Komunikacja osób z autyzmem

seminaria licencjackie

w sali

Celem seminarium jest metodologiczne i merytoryczne przygotowanie prac licencjackich z zakresu komunikacji osób z autyzmem. Studenci będą mieli możliwość zapoznać się z aparatem pojęciowym używanym do opisu niedokształcenia mowy u osób z autyzmem. W trakcie spotkań studenci będą mieli możliwość prezentacji fragmentów przygotowywanych prac oraz przeczytanych lektur.

Uczestnicy seminarium będą mieli okazję zapoznania się z

poszczególnymi etapami postępowania diagnostycznego oraz terapeutycznego w przypadku niedokształcenia mowy u osób z autyzmem. Studenci uczestniczący w seminarium nabędą umiejętność analizy charakterystycznych cech mowy osób z autyzmem. Podczas trwania seminarium uczestnicy z wykorzystaniem technik informacyjno-komunikacyjnych prowadzą swoje badania w obrębie zagadnień związanych z komunikacją osób z autyzmem. W czasie trwania seminarium przewidziane są prezentacje otrzymanych wyników oraz dyskusje.

Błeszyński J., 2011, Autyzm a niepełnosprawność intelektualna i opóźnienie w rozwoju. Skala Oceny Zachowań Autystycznych, Gdańsk.

Bobkiewicz – Lewartowska, L.,2005, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków.

Cieszyńska, Jagoda, 2011, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Kraków.

Kaczmarek, Beata, Bogusława, Wojciechowska, Aneta (red.),2015, Autyzm i AAC, Impuls, Kraków.

Komender J., Jagielska G., Bryńska A., Autyzm i Zespół Aspergera, Warszawa 2009.

Lipski, W., 2015, Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu, [w:] Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki, Lublin.

Pisula, E., 2000, Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa.

Pisula, E., 2012, Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk.

Pisula, E. 2010, Małe dziecko z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.

Pisula, E. 2012, Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.

Pietras T., Witusik A., Gałecki P., 2010, Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław.

Piszczek, M., 2013, Autyści. Jak odbierają i rozumieją świat. Kilka uwag o wychowaniu i terapii, Kompendium, Warszawa.

Markiewicz, K., 2004, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych, Lublin.

Sadowska E., 2011, Zaburzenia komunikacji w autyzmie – podstawowe trudności diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Poradnik Językowy, 9(688).

Suchowierska, M., Ostaszewski P., Bąbel, P., 2012, Terapia behawioralna dzieci z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.

Winczura, B., 2008, Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Kraków.

Wiedza:

Student:

- posiada podstawową wiedzę na temat etiologii zaburzeń psychicznych u dzieci, w tym w szczególności autyzmu wczesnodziecięcego, ADHD, zaburzeń zachowania i innych zaburzeń wieku rozwojowego; zna kryteria diagnozowania zaburzeń psychicznych u dzieci;

Umiejętności:

- umie wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu językoznawstwa, psycholingwistyki, psychologii, pedagogiki i logopedii oraz medycyny do formułowania ocen i sądów dotyczących mowy, poziomu jej rozwoju i zaburzeń, programowania postępowania terapeutycznego itp.; umie samodzielnie zdobywać informacje i rozwijać umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku polskim i językach obcych) oraz nowoczesnych technologii;

- umie samodzielnie pogłębiać wiedzę i rozwijać umiejętności, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego;

- umie zaprezentować własne wątpliwości, sugestie, pomysły, interpretacje, popierając je merytoryczną argumentacją z wykorzystaniem wybranych ujęć teoretycznych i poglądów różnych autorów;

Kompetencje społeczne:

- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ich uzupełniania i doskonalenia i potrafi to robić; dokonuje samooceny własnych umiejętności i kompetencji;

- dostrzega, poprawnie rozpoznaje i rozstrzyga problemy związane z lingwistycznymi aspektami zaburzeń mowy;

Obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności), aktywność na zajęciach, przygotowywanie wystąpień.