Nauczanie języka polskiego jako obcego jako działanie dyplomacji publicznej

fakultatywne

w sali

Celem zajęć jest zapoznanie uczestniczek/uczestników kursu z dorobkiem glottodydaktyki polonistycznej w zakresie upowszechniania i promocji polszczyzny (i polskości) w świecie. Studentki/studenci dowiedzą się, jak praca lektorki/lektora języka polskiego jako obcego i kultury polskiej jako obcej służy budowaniu polonistyki zagranicznej oraz w jaki sposób wpisuje się w praktyki dyplomacji publicznej i kulturalnej, prowadzonej przez instytucje Rzeczypospolitej Polskiej. Prowadzący podzieli się ze słuchaczkami/słuchaczami swoim bogatym doświadczeniem, zdobytym w pracy glottodydaktycznej na trzech kontynentach.

Podczas zajęć zostaną przedstawione następujące zagadnienia (spis nie jest chronologiczny), m.in.:

- glottodydaktyka polonistyczna (nauczanie języka polskiego jako obcego i kultury polskiej jako obcej) i jej dyscypliny;

- kulturoznawstwo glottodydaktyczne;

- nauczanie i promocja/upowszechnianie języków rzadziej nauczanych (m.in. słowiańskich);

- kultura „bliska” ciału i perspektywa akafanowska;

- narzędzia i działania dyplomacji publicznej;

- glottodydaktyka jako „element” dyplomacji publicznej;

- międzynarodowe ośrodki polonistyczne; krajowe ośrodki prowadzące nauczanie JPJO;

- instytucje odpowiadające za upowszechnianie polskości;

- certyfikowanie JPJO – jako jedno z działań wpływających na promocję polszczyzny.

1. A. Dąbrowska, Wł. Miodunka, A. Pawłowski, Wyzwania polskiej polityki językowej za granicą: kontekst, cele, środki i grupy odbiorcze, Warszawa 2012.

2. A. Domańska, P. Kajak, Państwowe egzaminy certyfikatowe z języka polskiego jako obcego na Uniwersytecie Warszawskim (po 2015 roku), „Poradnik Językowy” 6/2019, s. 7-18.

3. P. Kajak, Fandom czy „brandom”? – glottodydaktyczne spojrzenie na budowanie marki kultury polskiej w kulturze uczestnictwa, w: Glottodydaktyka wobec wielokulturowości, Warszawa 2014, s. 255-264.

4. P. Kajak, Kultura popularna w nauczaniu polszczyzny jako języka obcego. Wstęp do kulturoznawstwa glottodydaktycznego, Warszawa 2020.

5. P. Kajak, Polish+. Program nowych studiów polskich na Uniwersytecie Syczuańskim w Chengdu, „Poradnik Językowy” 3/2020, s. 69-82.

6. W. Lubaś, Polityka językowa. Komparacja współczesnych języków słowiańskich, Opole 2009.

7. J. Mazur (red.), Promocja języka i kultury polskiej w świecie, Lublin 1998.

8. J. Mazur, Lektor języka polskiego w zagranicznym ośrodku akademickim. Oczekiwania i rzeczywistość, w: Achtelik A., Graboń K. (red.), W kręgu (glotto)dydaktyki (tom V serii Polonistyka na początku XXI wieku. Diagnozy. Koncepcje. Perspektywy, red. nauk. całości J. Tambor), Katowice 2018, s. 55-62.

9. Wł. T. Miodunka, Glottodydaktyka polonistyczna. Pochodzenie – stan obecny – perspektywy, Kraków 2016.

10. B. Ociepka, Miękka siła i dyplomacja publiczna Polski, Warszawa 2013.

11. A. Pawłowski, Promocja języka polskiego – między lingwistyką a marketingiem, „Poradnik Językowy” 8/2015, s. 143-155.

12. J. Skoczek, Nauczanie języka polskiego jako zadanie i narzędzie dyplomacji publicznej, w: Język polski w Chinach: nauczanie i popularyzacja, A. Jasińska, P. Kajak, T. Wegner (red.), Warszawa 2020.

13. J. Tambor, B. Niesporek-Szamburska (red.), Nauczanie i promocja języka polskiego w świecie: diagnoza, stan, perspektywy, Katowice 2018.

14. T. Trojanowska, J. Niżyńska, P. Czapliński (red.), Being Poland: A New History of Polish Literature and Culture since 1918, Toronto 2018.

Na zajęciach wykorzystane zostaną fragmenty ww. publikacji. Pozostałe odniesienia bibliograficzne, umożliwiające własne poszukiwania studentów, będą udostępniane w trakcie zajęć.

Student/studentka uzyskuje podstawową orientację co do międzynarodowego kontekstu funkcjonowania glottodydaktyki polonistycznej.

Student/studentka uzyskuje podstawową wiedzę na temat punktów wspólnych glottodydaktyki polonistycznej i dyplomacji (studiów międzynarodowych).

Student/studentka umie połączyć specyfikę nauczania JPJO z potrzebami współczesnej dyplomacji, korzystającej z tzw. miękkiej siły.

Student/studentka umie krytycznie spojrzeć na teksty i treści kultury polskiej, funkcjonujące w międzynarodowym/globalnym obiegu, przydatne w upowszechnianiu polszczyzny w świecie.

Student/studentka identyfikuje miejsca i instytucje, zajmujące się upowszechnianiem JPJO i KPJO. Jest też w stanie wymienić najbardziej reprezentatywne działania przez nie podejmowane.

W efekcie – studenci i studentki uzyskują wiedzę przydatną przyszłym lektorom i lektorkom, świadomym korzyści płynących z nauczania polszczyzny jako języka obcego w świecie.

Zaliczenie przedmiotu jest możliwe po spełnieniu następujących warunków:

- obecność na zajęciach (dozwolone dwie nieobecności) – 50%,

- aktywność na zajęciach – 15%,

- drobne prace domowe – 15%,

- praca zaliczeniowa – 20%.

-