Nauki pomocnicze historii XIX w.

obowiązkowe

NPH XIX w. są zajęciami obowiązkowymi dla wszystkich studentów historii III roku studiów licencjackich. Poniższy program zajęć obejmuje podstawowy zakres problematyki z zakresu źródłoznawstwa i nauk pomocniczych historii XIX w.

Celem ćwiczeń jest zapoznanie studentów z naukami pomocniczymi historii XIX w.

Przedmiot kierunkowy, studia stacjonarne, III rok.

4 ECTS (bilans pracy studenta: 30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie do kolokwium).

Podczas ćwiczeń studenci poznają rodzaje, metody, i narzędzia nauk pomocniczych historii XIX w. oraz ich praktyczne zastosowanie w krytyce zewnętrznej i wewnętrznej różnych typów źródeł, rozumieją znaczenie zastosowania narzędzi pochodzących z innych nauk w procesie analizy źródła z XIX w., analizują cechy charakterystyczne gatunków źródeł właściwych dla tej epoki oraz ich zmienność w czasie i jej przyczyny, a także problemy interpretacyjne związane z ich badaniem, poznają wybrane instytucje kultury i ochrony dziedzictwa gromadzące i udostępniające zasoby źródłowe właściwe dla XIX w. oraz wybrane kolekcje i zbiory źródeł z XIX w.

Literatura znajduje się w sylabusach poszczególnych zajęć prowadzonych w ramach przedmiotu.

Po zaliczeniu zajęć studenci znają nauki pomocnicze historii XIX w. i ich narzędzia oraz potrafią je zastosować w praktyce badawczej do przeprowadzenia krytyki zewnętrznej i wewnętrznej źródeł, znają typologię źródeł do dziejów Polski i powszechnych w XIX w. i potrafią samodzielnie rozpoznawać przynależność gatunkową źródeł; znają geografię źródeł do dziejów XIX w., w tym wybrane instytucje zajmujące się ich zabezpieczaniem i udostępnianiem oraz wybrane zasoby źródeł z XIX w., w tym udostępnianych w formie cyfrowej, znają i posługują się terminologią specjalistyczną właściwą dla nauk pomocniczych historii XIX w.

Ocena ciągła aktywności, kolokwium.