Platonizm i arystotelizm – dwie drogi metafizyki
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3501-NZ-F19-3.1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.1
|
Nazwa przedmiotu: | Platonizm i arystotelizm – dwie drogi metafizyki |
Jednostka: | Instytut Filozofii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem fakultetu jest zapoznanie słuchaczy z kluczowymi zagadnieniami platońskiego i arystotelesowskiego nurtu metafizyki. Celem ćwiczeń jest przedyskutowanie zagadnień omawianych w trakcie wykładów oraz analiza wybranych tekstów. Uwaga: zajęcia będą kontynuowane w drugim semestrze (dla zainteresowanych). |
Pełny opis: |
W dziejach filozofii występują dwa nurty metafizyki, a mianowicie platonizm i arystotelizm. Zostały one ukształtowane nie tylko przez Platona i Arystotelesa, lecz także przez starożytnych, średniowiecznych oraz nowożytnych komentatorów. Celem zajęć jest ukazanie rozmaitych opcji w ramach tych nurtów. Omawiane są ich podstawowe zasady i założenia oraz dyrektywy metateoretyczne. Celem ćwiczeń jest przedyskutowanie tych zagadnień oraz interpretacja wybranych tekstów. |
Literatura: |
Wykład Aristotle Transformed: the Ancient Commentators and their Influence, ed. R. Sorabji, London 1990. S. Blandzi, Platoński projekt filozofii pierwszej, Warszawa 2002. L. Elders, The Metaphysics of Being of St. Thomas Aquinas in Historical Perspective, Leiden 1993. E. Gilson, Byt i istota, Warszawa 1963. J. Gracia, Individuality: an essay on the foundations of metaphysics, New York 1988. M.A. Krąpiec, Metafizyka, Lublin 1984. G. Reale, Historia filozofii starożytnej, t. I-V, Lublin 1999-2002. L.M. de Rijk. Aristotle semantics and ontology, Leiden-Boston-Köln 2002. R. Sorabji, Time, creation and the continuum, New York 1983. F. van Steenberghen, Filozofia w wieku XIII, Lublin 2005. Ćwiczenia 1. Platon, Parmenides. 2. Platon, Sofista. 3. Arystoteles, Metafizyka. 4. Arystoteles, Kategorie. 5. Plotyn, Enneady. 6. Proklos, Elementy teologii. 7. Księga o przyczynach. 8. Awicenna, Metafizyka. 9. Tomasz z Akwinu, O bycie i istocie. 10. Tomasz z Akwinu, Summa contra gentiles. 11. Tomasz z Akwinu, Kwestie dyskutowane o prawdzie. 12. Ingarden, Spór o istnienie świata. 13. N. Hartmann, Wprowadzenie do filozofii. 14. N. Hartmann, Nowe drogi ontologii. 15. N. Hartmann, Zarys metafizyki poznania. 16. Paul Weiss, Modes of being. |
Efekty uczenia się: |
Nabyta wiedza: Student zna koncepcje klasycznych filozofów i stojące za nimi argumenty na podstawie samodzielnej lektury ich pism. Nabyte umiejętności: Student umie wziąć udział w merytorycznej dyskusji dotyczącej problematyki metafizycznej; sprawnie referuje poglądy danego autora oraz potrafi skonfrontować poglądy różnych filozofów; precyzyjnie formułuje problemy filozoficzne i krytycznie je komentuje. Nabyte kompetencje społeczne: Ma pogłębioną świadomość znaczenia refleksji metafizycznej dla sfery kulturowej i społecznej; potrafi respektować reguły naukowej dyskusji. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin ustny i obecność na zajęciach. Ćwiczenia: Uzyskanie zaliczenia na ocenę na podstawie aktywności podczas zajęć oraz referatu lub pracy rocznej. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.