Pismo japońskie III 1

obowiązkowe

Opanowanie języka obcego oznacza nie tylko teoretyczne zapoznanie się z zasadami gramatycznymi, słownictwem. Zasadnicza jest umiejętność praktycznego zastosowania wiedzy, co oznacza zarówno rozumienie komunikatu jak również adekwatną do niego reakcję. Mamy też do czynienia z umiejętnością odpowiedniego przekładu komunikatu w języku obcym na język polski.

Po trzech latach nauki studenci powinni poznać wszystkie znaki z obowiązkowej listy „znaków codziennego użytku” (Jōyō kanji) podane w trzech tomach podręcznika „Pismo japońskie”, wyd. Nozomi 2010. Pada pytanie, na ile ta wiedza jest wiedzą z której są w stanie samodzielnie korzystać. Dlatego też ostatni semestr nauki pisma ma służyć uporządkowaniu wiedzy pod kątem swobodnego posługiwania się nim w praktyce i precyzyjnego tłumaczenia złożeń na język polski.

Student ma uzyskać umiejętność szybkiego czytania ze zrozumieniem tekstów oraz przygotowania wypowiedzi pisemnych z wykorzystaniem złożeń sinojapońskich i związków frazeologicznych z poziomu N1 egzaminu certyfikującego JLPT. Słownictwo zostanie przedstawione w grupach opisujących pojęcia według klucza. Zajęcia będą też okazją do powtórzenia zasad słowotwórczych wyrazów sinojapońskich oraz związków frazeologicznych (kanyōku).

W programie położono nacisk na aspekt ćwiczenia służącego usamodzielnieniu studentów w kontakcie z oryginalnymi tekstami popularnymi i naukowymi. Ma również służyć przełamywaniu niechęci do samodzielnego czytania w języku japońskim i być podstawą do indywidualnej pracy związanej z przygotowaniem to napisania pracy magisterskiej i/lub wyjazdem do Japonii.

w sali

Ostatni semestr nauki pisma. Program obejmuje wiedzę teoretyczną związaną z szeroko rozumianym rozumieniem zasad słowotwórczych wyrazów sinojapońskich. Stanowi ona podstawę do praktycznych zastosowań tych złożeń w wyrażeniach frazeologicznych i zdaniach. Bardzo ważnym elementem kursu jest uporządkowanie słownictwa dotyczącego szeroko rozumianej wiedzy ogólnej. Służyć ma to usamodzielnieniu studentów z myślą o przyszłych wyjazdach do Japonii, planowanego zdawania egzaminu certyfikującego JLPT, poziom N2 lub N1, samodzielnych lektur w języku japońskim związanych z przygotowaniem pracy magisterskiej i badaniami kulturoznawczymi .

Podczas trzeciego roku nauki pisma studenci poznają ostatnią część „znaków codziennego użytku”, to jest 659 znaków kanji występujących w podręczniku Pismo japońskie, t. III, wyd. Nozomi 2010, stale wykorzystywanym podczas zajęć z pisma dla III roku studiów licencjackich. Na zajęciach omawiane są sposoby prawidłowego zapisu znaków (kolejność kresek), ich struktura, ich znaczenie, etymologia, sposoby czytania (sino-japońskie, japońskie), przykładowe złożenia z innymi znakami, homonimy. Ćwiczenia polegają m.in. na przekształcaniu zdań podanych w transkrypcji Hepburna w zapis składający się ze znaków kanji oraz sylabariuszy (kana). A także na działaniu odwrotnym – umiejętności prawidłowej lekcji ideogramów (lub ich złożeń) występujących w różnych tekstach – książkach, gazetach, szyldach, ogłoszeniach itp.

Materiały pomocnicze

The New Nelson Japanese-English Character Dictionary, red. Haig, John H., Tokyo 1997

Shirakawa Shizuka, Jōyō jikai (Interpretacja „znaków codziennego użytku), Tokyo 2003

Tsujii Keiun, Zusetsu kanji no naritachi jiten (Ilustrowany słownik etymologiczny znaków kanji), Tokyo 2001

Kanji kakijun (Kolejność pisania znaków chińskich)

Literatura obowiązkowa

• Pismo japońskie, t. 1, 2, 3, red. K. Starecka, Nozomi, Warszawa 2007

• JLPT N1, Kanji, Target 1000, Ōbunsha, Tokyo 2015

• Korokēshon ga mi ni tsuku nihongo hyōgen renshūchō, Kenkyūsha, Tokyo 2013

• JLPT Shinkanzen masutā N1, 3Anetwork, Tokyo 2015

• JLPT Shinkanzen masutā N2, 3Anetwork, Tokyo 2013

• JLPT. Tsukau jun to rensō mappu de manabu kanji & goi N1, Kokushukan, Tokyo 2012

• R. Huszcza, J. Majewski, M. Ikushima, J, Pietrow, Gramatyka japońska, tom 2, WUJ, Kraków 2003

• Andrew N. Nelson, The Modern Reader's Japanese-English Character Dictionary, Tuttle Publishing

• Słowniki internetowe

Wyboru ćwiczeń dokonuje prowadzący.

Student po ukończeniu kursu przewidzianego programem:

Wiedza:

-ma obszerną wiedzę o języku japońskim (jego strukturze, gramatyce, historii, piśmie) [K-W12]

-ma świadomość złożonej natury języka japońskiego, jego miejsca i znaczenia w kontekście kultury i historii Japonii [K-W13]

-ma świadomość różnorodności językowej i jej wpływu na sytuacją kulturową i polityczną świata [K-W14]

-ma podstawową wiedzę o zasadach przekładu z języka japońskiego na język polski [K-W15]

Umiejętności:

-potrafi czytać, analizować i interpretować teksty literackie i/lub inne dzieła twórczości kulturalnej Japonii (film, prasa, piśmiennictwo o charakterze społecznym) prawidłowo umieszczając je w kontekście kulturowym [K-U06]

-potrafi biegle posługiwać się systemem pisma japońskiego i narzędziami służącymi do jego poznania i analizy (słowniki tradycyjne i elektroniczne, leksykony, korpusy językowe, bazy danych, etc.) [K-U16]

-potrafi poprawnie funkcjonować w środowisku językowym i kulturowym Japonii [K-U17]

-potrafi korzystać z narzędzi elektronicznych i internetowych w języku polskim i japońskim [K-U24]

Kompetencje:

-rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie [K-K01]

-ma świadomość znaczenia kultury Japonii w kulturze światowej [K-K07]

• Obecność i aktywny udział w zajęciach.

• Testy kontrolne

• Sprawdzian na koniec semestru:

- pisemny

W semestrze dopuszczone dwie (2) nieobecności nieusprawiedliwione.