Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Metodologia badań językoznawczych - diachronia

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3003-13B1M-D
Kod Erasmus / ISCED: 09.304 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0232) Literatura i językoznawstwo Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Metodologia badań językoznawczych - diachronia
Jednostka: Instytut Języka Polskiego
Grupy: Przedmioty obowiązkowe dla I roku filologii polskiej - niestacjonarne (zaoczne) 2-go stopnia
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe

Założenia (opisowo):

Zaliczenie zajęć z zakresu językoznawstwa na wcześniejszych latach studiów.

Student:

1. Ma wiedzę z zakresu językoznawstwa – zarówno synchronicznego, jak i diachronicznego.

2. Zna podstawowe terminy z zakresu językoznawstwa.




Tryb prowadzenia:

w sali

Skrócony opis:

Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z metodologią badań językoznawstwa diachronicznego oraz przygotowanie ich do samodzielnej pracy badawczej w zakresie językoznawstwa, w szczególności do napisania pracy magisterskiej.

Pełny opis:

Wykład ma za zadanie zaznajomienie studentów z metodologią badań językoznawczych, głównie diachronicznych, ale też badań w ramach innych dyscyplin językoznawstwa, uwzględniających perspektywę diachroniczną. Realizację celów edukacji umożliwi omówienie następujących tematów:

1. Metodologia badań naukowych: podstawowe pojęcia, kryteria oceny prac naukowych. Językoznawstwo na tle innych nauk. Aspekt chronologiczny w badaniach językoznawczych: synchronia, diachronia, panchronia i inne chronie.

2. XIX-wieczne językoznawstwo historyczno-porównawcze, w tym młodogramatycy niemieccy i ich teorie. Polskie językoznawstwo diachroniczne od II połowy XIX w. po połowę wieku XX – problematyka badań.

3. Poglądy Ferdinanda de Saussure’a i jego znaczenie dla lingwistyki światowej.

4. Strukturalizm w polskiej diachronii – poglądy i badania Ireny Bajerowej.

5. Metodologia badań onomastycznych: różnice między nomen proprium a nomen appelativum, główne klasyfikacje onimów. Nowe metody badawcze i sposoby opisu nazw własnych.

6. Metodologia badań dialektologicznych i socjolingwistycznych.

7. Metody stosowane w pracach o leksyce i jej ewolucji.

8. Metodologia badań kognitywnych w diachronii.

9. Językoznawstwo komputerowe i korpusowe. Korpusy języka jako źródła materiału badawczego. Zdygitalizowane słowniki jako korpusy tekstów. Zastosowanie osiągnięć językoznawstwa komputerowego w badaniach diachronicznych.

10. Pisemny sprawdzian z wykładów.

Literatura:

Bibliografia:

Ajdukiewicz K., Metodologia i metanauka, [w:] tegoż, Język i poznanie, t. 2. Wybór pism z lat 1945-1963, Warszawa 1985, s. 117-126.

Anusiewicz J., Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki. Wrocław 1994.

Badania diachroniczne w Polsce II. Między współczesnością a przeszłością, red. A. Krzyżanowska, M. Posturzyńska-Bosko, P. Sorbet, Lublin 2016.

Bajerowa I. (red.) Język polski czasu drugiej wojny światowej (1939-1945), Warszawa 1996.

Bajerowa I., Czy i jak historia języka może skorzystać z propozycji kognitywizmu?, „LingVaria” nr 2 (10), 2010, s. 37-44

Bajerowa I., Kształtowanie się systemu polskiego języka literackiego w XVIII wieku, Wrocław 1964.

Bajerowa I., Polski język ogólny XIX wiek, t. 1. Ortografia, fonologia z fonetyką, morfonologia, t. 2. Fleksja, t. 3. Składnia. Synteza, Katowice 1986, 1992, 2000.

Bajerowa I., Strukturalna interpretacja historii języka, „Język Polski” XLIX, 1969, s. 81-103.

Bajerowa I., Tendencja do normalizacji jako główny czynnik rozwojowy polskiego języka ogólnego, [w:] „Studia historycznojęzykowe”, t. 3. Rozwój polskiego systemu językowego, pod red. K. Rymuta i W. R. Rzepki, Kraków 2000, s. 9-14.

