Seminarium doktoranckie

seminaria doktoranckie

w sali

Seminarium wprowadza (i przybliża) specyfikę współczesnych badań nad literaturą i kulturą wieku XVIII i I polowy XIX (uwzględniając także perspektywę europejską). Interesować nas będzie zarówno problem zachowanych bazy źródłowej, jak i kwestie edytorskie, modele badań nad kulturą i literaturą interesującego nas okresu, zmian przedmiotu (i metod badań) zainteresowań historyków. Przedmiotem zajęć jest interdyscyplinarnie zorientowana refleksja nad nowoczesnym myśleniem o badaniach historycznoliterackich (dotycząca wieku XVIII i I poł. XIX).

Szczegołowa tematyka zajęć do ustalenia na pierwszym seminarium doktoranckim.

Dobór lektury dyktowany jest tematyką pisanych przez doktorantów prac doktorskich. Łączy je (lektury) zainteresowanie różnymi problemami literatury i kultury wieku XVIII i I polowy XIX, zarówno kwestiami edytorskimi, przemianami zachodzacymi w literaturze dokumentu osobistego, recepcją twórczości pisarzy i dramaturgów zachodnioeuropejskich i ich wplywem m.in. na rozwój teatru polskiego, rozwojem mecenatu oświeceniowego (i poźniejszego).

M.in.

- edytorstwo naukowego (m.in. Górski Konrad

Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich (2011); Roman Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego (2006); Zbigniew Goliński, Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław (1969); Alfredo Stussi, Wprowadzenie do edytorstwa i tekstologii, przeł. M. i P. Salwa, (2011); Adam Karpiński, Tekst staropolski. Studia i szkice o literaturze dawnej w rękopisach, (2003).

- literatura dokumentu osobistego:

Cieński A. Pamiętniki i autobiografie światowe.(1992);

Idem, Z dziejów pamiętników w Polsce.(Opole) 2002;

Czermińska M. Autobiograficzny trójkąt. Świadectwo, wyznanie i wyzwanie (2000);

Lejeune Ph. Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiografii. (2007);

Lubas-Bartoszyńska R., Style wypowiedzi pamiętnikarskiej (1983);

Łopatyńska L. Dziennik intymny, jego odmiany i przemiany. „Prace Polonistyczne” seria VIII, (1950);

Żarnowska A., Studia nad dziejami kobiet w dzisiejszej historiografii polskiej. “Kwartalnik Historyczny” 2001, nr 3, s. 99-116.

Kusiak A., O historii kobiet, [w:] Humanistyka i płeć, t. II. Kobiety w poznaniu naukowym wczoraj i dziś, pod red. E. Pakszys i D. Sobczyńskiej Poznań 1997, s. 197-218.

Wszystkie tomy serii: Kobieta i… pod red. pod red. A. Żarnowskiej i A. Szwarca

Mary Wollstonecraft, Wołanie o prawa kobiety (2011)

3.

P. Chaunu, Cywilizacja wieku Oświecenia, (1989); Dziedzictwo Oświecenia, „Znak”, grudzień (12) 1992; U. Im Hof, Europa Oświecenia, (1995); „Wiek Oświecenia”, 17, 2001. Co to jest oświecenie?; B. Baczko, Hiob, mój przyjaciel. Obietnice szczęścia i nieuchronność zła, (2002); P. Hazard, Myśl europejska w XVIII wieku, (1972); M. Horkheimer, T. Adorno, Dialektyka Oświecenia, (1994); O. Lovejoy, Wielki łańcuch bytu. Studium z dziejów idei, (1999); Z. Libera, Oświecenie, Warszawa 1991;

T. Kostkiewiczowa, Polski wiek świateł. Obszary swoistości, (2002); Eadem, Z oddali i z bliska. Studia o wieku oświecenia, (2010);

. R. Przybylski, Klasycyzm, czyli Prawdziwy koniec Królestwa Polskiego, (1993);. J. Snopek, Objawienie i Oświecenie. Z dziejów libertynizmu w Polsce, (1986);. Warszawa 1994, Długie trwanie. Różne oblicza klasycyzmu, pod red. R. Dąbrowskiego i B. Doparta, (2011); Ch. Taylor, Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej (2001)

Pozostałe lektury Do ustalenia w trakcie zajęć.

1Doktorant ma świadomość znaczenia zachodzacych procesów i zjawisk (XVIII i XIX wiek) z zakresu historii, historii kultury i piśmiennictwa. Potrafi je wiązać z zjawiskami literackimi, także z przestrzeni literatury literatury dokumentu osobistego.

2. Posiada pogłębione umiejętności w zakresie rozumienia i formułowania problemów badawczych, doboru metod i narzędzi badawczych oraz prezentowania wyników przeprowadzonych badań.

2. Posiada umiejętność prowadzenia samodzielnych badań naukowych umożliwiajacych napisanie rozprawy doktorskiej.

3. Dobrze panuje nad bazą materiałową, źrodłową niezbędną do napisania rozprawy doktorskiej na wybrany przez doktoranta temat

4. Posiada umiejętność przedstwienia wyników swoich badań w różnych formach dyskursu naukowego, poczawszy od "mniejszych" form po dysertacjuę doktorską.

5. Ma obszerną "specjalistyczną" wiedzę z zakresu wybranej epoki historycznoliterackiej oraz odpowiednie przygotowanie do jej metodologicznego i warszatowego wykorzystania.

Prezentacja przedstsawionego przez doktoranta fragmentu dysertacji - ocena pod względem materiałowym, metodologicznym i warsztatowym zaprezentowanego materiału.