Leksyka języka polskiego. Semantyka, pragmatyka, składnia
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3007-B862KG1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.304
|
Nazwa przedmiotu: | Leksyka języka polskiego. Semantyka, pragmatyka, składnia |
Jednostka: | Instytut Polonistyki Stosowanej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | seminaria magisterskie |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem seminarium jest metodologiczne i merytoryczne przygotowanie do napisania pracy magisterskiej. Uczestnicy będą mieli okazję rozważać zagadnienia związane z leksyką języka polskiego, jej przemianami, czynnikami kształtującymi. |
Pełny opis: |
Podczas seminarium przedyskutowane zostaną podstawowe zagadnienia dotyczące leksyki języka polskiego. Poruszone zostaną m.in. takie zagadnienia jak ustalanie granicy między semantyką i pragmatyką, znaczenie słowa i relacje semantyczne, gramatyka a semantyka, wartościowanie w języku. Przewidziane jest referowanie prac (innych autorów oraz własnych – studentów) z zakresu podejmowanej problematyki. Studenci zostaną zapoznani z techniką pisania pracy magisterskiej (temat i jego ujęcie, baza materiałowa, konspekt pracy, bibliografia, przypisy i odsyłacze, przykłady, cytowanie itp.). |
Literatura: |
Literatura proponowana: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001. J. Apresjan, 2000. Semantyka leksykalna, Wrocław. Bańko M., 2001. Z pogranicza leksykografii i językoznawstwa, Warszawa. Bartmiński J., Tokarski R., 1993. O definicjach i definiowaniu, Lublin. Bogusławski A., 2008. Semantyka, pragmatyka. Leksykografa głos demarkacyjny, Warszawa. Dubisz S., 2015. Rozwój słownictwa w dziejach języka polskiego – zarys problematyki, „Poradnik Językowy” z. 4. Grabias S., 1994. Język w zachowaniach społecznych, Lublin. Grzegorczykowa R., 2001. Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa. M. Marcjanik (red. nauk.), Jak zwracają się do siebie Europejczycy, Warszawa 2013. Markowski A., 1992. Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, Wrocław. J. Warchala, Kategoria potoczności w języku, Katowice 2003. Wierzbicka A., 1999, Język – umysł – kultura. Wybór prac, red. J. Bartmiński, Warszawa. Wierzbicka A., 2006, Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin. Wierzbicka A., 2007, Słowa klucze. Różne języki - różne kultury, Warszawa. Literatura będzie uzupełniana i modyfikowana w zależności od potrzeb studentów. |
Efekty uczenia się: |
Student orientuje się w zagadnieniach dotyczących polskiej leksyki. Student krytycznie czyta prace dotyczące poruszanej na seminarium problematyki i umie je zreferować. Student zna podstawowe narzędzia pracy językoznawcy. Student potrafi samodzielnie zgromadzić materiał do analizy. Student umie stawiać hipotezy badawcze i je zweryfikować poprzez dobór właściwych narzędzi badawczych. Student umie zgromadzić literaturę przedmiotu i umiejętnie ją wykorzystać w opracowaniu wybranego tematu pracy magisterskiej. |
Metody i kryteria oceniania: |
Rok I: 1. Kontrola bieżącego przygotowania do zajęć, potwierdzonego aktywnością na seminarium i przygotowaniem przez studenta co najmniej jednego referatu. 2. Wybór tematu (do końca semestru zimowego). 3. Indywidualna rozmowa z promotorem na temat przygotowywanej pracy. Rok II: 1. Kontrola przygotowania do zajęć. 2. Przygotowanie referatu/-ów. 3. Złożenie pracy. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.