Ekran dotykowy. Ćwiczenia z wyobraźni socjologicznej

fakultatywne

Podstawowym celem warsztatu jest nie tylko refleksja i dyskusja nad rozwojem społecznym nowych technologii komunikacji, lecz przede wszystkim – dyskusja wokół indywidualnych projektów badawczych oraz narracyjnych studentów. Ich efektem będzie opracowanie przez uczestników (w grupach lub indywidualnie) scenariuszy, względnie – streszczeń historii, które z jednej strony bazować będą na problematyce teoretycznej oraz badawczej, z drugiej – na doświadczeniach i twórczych opisach wybranych problemów, podjętych przez uczestników zajęć.

Przesuwając palcem po ekranie dokomujemy szeregu selekcji: informacji, wartości, relacji, rzeczy. Ekran dotykowy to technologia, która w przewidywalnej przyszłości stanie się podstawową formą budowania relacji z obiektami, ludźmi oraz wiedzą. A nawet jeśli miałoby pojawić się inne, technologiczne rozwiązanie, gesty do których zaprasza oraz schematy poznawcze, które generuje wskazują jak zmienia się organizacja społeczeństwa. Jest to zatem zarówno technologia, jak i dyspozytyw oraz materialny ekwiwalent organizacji społeczeństwa. Wraz z ekspansją nowych technologii cyfrowych powstają nowe, sieciowe połączenia między ludżmi, rzeczami oraz informacjami. Jest to więc relatywnie nowy sposób organizowania społeczeństwa, który ma swój materialny, a zarazem wizualny odpowiednik. Na ekranie urządzeń takich jak tablet, smartfon czy komputer pojawiają się profile, społeczności, „internet rzeczy” oraz szereg innych reprezentacji, które przekraczają podział na rzeczywistość oraz jej reprezentację. Posługiwanie się dotykowym ekranem to m.in. płacenie, budowanie intymności oraz dystansu, określanie swej dostępności fizycznej oraz psychicznej, konstruowanie swego wizerunku, tworzenie interakcji oraz ich wartościowanie.

Podczas warsztatów powiążemy teorie i badania z zakresu nauk społecznych z pracą nad scenariuszem filmowym jako narzędziem do ćwiczenia wyobraźni socjologicznej oraz budowania opisu rzeczywistości. „Wyobraźnię socjologiczną”, inspirując się pojęciem C.W. Millsa rozumiemy jako umiejętność wiązania skali mikro ze skalą makro (1), procesów historycznych, obejmujących całe społeczeństwa, czy wspólnoty, z doświadczeniem jednostki (2), doświadczenia wewnętrznego, subiektywnego, z generalizacją (3). Podstawowym celem warsztatu jest nie tylko refleksja i dyskusja nad rozwojem społecznym nowych technologii komunikacji, lecz przede wszystkim – dyskusja wokół indywidualnych projektów badawczych oraz narracyjnych studentów. Ich efektem będzie opracowanie przez uczestników (w grupach lub indywidualnie) scenariuszy, względnie – streszczeń historii, które z jednej strony bazować będą na problematyce teoretycznej oraz badawczej, z drugiej – na doświadczeniach i twórczych opisach wybranych problemów, podjętych przez uczestników zajęć.

Film i scenariusz filmowy mają wpisane w swoje DNA strukturę konfliktu, napięcia. Zachęca ona do diagnozy poprzez własną biografię oraz więzi bardziej ogólnych i głębszych procesów społecznych. Poprzez naukę dramaturgii oraz tworzenia scenariusza, studenci równolegle do dyskusji nad wybranymi tekstami naukowymi będą opracowywać swoje własne scenariusze. W zależności od stopnia zaawansowania tych prac zajęcia kończyć się będą prezentacją gotowego scenariusza lub też nieco bardziej rozbudowanego streszczenia (synopsis) własnych pomysłów studentów. W celu ich opracowania studenci przeprowadzać będą także uzgodnione z prowadzącymi analizy materiałów zastanych (źródłowych). Problematyka teoretyczna oraz badawcza, zawarta w wybranych tekstach (artykułach, rozdziałach książek) będzie stanowiła podstawę do formułowania ram poznawczych i interpretacyjnych dla powstających scenariuszy.

Student:

- ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę o miejscu i roli nauk humanistycznych, społecznych, ścisłych i przyrodniczych w kulturze dawnej i współczesnej

zna w pogłębionym zakresie terminologię nauk humanistycznych i społecznych i umie ją wykorzystywać

zna w pogłębionym i poszerzonym zakresie metody analizy kulturoznawczej, historycznej, społecznej i filozoficznej w perspektywie historycznej

zna w pogłębionym zakresie różne metody interpretacji dzieł multimedialnych oraz ich analizy ikonograficznej i stylistycznej

potrafi w szerokim zakresie selekcjonować oraz interpretować informacje pochodzące z różnych źródeł tekstowych, ikonograficznych, elektronicznych

potrafi w szerokim zakresie zastosować uzyskaną wiedzę teoretyczną w działaniach kulturowych o charakterze społecznym

Opracowanie w grupie bądź indywidualnie pracy pisemnej.