Warsztaty językowo-tłumaczeniowe B hiszpański poziom II

obowiązkowe

Zaliczenie DKK i WJT w sem. 4. Znajomość języka polskiego (A) na poziomie C2, a obcego (B) przynajmniej na poziomie C1.

w sali

Celem zajęć jest zdobycie przez studentów podstawowych umiejętności z zakresu przekładu nieliterackich tekstów niespecjalistycznych o tematyce: geograficzno-turystyczno-krajoznawczej 30 h, kulturowej – 30h, polityczno-ekonomiczno-społecznej – 30 h. Kierunek tłumaczenia: B–A.

Główne treści: warsztat tłumacza, etapy tłumaczenia, techniki i strategie tłumaczeniowe, podstawowe typy tekstów, problem leksyki bezekwiwalentnej, podstawowe umiejętności z zakresu pragmatyki przekładu, nazwy własne w języku A i B, transliteracja i transkrypcja, odmiana imion własnych, elementy trzeciego języka i trzeciej kultury w przekładzie.

Studenci wykonują samodzielnie i w grupach tłumaczenia z języka obcego na polski tekstów o wskazanej tematyce (przekłady są omawiane na zajęciach) oraz inne ćwiczenia służące rozwijaniu kompetencji translatorskich.

Warsztaty językowo-tłumaczeniowe jęz. B, tematyka: geograficzno-turystyczno-krajoznawcza 30h, kulturowa – 30h, polityczno-ekonomiczno-społeczna – 30 h. Kierunek tłumaczenia: B–A.

Nakład pracy studenta:

3x30=90 godzin kontaktowych

3x30=90 przygotowanie do zajęć i do zaliczenia.

Łącznie 180 godzin = 6 ECTS.

Celem zajęć jest zdobycie przez studentów podstawowych umiejętności z zakresu przekładu nieliterackich tekstów niespecjalistycznych w zakresie wyżej wymienionej tematyki.

Główne treści nauczania:

1. Etapy tłumaczenia, ze szczególnym uwzględnieniem analizy tekstu wyjściowego;

2. Warsztat tłumacza (ocena przydatności informacji i zasady korzystania ze słowników, encyklopedii itp.; poszukiwanie informacji w Internecie i ocena jej wartości; korzystanie z tekstów paralelnych i analogicznych);

3. Techniki i strategie tłumaczenia (parafrazowanie, transformacje składniowe na poziomie zdania i akapitu, operowanie szykiem jako wykładnikiem struktury tematyczno-rematycznej oraz adekwatnymi środkami spójności; techniki stosowane w odniesieniu do leksyki bezekwiwalentnej (problem odmienności realiów kulturowych);

4. Typy i rodzaje tekstów, identyfikacja rejestru, stylu i jego wykładników oraz sposoby ich oddania w tłumaczeniu;

5. Podstawowe problemy pragmatyki przekładu – definiowanie odbiorcy, formy grzecznościowe;

6. Nazwy własne w jęz. A i B; odmiana obcojęzycznych nazw własnych w jęz. polskim;

7. Wymogi edytorskie, weryfikacja i korekta tekstów.

FORMY PRACY:

analiza tekstu wyjściowego, analiza porównawcza tekstu opublikowanego tłumaczenia z oryginałem; samodzielne wykonanie przekładu (w domu, na zajęciach) i jego omówienie; praca z tekstem paralelnym lub analogicznym i innym materiałem źródłowym; identyfikacja i korekta błędów w pracach własnych oraz materiałach ilustracyjnych dostarczonych przez wykładowcę; ćwiczenia zapobiegające interferencji, ćwiczenia mające na celu uzyskanie kohezji i koherencji tekstu; przygotowanie glosariusza; praca projektowa (zespołowa).

W przypadku braku możliwości prowadzenia zajęć w formie stacjonarnej zajęcia będą się odbywać przy użyciu narzędzi komunikacji na odległość, najprawdopodobniej Google Meet oraz innych zalecanych przez UW.

TEMATYKA TEKSTÓW:

1. Teksty krajoznawczo-geograficzne – przewodniki, foldery, strony internetowe, reklamy turystyczne, teksty prasowe itp.

2. Teksty związane z kulturą – artykuły prasowe, ulotki i foldery dotyczące wydarzeń kulturalnych, strony internetowe, recenzje itp.

3. Teksty społeczno-ekonomiczno-polityczne – artykuły prasowe, publicystyka, przemówienia itp.

WYMAGANIA NA ZALICZENIE: obecność i zadowalająca praca na zajęciach, systematyczne przygotowywanie przekładów na zajęcia, terminowe wykonanie zadowalających przekładów wskazanych tekstów oraz innych zadań, w tym – przekładu semestralnego lub udziału w pracy zespołowej; zaliczenie śródsemestralnych testów kontrolnych i sprawdzianu końcowego.