Bajerowa I., Zarys historii języka polskiego 1939-2000, Warszawa 2003.

Bańko M., Z pogranicza leksykografii i językoznawstwa. Studia o słowniku jednojęzycznym, Warszawa 2001.

Bartmiński J., Językowe podstawy obrazu świata, Wyd. 2 uzup., Lublin 2007.

Bień J. S., 2012, Skanowane teksty jako korpusy, „Prace Filologiczne”, t. 63, 2012, s. 25–36.

Bobrowski I., Wiedza historycznojęzykowa a dwudziestowieczne paradygmaty lingwistyczne, [w:] Synchronia – diachronia. Materiały z konferencji „Problematyka historycznojęzykowa we współczesnym językoznawstwie i jej miejsce w dydaktyce”, pod red. M. Wojtyły-Świerzowskiej, Kielce 1999, s. 29-38.

Bobrowski I., Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków 1998.

Bogusławski A., Drzazgowska E., Język w refleksji teoretycznej. Przekroje historyczne, Warszawa 2016, t. 2, rozdz. 4. Różnorodność i zmienność języków, zwłaszcza podrozdz. 1. Różnorodność języków. Pokrewieństwo języków i ich zróżnicowanie genealogiczne, s. 703-728, oraz podrozdz. 3. Zmiany w języku, s. 744-768.

Borejszo M., Nazwy ubiorów w języku polskim do roku 1600, Poznań 1990.

Borejszo M., Nazwy ubiorów we współczesnej polszczyźnie, Poznań 2001.

Borejszo M., O sposobach tworzenia nazw odzieży w okresie staropolskim i współcześnie, „Studia historycznojęzykowe”, t. 1. pod red. M. Kucały i Z. Krążyńskiej, Kraków 1994, s. 43-49.

Büntig K.-D., Wstęp do lingwistyki, tłum. E. Tomczyk-Popińska, Warszawa 1989.

Buttler D., Kategorie semantyczne leksyki potocznej, [w:] Z zagadnień słownictwa współczesnego języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, Wrocław 1978.

Cygal-Krupa Z., Podstawowe słownictwo tematyczne języka polskiego (na wybranych przykładach), Kraków 1990.

Cygal-Krupa Z., Słownictwo tematyczne języka polskiego. Zbiór wyrazów w układzie rangowym, alfabetycznym i tematycznym, Kraków 1986.

Danielewiczowa M., Dosięgnąć przedmiotu. Rzecz o Ferdynandzie de Saussurze, Warszawa 2016.

Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego. Internetowe kompendium edukacyjne, red. nauk. W. Decyk-Zięba, A. Kępińska, M. Kresa, A. Piotrowska, I. Stąpor, Warszawa 2014, www.gramatyki.uw.edu.pl.

Decyk-Zięba W., Kępińska A., Kresa M., Pawlicki K., Stąpor I., Etymologia w dydaktyce uniwersyteckiej. Dydaktyczny słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego (www.slowniketymologiczny.uw.edu.pl), [w:] Leksykografia w różnych kontekstach, t. 2, Warszawa 2020, s. 57-74.

Deptuchowa E., Informacja o badaniach zespołowych prowadzonych w Zakładzie Historii Języka Polskiego Instytutu Języka Polskiego, „LingVaria" V, nr 2 (10), 2010, s. 237-240.

Deptuchowa E., Publikacje Profesora Stanisława Urbańczyka w zakresie językoznawstwa polonistycznego, [w:] Język polski – wczoraj, dziś, jutro, pod red. B. Czopek-Kopciuch i P. Żmigrodzkiego. Wydawnictwo LEXIS, Kraków 2010, s. 15–23.

Derwojedowa M., Kieraś W., Skowrońska D., Wołosz R., Korpus polszczyzny XIX wieku – od mikrokorpusu do korpusu średniej wielkości, „Prace Filologiczne”, t. 65, 2014, s. 251-256

Derwojedowa M., Mikrokorpus gronowy polszczyzny 1830-1918, „Poradnik Językowy”, 2020, z. 8, s. 52-65.

