Historia kryminalistyki

obowiązkowe

Zajęcia skierowane są do studentów zainteresowanych historycznymi korzeniami współczesnych metod wykrywczych i identyfikacji śladów. W ramach wykładu przekazuje się wiedzę na temat kształtowania poszczególnych działów techniki kryminalistycznej od momentu wyodrębnienia się kryminalistyki z medycyny sądowej. Istotną część wykładu stanowi analiza słynnych procesów XIX i XX wieku w kontekście pojawiających się możliwości identyfikacyjnych nowoczesnej kryminalistyki światowej i polskiej.

Forma zaliczenia przedmiotu: lista obecności.

1. Zajęcia wprowadzające. Współczesne techniczne sposoby identyfikacji - katalog i omówienie. Problematyka źródeł historycznych.

2. Identyfikacja trucizn. Związki między kryminalistyką a medycyną sądową. Sprawa Mary Blandy (1751); otrucie polarnika Charlesa Halla (1871), otrucie Georgi Markowa (1978)

3. Identyfikacja szczątków ludzkich. Martin Thorn i Augusta Nack (1897). Przypadek Hansa Schmidta (1913), sprawa Arthura Eggersa (1946).

4. Prawdopodobna przyczyna śmierci. Sprawa Normana Thorne (1924). Zabójstwo Elisabeth Barlow (1957). Richard Kuklinski (1983). Polska medycyna sądowa

5. Ustalenie czasu śmierci. Sprawa Franka Jamesa i Raymonda Schucka (1920). Proces Anibala Almodovara (1942). Przypadek William Jenningsa (1962).

6. Badania serologiczne. Proces Pierre'a Voirbot (1868). Sprawa Ludwiga Tessnowa (1901). Przypadek Jesse Watkinsa (1927). Proces Josepha Williamsa (1939).

7. Badania DNA. Zabójstwo Romanowów (1918). Przypadek Colina Pitchforka (1983). Sprawa Tommie Lee Andrewsa (1986).

8. Badania antropometryczne. Sprawa Michela Eyrauda (1889). Sprawa Williama Bayly (1933). Pośmiertna identyfikacja Josefa Mengele (1985).

9. Badania daktyloskopijne. Proces Franciski Rojas (1892). Proces braci Strattonów (1905). Sprawa Petera Griffithsa (1948. Proces Richarda Ramireza (1984).

10. Badania odontologiczne. Sprawa Johna Webstera (1849). Przypadek Harry'ego Dobkina (1942). Theodore Bundy (1978)

11. Badania dokumentów. Sprawa Dreyfusa (1894). Sprawa Arthura Perry'ego (1937). Falszerstwo dzienników Hitlera (1981).

12. Badania mechanoskopijne i traseologiczne. Sprawa Williama Dorra (1912). Przypadek Bruno Hauptmanna (1932). Proces Johna Vollmanna (1958).

13. Identyfikacja fonoskopijna. Clifford Irving i Howard Hughes (1971). Przypadek Jimmy'ego Wayne Glenna (1973).

14. Badania materiałów wybuchowych. Sprawa Fredericka Smalla (1916). John Graham (1955). PAN AM 103, zamach nad Lockerbie (1988).

15. Profilowanie psychologiczne. Sprawa George Metesky'ego (1940). Przypadek Richarda Chase'a (1978) i sprawa Marchwickiego.

1. P. Horoszowski: Od zbrodni do kary, Warszawa 1963

2. H. H. Kirst: Kryminalistyka, Warszawa 1997

3. J. Thorwald: Stulecie detektywów, Kraków 1993;

4. J. Thorwald: Godzina detektywów, Kraków 1993;

Student uzyskuje podstawową wiedzę z zakresu historii metod identyfikacyjnych, technik i metod kryminalistycznych, potrafi ją zastosować do współczesnej oceny dowodów naukowych oraz umie wypowiadać się na wybrany przez siebie temat. Potrafi w sposób interesujący przedstawić zagadnienia historii kryminalistyki oraz wpływu nauk ścisłych i przyrodniczych na rozwój kryminalistyki.

K_W15: Student rozumie kontekst stosowania i respektowania nauk prawnych w perspektywie korzystania z metodologii kryminalistycznej;

K_W16: Student zna metodologię nauk prawnych i potrafi odnieść ją do stosowania w kryminalistyce;

K_W20: Student zna podstawowe relacje między zasadami fizyki a kryminalistyką w aspekcie praktycznym i naukowym;

K_W21: Student zna kontekst stosowania metodologii nauk chemicznych i jej znaczenie dla kryminalistyki;

K_W22: Student zna uwarunkowania i ograniczenia nauk biologicznych w perspektywie wnioskowania w kryminalistyce;

K_U03: Student potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do kreatywnego rozwiązywania problemów zarówno teoretycznych jak i praktycznych;

K_U06: Student umie myśleć i działać w sposób kreatywny, wyznaczać cele i zadania strategiczne i operacyjne; potrafi kontrolować, nadzorować i ewaluować oraz wyznaczać kluczowe zadania; potrafi ukierunkować pozytywnie zainteresowania wiedzą kryminalistyczną innych osób w kontekście własnej osoby oraz grupy;

K_K03: Student odpowiedzialnie wykorzystywać zdobytą wiedzę z zakresu kryminalistyki, do ochrony społeczeństwa przed zagrożeniami, rozpoznając zagrożenia dla państwa prawa i wykonując czynności wykrywające i zwalczające przestępczość, a także zapobiegając im.;

K_K04: Student wypełniać zobowiązania społeczne poprzez działanie w środowisku lokalnym na rzecz wykrywania i zapobiegania przestępczości;

80% esej, 20% obecność i aktywność na zajęciach