Zajęcia mają charakter warsztatowy i do zaliczenia przedmiotu nie jest wymagana literatura obowiązkowa.

Na zajęciach korzystamy ze słowników jedno- i dwujęzycznych, słowników jęz. polskiego, leksykonów i encyklopedii, tekstów paralelnych i analogicznych, korpusów językowych.

Literatura zalecana:

- Belczyk A. 2009. Poradnik tłumacza. Kraków: Idea.

- Bagajewa I. 1993. O nazwach geograficznych w ujęciu translatorycznym. W: Przyczynki do teorii i metodyki kształcenia nauczycieli języków obcych i tłumaczy w perspektywie wspólnej Europy. Red. F. Grucza. Warszawa: WUW.

- Dzierżanowska H. 1988. Przekład tekstów nieliterackich na przykładzie języka angielskiego. Warszawa: PWN.

- Lipiński K. 2006. Vademecum tłumacza. Kraków: IDEA.

- Rudolf K.F. 2003. Fałszywi przyjaciele. Słownik angielsko-polski polsko-angielski wyrazów zdradliwych. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

- Urbanek D. 1996. Element kulturowy znaczenia wyrazu w aspekcie translatorycznym. W: Problemy komunikacji interkulturowej. Jedna Europa – wiele języków i wiele kultur. Red. F. Grucza i K. Chomicz-Jung. Warszawa: WUW.

W j. hiszpańskim:

García Yebra V. 1989 En torno a la traducción. Madrid: Gredos.

García Yebra V. 1994 Teoría y práctica de la traducción. Madrid: Gredos.

Hurtado Albir A. 2011 Traducción y traductología. Madrid: Cátedra.

Rojo López A. M. 2013 Diseños y métodos de investigación en traducción. Madrid: Síntesis.

WIEDZA:

Po ukończeniu zajęć przedmiotu student dysponuje wiedzą z zakresu tłumaczenia pisemnego:

- zna etapy tłumaczenia,

- zna zasady korzystania z różnorodnych źródeł,

- rozpoznaje najważniejsze problemy konfrontacji przekładowej w językach A i B.

UMIEJĘTNOŚCI:

Po ukończeniu kursu student opanował podstawy warsztatu tłumacza:

- potrafi praktycznie zastosować wiedzę z zakresu metodyki tłumaczenia,

- umie dokonać analizy tekstu wyjściowego (pod kątem obecności elementów kulturowych, leksyki bezekwiwalentnej, elementów podlegających transferowi);

- potrafi stosować różnorodne techniki i strategie tłumaczeniowe,

- umie zredagować tekst docelowy w jęz. polskim, ze szczególną dbałością o kulturę słowa i szatę graficzną.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

Student zna zasady etyki profesjonalnej tłumacza i potrafi zastosować je w praktyce.

Oceny z prac cząstkowych; ocena ciągła (podstawa: kontrola obecności, bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność oraz wykonywane samodzielnie tłumaczenia pisemne, śródsemestralne pisemne testy kontrolne, końcowy sprawdzian pisemny, tłumaczenie semestralne, glosariusze i listy terminologiczne). Każdy z ewentualnych wymogów musi zostać spełniony z osobna, dlatego nie określa się ich udziału w ocenie.

Kryteria oceny tłumaczeń pisemnych:

Oceniany jest aspekt tłumaczeniowy, pragmatyczny, językowy i formalny.

99% – 100 – 5!

98% – 91% – 5

90% – 86% – 4,5

85% – 76% – 4

75% – 71% – 3,5

70% – 60% – 3

poniżej – 2 (nzal).

Jest to przedmiot koordynowany, zatem do jego zaliczenia niezbędne jest uzyskanie oceny pozytywnej od wszystkich wykładowców prowadzących poszczególne moduły.

Obecność: dopuszczalne 2 nieobecności u każdego wykładowcy. Wykładowca może zdecydować o większej liczbie nieobecności. W przypadku przekroczenia liczby dopuszczonych nieobecności (łącznie z usprawiedliwionymi) wykładowca określa dodatkową formę zaliczenia. Ponad 50% opuszczonych zajęć to podstawa do niezaliczenia przedmiotu.

Zaliczenia poprawkowe odbywa się na tych samych zasadach, co zaliczenie w pierwszym terminie, chyba że nie jest to możliwe lub prowadzący w sylabusie zajęć dla grupy zajęciowej określi inne warunki.