Dialekty i gwary polskie. Kompendium internetowe pod red. Haliny Karaś, www.dialektologia.uw.edu.pl

Doroszewski W., Mowa mieszkańców wsi Staroźreby. Opis i tezy teoretyczne, „Prace Filologiczne” XVI, 1934, s. 249-278.

Dubisz S., Dzieje języka polskiego jako problem badawczy w pracy historyka języka, „Poradnik Językowy” 2009, z. 3, s. 19–34.

Dubisz S., Historia języka polskiego – „wczoraj, dziś i jutro”, „LingVaria” 2 (10), 2010, s. 45-51.

Dunaj B., Perspektywy badań historycznojęzykowych, „LingVaria” 2(10), 2010, s. 53-57.

Dydaktyczny słownik etymologiczno-historyczny. E-zeszyt próbny, kier. projektu W. Decyk-Zięba, Warszawa 2018-2021, https://slowniketymologiczny.uw.edu.pl/.

Encyklopedia języka polskiego, pod red. Stanisława Urbańczyka, Wrocław 1991; wybrane artykuły

Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, pod red. Kazimierza Polańskiego, Wrocław 1993; wybrane artykuły

Evans V., Leksykon językoznawstwa kognitywnego, przekład M. Buchta, M. Cierpisz, J. Podhorecka, A. Gicala, J. Winiarska, Kraków 2009.

Florczak Z., Europejskie źródła teorii językowych w Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku. Studia z dziejów teorii języka i gramatyki, Wrocław 1978.

Gala S., Chronia w słowotwórstwie gwarowym, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN”, t. 56, 2011, s. 57-64.

Gala S., Diachronia czy synchronia w badaniach słowotwórstwa gwarowego, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN”, t. 51, 2006, s. 79-84.

Gala-Milczarek B., Zjawisko wariantywności motywacyjnej w kategoryzacji rzeczownikowych derywatów gwarowych, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN”, t. 67, 2019, s. 75-84.

Gołąb Z., Heinz A., Polański K., Słownik terminologii językoznawczej, Warszawa 1970.

Grabias S., Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii, wyd. 4, uzup., Lublin 2019.

Grzegorczykowa R., Wstęp do językoznawstwa, Warszawa, 2007.

Gwary dziś. 1. Metodologia badań, pod red. J. Sierociuka, Poznań 2001.

Heinz A., Dzieje językoznawstwa w zarysie, Warszawa 1983.

Historia języka, dialektologia i onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych, pod red. R. Przybylskiej, M. Raka, A. Kwaśnickiej-Janowicz, Kraków 2018 (wybrane artykuły).

Jankowiak L.A., Słownictwo medyczne Stefana Falimirza, t. 1. Początki polskiej renesansowej terminologii medycznej, t. 2. Słownik, Warszawa 2005-2006.

Janowska A., Pastuchowa M., Między leksykologią a słowotwórstwem. Osiągnięcia i propozycje katowickiej szkoły słowotwórstwa historycznego, [w:] Żywe problemy historii języka, red. M. Kuźmicki i M. Osiewicz, Poznań 2010.

Językoznawstwo w Polsce. Kierunki badań i perspektywy rozwoju, red. nauk. M. Grochowski, Warszawa 2012.

Karaś H., Perspektywy polskiej dialektologii, „Poradnik Językowy” 2012, z. 8, s. 15-28.

Karaś H., Polska leksykografia gwarowa, Warszawa 2011.

Kiklewicz A., Tęcza nad potokiem… Kategorie lingwistyki komunikacyjnej, socjolingwistyki i hermeneutyki lingwistycznej w ujęciu systemowym, Łask 2010.

Kita M., Polański E., Słownik tematyczny języka polskiego, Warszawa 2002. UAM

Klemensiewicz Z., Historia języka polskiego, t. 1-3, Warszawa 1974.

Kleszczowa K., Staropolskie kategorie słowotwórcze i ich perspektywiczna ewolucja. Rzeczowniki, Katowice 1998.

Kleszczowa K., Strukturalizm i poststrukturalizm w badaniach historycznojęzykowych, „Biuletyn PTJ” LXVII, 2011, s. 97-115.

Kloch Z., Spory o język, Warszawa 1995.

Kołodziejek E., Człowiek i świat w języku subkultur, Szczecin 2007.

