Tłumaczenie tekstów o tematyce polityczno-społecznej jęz. B-rosyjski

obowiązkowe

w sali

Rozwijanie umiejętności tłumaczenia pisemnego tekstów o tematyce spoleczno-politycznej z języka B na A (polski) i z A na B.

Wymiar: 30 godzin w semestrze

Warsztaty poświęcone są nauce tłumaczenia pisemnego tekstów specjalistycznych o tematyce społeczno-politycznej.

Treści kształcenia:

- tłumaczenie pisemne krótkich i dłuższych tekstów specjalistycznych i paraspecjalistycznych (np. prasowych, popularnonaukowych, opinii, łączących język specjalistyczny z kolokwialnym) z języka B na A i z A na B

- analiza istniejących przekładów tekstów z danej dziedziny

- właściwy dobór słowników, źródeł i tekstów analogicznych i paralelnych

- przygotowanie glosariuszy z danej dziedziny

- nabycie wiedzy o specyfice tłumaczenia specjalistycznego pisemnego w ogóle i w danej dziedzinie, w tym:

-- za i przeciw różnorakich technik tłumaczeniowych

-- problem dopowiedzeń i parafraz w tekstach specjalistycznych oraz konkurencji zapożyczeń i terminów rodzimych – w ramach dopasowania przekładu do odbiorcy

Tematyka:

społeczno-polityczna

Formy pracy:

opanowanie specyficznej terminologii i jej niuansów, analiza istniejących przekładów, tłumaczenia na zajęciach, analiza tłumaczeń przygotowanych samodzielnie przez studentów, przygotowanie glosariuszy, ćwiczenia z autokorekty

- Dzierżanowska H. (1977): Tłumaczenie tekstów nieliterackich. Warszawa: WUW.

- Hejwowski K. (2004a): Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa: PWN.

- Hejwowski K. (2004b): Translation: A Cognitive-Communicative Approach, Olecko: Wydawnictwo Wszechnicy Mazurskiej.

- Kautz U. (2002): Handbuch Didaktik des Übersetzens und Dolmetschens. München: Iudicium.

- Kątny A. (red.) (2001): Języki fachowe: problemy dydaktyki i translacji. Olecko: Wydawnictwo Wszechnicy Mazurskiej.

- Kielar B. Z. (1991): Problemy tłumaczenia tekstów specjalistycznych, w: Grucza F. (red.): Teoretyczne podstawy terminologii. Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 133-140.

- Lipiński K. (2004): Mity przekładoznawstwa. Kraków: Egis.

- Maliszewski J. (red.) (2003): Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego. Tłumaczenie – przekład – komunikacja. Częstochowa: Wyd. WZ P. Cz.

- Stanaszek M. (2007): „Tłumacz jako kucharz teoretyk, czyli o przekładzie nazw kulinariów austriackich na język polski”, w: Szczęsny A. / Hejwowski K. (red.): Językowy obraz świata w oryginale i przekładzie, Siedlce: ZUP Sprint / Instytut Lingwistyki Stosowanej UW, s. 449-466.

- Voellnagel A. (1980): Jak nie tłumaczyć tekstów technicznych. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.

Słowniki jedno- i dwujęzyczne ogólne i specjalistyczne

Po zakończeniu warsztatów student nabywa umiejętności:

- właściwie kwalifikuje rodzaj tekstu i dobiera metodę tłumaczenia

- potrafi dobrać specjalistyczne źródła słownikowe, tekstowe i korzystać z nich

- ma zasób słownictwa specjalistycznego pozwalający na prawidłowy przekład tekstu z przedmiotowej dziedziny i właściwie je wykorzystuje

- rozpoznaje idiomatyczność w tekście i potrafi ją przełożyć

- prawidłowo, w sposób zrozumiały i przejrzysty przekłada teksty specjalistyczne i niespecjalistyczne z danej dziedziny.

- posiada umiejętność autokorekty

- potrafi przygotować właściwą formę graficzną tłumaczonego tekstu

- potrafi uzasadnić wybraną przez siebie strategię tłumaczenia

Ocena ciągła na podstawie:

- obecności i przygotowania do zajęć,

- pracy samodzielnej (przygotowanie wymaganej liczby tłumaczeń wraz z autokorektą),

- zadowalającego wykonania innych wskazanych przez prowadzącego zadań (np. analiz, glosariuszy), - pozytywnej oceny ze wszystkich prac cząstkowych,

Kryteria oceny przekładów:

Przekłady oceniane są pod względem tłumaczeniowym, formalno- językowym i pragmatycznym. Skala ocen:

99%-100% - 5!

98%-91% - 5

90%-86% - 4,5

85%-76% - 4

75%-71% - 3,5

70%-60% - 3

poniżej - 2 (nzal)

Warunki zaliczenia poprawkowego - j.w.

Nieobecności:

Dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze. W przypadku większej liczby nieobecności, student powinien zwrócić się do wykładowcy z prośbą o wyznaczenie formy zaliczenia materiału z zajęć. Jeśli nieobecności jest więcej niż 50%, stanowi to podstawę do niezaliczenia przedmiotu w świetle Regulaminu Studiów.