Retoryka w komunikowaniu publicznym

obowiązkowe

w sali

Podczas zajęć przedstawiane będą najważniejsze elementy klasycznej teorii retorycznej, a także wybrane koncepcje retoryki współczesnej. Celem zajęć jest przedstawienie użyteczności metod retorycznych do analizy i tworzenia różnego typu tekstów w przestrzeni komunikacji publicznej.

Podczas zajęć przedstawiane będą najważniejsze elementy klasycznej teorii retorycznej, a także wybrane koncepcje retoryki współczesnej. Ilustracją dla teoretycznych założeń retorycznych będą współczesne teksty i nagrania użytkowe. Zajęcia odbywają się z użyciem technik informacyjno-komunikacyjnych.

Najważniejsze tematy:

1. Retoryka – klasyczna i współczesna: definicje, koncepcje i ich zastosowania.

2. Retoryczne tryby perswazji: ethos, logos, pathos.

3. Etapy pracy nad tekstem retorycznym: od inventio po actio.

4. Sytuacja retoryczna – typy audytoriów, ograniczenia sytuacyjne, ethos mówcy, emocje.

5. Topika inwencyjna – rodzaje retoryczne, teoria status, rodzaje dowodzenia według Arystotelesa. 

6. Kompozycja retoryczna – teoria i praktyka budowy tekstu retorycznego.

7. Elokucja – style retoryczne, tropy; figury słów i figury myśli.

8. Fundamentalne zasady retoryczne. Kategoria (nies-)stosowności we współczesnej komunikacji publicznej. 

9. Argumentacja (wprowadzenie) – siła argumentu, typy argumentów; budowa argumentu; entymemat i topos.

10. Refutacja  (wprowadzenie) – kontrargumentacja, sofistyka, erystyka.

11. Analiza przemówień i innych tekstów perswazyjnych – elementy krytyki retorycznej.

12. Retoryka wizualna – elementy krytyki retorycznej.

13. Retoryka cyfrowa.

14. Retoryka medialna.

15. Retoryka polityczna.

16. Retoryka filmu

Bogołębska B., Worsowicz M., „Retoryka i jej zastosowania", Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016.

Budzyńska-Daca A., Kwosek J., „Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów. Komentarze do Schopenhauera", Warszawa 2009.

„Ćwiczenia z retoryki", pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej-Dacy, M. Załęskiej, Warszawa 2010.

Korolko M.,  „Sztuka retoryki", Warszawa 1998.

Lichański J.Z., „Retoryka. Historia - teoria - praktyka", t. 1-2, Warszawa 2007.

Meyer M., M.M.Carrilho, B. Timmermans, „Historia retoryki od Greków do dziś", przeł. Z. Baran, Warszawa 2010.

Modrzejewska E., „Ile twarzy Andrzeja Dudy? O retoryce wizerunku medialnego z okładek tygodników", w: „Retoryka wizerunku medialnego", red. A. Budzyńska-Daca, A. Kampka, K. Molek-Kozakowska, Warszawa 2016, s. 107–151 (http://www.retoryka.edu.pl/files/Retoryka-wizerunku-medialnego.pdf).   

Modrzejewska E., „O wartościach w zwizualizowanej informacji", w: „Retoryka i wartości", red. Agnieszka Budzyńska-Daca, Ewa Modrzejewska, Warszawa 2019.

Modrzejewska, E. 2019. „Wykryto Adblocka! Retoryka komunikatów namawiających Do Odblokowania Reklam”. "Res Rhetorica" 6 (3). https://doi.org/10.29107/rr2019.3.3. https://resrhetorica.com/index.php/RR/article/view/387

„O retoryce. Wybrane zagadnienia z teorii literatury", wyboru dokonał J. Z. Lichański, Warszawa 1995.

Perelman Ch., „Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja", przeł. M. Chomicz, Warszawa 2002.

„Retoryka", pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej-Dacy i P. Wilczka, Warszawa 2008.

Szymanek K., „Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny", Warszawa 2004 i późniejsze.

Tokarz M., „Argumentacja, perswazja, manipulacja", Gdańsk 2006.

Worsowicz, Monika. „O duchu stosowności. Teoria retoryczna a współczesna praktyka medialna", Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2013.

--

Czasopismo naukowe  „Res Rhetorica": www.ResRhetorica.com

Po ukończeniu kursu student/studentka:

- rozpoznaje podstawowe gatunki wypowiedzi retorycznych,

- analizuje kompozycję wypowiedzi retorycznej,

- wie, na czym polega różnica między argumentacją merytoryczną a emocjonalną,

- zna podstawowe elementy teorii retorycznej,

- potrafi krytycznie przeanalizować dowolny tekst perswazyjny,

- potrafi stworzyć własny tekst perswazyjny.

Podstawą do zaliczenia zajęć jest:

- udział w zajęciach (dopuszczone są 2 nieobecności w semestrze),

- wykonanie na satysfakcjonującym poziomie zadań/ćwiczeń indywidualnych,

- aktywny udział w zajęciach,

- możliwa jest również forma projektowej pracy zespołowej lub pracy dodatkowej podwyższającej ocenę.

Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym, który zostanie przeprowadzony w formie stacjonarnej. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.