Kresa M., Księgi metrykalne i program EXCEL jako źródło i narzędzie badań antroponimicznych, [w:] Badania historycznojęzykowe. Stan, metodologia, perspektywy, red. B. Dunaj i M. Rak, Kraków 2011, s. 399-411.

Kuhn Th. S., Dwa bieguny. Tradycja i nowatorstwo w badaniach naukowych, tłum i posłowiem opatrzył S. Amsterdamski, Warszawa 1985.

Kurcz I., Lewicki A., Sambor J., Woronczak J., Słownictwo współczesnego języka polskiego. Listy frekwencyjne, t. 1-5, Warszawa 1974-1977.

Kurek H., Metodologia socjolingwistycznego badania fonetyki języka mówionego środowisk wiejskich (na przykładzie kilku wsi Beskidu Niskiego), Kraków 1990.

Lyons J., Wstęp do językoznawstwa, przeł. K. Bogacki, Warszawa 1976 (pierwodruk 1968).

Łaziński M., Jan Baudouin de Courtenay i Aleksander Brückner, „LingVaria”, nr 1 (23) 2017.

Łozowski P., Czym jest prototyp w semantyce diachronicznej, [w:] Podstawy gramatyki kognitywnej, pod red. Henryka Kardeli, Warszawa 1994, s. 243−254.

Łozowski P., Panchronia, czyli językoznawstwo bez synchronii, [w:] Przeszłość w językowym obrazie świata, pod red. A Pajdzińskiej i P. Krzyżanowskiego, Lublin 1999, s. 25-50.

Łuczyński E., Maćkiewicz J, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, Gdańsk 2005.

Majewska Małgorzata B., Wileński "Słownik języka polskiego..." i zagadnienia jego digitalizacji, Warszawa 2020.

Markowski A., Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, t. 1-2, Warszawa 1990.

Metodologia badań onomastycznych, pod. red. M. Biolik, Olsztyn 2003.

Metodologie językoznawstwa. Ewolucja języka, ewolucja teorii językoznawczych, pod red. P. Stalmaszczyka, Łódź 2013.

Metodologie językoznawstwa. Od diachronii do panchronii, pod red. P. Stalmaszczyka, Łódź 2018.

Metodologie językoznawstwa. Podstawy teoretyczne. Podręcznik akademicki pod red. P. Stalmaszczyka, Łódź 2006.

Miodunka W., Podstawy leksykologii i leksykografii, Warszawa 1989.

Młynarczyk E., Polskie słownictwo handlowe XVI i XVII wieku (na materiale krakowskich ksiąg miejskich i lustracji królewszczyzn), Kraków 2010.

Motyl A., Normalizacja fleksji werbalnej w zakresie kategorii czasu w dobie średniopolskiej, Poznań 2014.

Narodowy Korpus Języka Polskiego, praca zbiorowa pod red. A. Przepiórkowskiego, M. Bańko, R. L. Górskiego, B. Lewandowskiej-Tomaszczyk, Warszawa 2012, http://www.nkjp.pl/settings/papers/NKJP_ksiazka.pdf

Niewiara A., Słowa klucze kultury jako nazwy pojęć wyrazistych o wysokim stopniu utrwalenia a zagadnienia synonimii leksykalnej, „LingVaria”, nr 1 (23) 2017.

Niewiara A., Wyobrażenia o narodach w pamiętnikach i dziennikach z XVI-XIX wieku, Katowice 2000.

Okoniowa J., Profesor Kazimierz Nitsch i jego uczniowie, czyli „szkoły” dialektologiczne widziane inaczej, „Poradnik Językowy” 2012, z. 8, s. 29-40.

Pałka P., Kwaśnicka-Janowicz A., Przewodnik po elektronicznych zasobach językowych dla polonistów (słowniki, kartoteki, korpusy, kompendia), Kraków 2017. dostępny: https://www.tmjp.pl/106-przewodnik-po-elektr-zasobach.

Paveau M.-A., Sarfati G.-E., Wielkie teorie językoznawcze. Od językoznawstwa historyczno-porównawczego do pragmatyki, przekład I. Piechnik, Kraków 2009.

