Upadek i odradzanie się. Rzeczpospolita na przełomie (koniec XVII - XVIIIw.)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3104-SD19UKOS |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Upadek i odradzanie się. Rzeczpospolita na przełomie (koniec XVII - XVIIIw.) |
Jednostka: | Wydział Historii |
Grupy: |
Przedmioty Historii I i II stopnia, seminaria dyplomowe |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | Odbycie zajęć wg. normalnego toku studiów. Pracujemy głównie na tekstach staropolskich lub tłumaczeniach, niekiedy na tekstach w j. angielskim. Wymagana jest gotowość do zmierzenia się z makaroniczną polszczyzną XVIII w. Mile widziana znajomość j. francuskiego i rosyjskiego. |
Tryb prowadzenia: | mieszany: w sali i zdalnie |
Skrócony opis: |
Każde seminarium poświęcone jest zagadnieniom związanym z indywidualnymi zainteresowaniami badawczymi prowadzącego. Seminarium dr. hab. Urszuli Kosińskiej poświęcone będzie dziejom Rzeczypospolitej w dobie nowożytnej z koncentracją na początkach kryzysu państwa w XVII w., analizie przyczyn upadku i prób reformy w XVIII w. W ich trakcie studenci analizują wskazane teksty źródłowe oraz przedstawiają własne projekty badawcze, prowadzące do przygotowania pracy dyplomowej. |
Pełny opis: |
Tematyka zajęć zależy od kompetencji i zainteresowań prowadzącego. W ich trakcie studenci analizują wskazane teksty źródłowe oraz przedstawiają własne projekty badawcze, prowadzące do przygotowania pracy dyplomowej. Studenci, którzy posiedli kompetencje badawcze w zróżnicowanym stopniu, a także zajmują się różnorodną problematyką, poprzez wspólne z prowadzącym dyskusje nad pracami prezentowanymi przez poszczególnych uczestników oraz udział we wspólnych projektach warsztatowych i komunikacyjnych pracują w zespole zbliżonym strukturą do zespołu badawczego. W niektórych przypadkach seminaria przekształcają się w zespoły badawcze. W ramach seminarium studenci zgłębiają wybrane zagadnienia badanej epoki, złożone uwarunkowania wybranych zjawisk i procesów historycznych. Doskonalą umiejętności z zakresu krytyki źródeł i wykorzystania nauk pomocniczych historii na różnym stopniu zaawansowania. Uczą się wnioskowania historycznego oraz poszczególnych etapów postępowania badawczego właściwego dla danej epoki i problemu badawczego. Uczą się poszukiwać, gromadzić, przeprowadzać selekcję i porządkowanie źródeł historycznych i opracowań właściwych dla wybranej epoki, definiować problemy badawcze, dobierać narzędzia i metody służące rozwiązaniu tych problemów oraz zdobywać umiejętność ich innowacyjnego modyfikowania w zmieniających się warunkach. Studenci uczą się opracowywać wnioski z własnych badań w postaci ustnej i pisemnej, z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii. Uczą się rozwiązywać problemy etyczne związane z badaniem danego zagadnienia, a także poznają metody samodzielnego rozszerzania wiedzy. Studenci pogłębiają znajomość specyfiki przedmiotowej i metodologicznej historii oraz poznają związany z nimi dorobek historiografii i aktualny stan badań dla wybranych zagadnień z danej epoki. Uczą się prowadzenia i podsumowywania dyskusji naukowej; recenzowania prac naukowych i jego roli w komunikacji naukowej. Poznają standardy obowiązujące w pracy naukowej, w tym zasady ochrony własności intelektualnej; metody samodzielnego poszerzania wiedzy; rolę relacji mistrz-uczeń. Poznają uwarunkowania własnej postawy badawczej i postaw badawczych innych osób. Uczą się wykorzystywać wiedzę historyczną w projektach na rzecz otoczenia społecznego. Przedmiot kierunkowy do wyboru. 4 (30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie referatu/prezentacji). |
Literatura: |
Zakres literatury określa prowadzący seminarium Związana jest ona ze zmienną w każdym semestrze tematyką seminarium i będzie podawana na bieżąco w zależności od potrzeb. |
Efekty uczenia się: |
Student zna: - wybrane zagadnienia badanej epoki - złożone uwarunkowania wybranych zjawisk i procesów historycznych - specyfikę przedmiotową i metodologiczną historii oraz związany z nimi dorobek historiografii i aktualny stan badań dla wybranych zagadnień z danej epoki - standardy obowiązujące w pracy naukowej, w tym zasady ochrony własności intelektualnej - metody samodzielnego poszerzania wiedzy Student potrafi: - pracować w zespole badawczym - przeprowadzić krytykę źródeł przy wykorzystaniu metodologii i nauk pomocniczych historii na różnym stopniu zaawansowania - przeprowadzić wnioskowanie historyczne oraz zrealizować poszczególne etapy postępowania badawczego właściwego dla danej epoki i problemu badawczego - poszukiwać, gromadzić, przeprowadzać selekcję i porządkowanie źródeł historycznych i opracowań właściwych dla wybranej epoki - definiować problemy badawcze, dobierać narzędzia i metody służące rozwiązaniu tych problemów oraz zdobywać umiejętność ich innowacyjnego modyfikowania w zmieniających się warunkach - opracowywać wnioski z własnych badań w postaci ustnej i pisemnej, z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii - prowadzić i podsumowywać dyskusję naukową - recenzować prace naukowe Student rozumie: -problemy etyczne związane z badaniem danego zagadnienia - konieczność samodzielnego rozszerzania wiedzy - rolę relacji mistrz-uczeń - uwarunkowania własnej postawy badawczej i postaw badawczych innych osób - konieczność wykorzystania wiedzy historycznej w projektach na rzecz otoczenia społecznego |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia zajęć jest pozytywna ocena ciągłej aktywności studenta oraz wywiązanie się przezeń z przewidzianych przez prowadzącego zadań seminaryjnych; w przypadku ostatniego semestru seminarium, na którym student przygotowuje pracę - złożenie pracy dyplomowej. |
Praktyki zawodowe: |
nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.