijk J. van, Społeczne aspekty nowych mediów. Analiza społeczeństwa sieci, Warszawa 2011. Drożdż M., Smoleń J. (red.), Internet światem człowieka, Kraków-Lublin-Kielce 2009. Graś P, Sto czterdzieści ważnych znaków, „Nowe media” nr 3(1)/2013. Gustowski W., Komunikacja w mediach społecznościowych, Gdynia 2012. Jeziński M. (red.), Nowe media i polityka. Internet, demokracja, kampanie wyborcze, Toruń 2009. Jeziński M. (red.), Nowe media w systemie komunikowania. Polityka, Toruń 2011. Jeziński M., Po co politykom nowe media? O politycznym istnieniu w wirtualnej przestrzeni, „Nowe media”, nr 2/ 2011. Jeziński M., Seklecka A., Wojtkowski Ł. (red.), Nowe media. Między dziennikarstwem obywatelskim a polityką, Toruń 2014. Kepplinger H.M., Demontaż polityki w społeczeństwie informacyjnym, Kraków 2007. Kirkpatrick D., Efekt Facebooka, Warszawa 2011. Lakomy M., Demokracja 2.0. Interakcja polityczna w nowych mediach, Kraków 2013. Musiał- Karg M. (red.), Demokracja w obliczu nowych mediów, Toruń 2013. Oury J.P., (2012), Anonimowość – wartość czy przekleństwo sieci?, „Nowe media” nr 2/2012. Oury J.P., (2013), Czarny PR w sieci, „Nowe media” nr 3(1)/2013. Przybysz Ł., Komunikowanie polityczne 2.0. Analiza amerykańskiej i polskiej kampanii prezydenckiej, Warszawa 2013. Sadowski M, Rewolucja social media, Gliwice 2013. Seklecka A., Rytuały medialne w komunikowaniu masowym, Toruń 2017. Street J., Mass media, polityka, demokracja, Kraków 2006. Waglowski P., Kontrola polityków bez dziennikarzy, „Nowe media” nr 2/2012. |
Efekty uczenia się: |
KW_01 Zna terminologię teorii komunikowania masowego oraz posiada podstawową wiedzę na temat funkcjonowania mediów, a także ich związków z procesami i instytucjami społeczno-politycznymi. KW_02 Posiada umiejętność przedstawienia historycznego kontekstu powstania nowych mediów oraz głównych dróg ich współczesnego rozwoju. KW_03 Ma świadomość wpływu nowych mediów na różne dziedziny życia, zmiany w dynamice grupy i społeczności. KW_04 Ma wiedzę z zakresu technik marketingu politycznego realizowanego za pośrednictwem nowych mediów. KU_01 Samodzielnie planuje i realizuje projekty związane z analizą zawartości przekazów medialnych ze szczególnym uwzględnieniem form komunikacji w nowych mediach. KU_02 Potrafi, na poziomie podstawowym, opisywać i analizować funkcjonowanie środków przekazu, w kontekście ich znaczenia dla istnienia zbiorowości ludzkich, w tym państwa jako organizacji politycznej. KU_03 Potrafi stosować przepisy prawa odnoszącego się do sfery działalności medialnej i prowadzenia akcji z zakresu marketingu i PR. KU_04 Rozpoznaje, klasyfikuje i porządkuje konkretne wytwory komunikacji masowej z zastosowaniem poznanych terminów i pojęć. KU_04 Ma świadomość znaczenia działalności środków przekazu i etycznego zachowania dziennikarzy i osób tworzących przekazy medialne dla funkcjonowania demokratycznego państwa. KK_01 Ma świadomość pogłębiania swej wiedzy. KK_02 Jest wrażliwy na specyfikę komunikacji w nowych mediach, potrafi wskazać, który kanał komunikacyjny w nowych mediach w optymalny sposób posłuży do osiągnięcia zamierzonych celów. |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunki zaliczenia przedmiotu • Obecność na zajęciach. W semestrze dopuszczalna jest jedna nieobecności. • Przygotowanie projektu na ustalony z prowadzącym temat i przedstawienie go podczas zajęć w formie prezentacji multimedialnej. Do celów archiwizacji prezentacje należy przekazać w formie CD lub przesłać na e-mail prowadzącego. Student, który w trakcie semestru nie zrealizuje projektu w wyznaczonym terminie zalicza przedmiot w formie pisemnego kolokwium obejmującego całość materiału merytorycznego. Kolokwium odbywa się w wyznaczonym terminie w sesji egzaminacyjnej. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.