Pawłowski A., Empiryczne i ilościowe metody badań wobec naukowego statusu współczesnego językoznawstwa, [w:] Metodologie językoznawstwa. Filozoficzne i empiryczne problemy w analizie języka, pod red. P. Stalmaszczyka, Łódź 2010, s. 117-131.

Pelcowa H., Nowe wyzwania a tradycyjne metody badań dialektologicznych, „Poradnik Językowy” 2012, z. 8, s. 5-14.

Pędzich B., Jak powstaje socjolekt? Studium słownictwa paralotniarzy, Warszawa 2012.

Podstawy językoznawstwa korpusowego, red. B. Lewandowska-Tomaszczyk, Łódź 2005.

Polskie nazwy własne. Encyklopedia, pod red. E. Rzetelskiej-Feleszko, Warszawa 1998.

Polszczyzna XVII wieku. Stan i przeobrażenia, red. D. Ostaszewska, Katowice 2002.

Popper K.R., Wszechświat otwarty. Argument na rzecz indeterminizmu, tłum. A. Chmielowski, Kraków 1996.

Przepiórkowski A., Górski R. L., Lewandowska-Tomaszczyk B. i Łaziński M., Narodowy Korpus Języka Polskiego, [w:] „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” LXV, 2009, s. 47-55.

Rospond S., Struktura i klasyfikacja nazwiska słowiańskiego na podstawie "Słownika nazwisk śląskich", "Rozprawy Komisji Językowej WTN", t. 5, s. 9-63.

Rudnicki M., Językoznawstwo polskie w dobie Oświecenia, Prace Komisji Filologicznej PTPN XVII, 1956, z. 2.

Rybicka-Nowacka H., Dziewiętnastowieczni pionierzy językoznawstwa polskiego, [w:] Slawistyka na przełomie XIX i XX wieku, red. M. Basaj i S. Urbańczyk, Wrocław 1990, s. 19-33.

Rzepka W.R., Demorfologizacja rodzaju w liczbie mnogiej rzeczowników w polszczyźnie XVI-XVII wieku, Poznań 1985.

Saussure F., de, Kurs językoznawstwa ogólnego, przekł. K. Kasprzyk, wstęp i przypisy K. Polański, Warszawa 1991, wyd. 2, Warszawa 2002.

Saussure F., de, Szkice z językoznawstwa ogólnego, przekł., wstęp i red. nauk. M. Danielewiczowa, Warszawa 2004.

Siuciak M., Strukturalistyczna koncepcja rozwoju języka wobec przemian współczesnej polszczyzny, [w:] Leksyka języków słowiańskich w badaniach synchronicznych i diachronicznych, pod red. M. Gębki-Wolak, J. Kamper-Warejko, A. Moroza, Toruń 2014, s. 265-276.

Skarżyński M., W kręgu gramatyk polskich XIX i XX wieku, Kraków 2001.

Skowronek K. Współczesne nazwisko polskie. Studium statystyczno-kognitywne, Kraków 2001, dostępny: http://rcin.org.pl/dlibra/docmetadata?id=2593&from=publication

Skudrzykowa A., Urban K., Mały słownik terminów z zakresu socjolingwistyki i pragmatyki językowej, Kraków-Warszawa 2000.

Słownik stereotypów i symboli ludowych, koncepcja całości i red. J. Bartmiński, zastępca red. S. Niebrzegowska, t. 1. Kosmos, cz. 1. Niebo, światła niebieskie, ogień, kamienie - t. 2. Rośliny, cz. 5. Drzewa owocowe i iglaste, Lublin 1996-2020.

Słowniki dawne i współczesne. Internetowy przewodnik edukacyjny, red. M. Bańko, M. Majdak, M. Czeszewski, www.leksykografia.uw.edu.pl

Synamet – mikrokorpus metafor synestezyjnych, kier. projektu M. Zawisławska, Warszawa 2020, http://synamet.uw.edu.pl/

Szczaus A., Leksyka specjalistyczna w „Informacyi matematycznej” Wojciecha Bystrzonowskiego z 1749 roku na tle polszczyzny XVIII wieku, Szczecin 2013.

Świdziński M., Lingwistyka korpusowa w Polsce – źródła, stan, perspektywy, „LingVaria”, nr 1, 2006, s. 23-32.

Tabakowska E., Kognitywizm po polsku – wczoraj i dziś, Kraków 2004.

Taszycki W., Słowiańskie nazwy miejscowe (Ustalenie podziału), [w:] tegoż, Rozprawy i studia polonistyczne, t.1, Warszawa 1958, s. 228-268 (pierwodruk 1946).

Tokarski R., Przeszłość i współczesność w językowym obrazie świata. Metodologiczne pytania i propozycje, [w:] Przeszłość w językowym obrazie świata, pod red. A. Pajdzińskiej, P. Krzyżanowskiego, Lublin 1999, s. 9-23.

Tokarski R., Światy za słowami. Wykłady z semantyki leksykalnej, Lublin 2014.

Tradycja i wyzwania. Metodologia badań slawistycznych XX i XXI wieku, pod red. H. Mieczkowskiej, E. Solak, P. Fałowskiego, N. Palich, Kraków 2015.

Trier J., Der deutsche Wortschatz im Sinnebezirk des Verstandes. Die Geschichte eines Sprachlichen Feldes, Heilderberg 1931.

Urbańczyk S., Dwieście lat polskiego językoznawstwa 1751-1950, Kraków 1993.

Urbańczyk S., Językoznawstwo polskie pierwszej połowy XIX wieku, [w:] tegoż Szkice z dziejów języka polskiego, Warszawa 1968, s. 370-412.

Walczak B., Badania w zakresie historii języka (próba syntezy), [w:] Językoznawstwo w Polsce. Kierunki badań i perspektywy rozwoju, red. nauk. M. Grochowski, Warszawa 2012, s. 99-112.

Walczak B., Dialektologia a językoznawstwo historyczne, [w:] Gwary dziś. 1. Metodologia badań, pod red. J. Sierociuka, Poznań 2001, s. 17-23.

Wilkoń., Trwanie i jego rodzaje w języku, [w:] Badania historycznojęzykowe. Stan, metodologia, perspektywy. Materiały konferencji naukowej, Kraków 21-22 września 2010 r., pod red. B. Dunaja i M. Raka, Kraków 2011, s. 65-70.

Witaszek-Samborska M., Studia nad słownictwem kulinarnym we współczesnej polszczyźnie, Poznań 2005.

Wyderka B., Problemy metodologiczne współczesnej dialektologii, „Biuletyn PTJ” LXVII, 2011, s. 71-85.

Zajda A., Historia języka polskiego dzisiaj. Możliwości, zadania i postulaty w zakresie badań nad historią słownictwa polskiego, „LingVaria” nr 2 (10), 2010, s. 37–46.

Zieliński J., Metodologia pracy naukowej, Warszawa 2012.

Efekty uczenia się:

Student

WIEDZA

1. Potrafi wskazać główne kierunki badawcze w językoznawstwie.

2. Zna metody i techniki badawcze stosowane podczas opracowania szczegółowych zagadnień z zakresu językoznawstwa.

3. Zapoznaje się z dyskusyjnymi problemami różnych dziedzin wiedzy językoznawczej.

UMIEJĘTNOŚCI

1. Potrafi wybrać metody i techniki badawcze do opracowania szczegółowych zagadnień z zakresu językoznawstwa.

2. Na podstawie poznanych kryteriów oceny pracy naukowej jest w stanie przygotować dobre opracowanie wybranego problemu badawczego.

3. Nabywa umiejętności poprawnego opisu zjawisk językowych w samodzielnej pracy.

4. Potrafi wybrać odpowiedni układ treści pracy, sporządzić spis treści, przypisy czy bibliografię.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

1. Docenia rolę nauki w ludzkim życiu i w społeczeństwie.

Metody i kryteria oceniania:

Metody nauczania: wykład, praca z tekstem.

Kryteria oceniania: zaliczenie na ocenę, które student otrzymuje za obecność na zajęciach oraz zaliczenie na ocenę sprawdzianu końcowego.

W wypadkach uzasadnionych - po konsultacji z kierownikiem jednostki dydaktycznej - zajęcia mogą być przeprowadzone zdalnie z wykorzystaniem platform uniwersyteckich.

Praktyki zawodowe:

Nie.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)