Mechanika gruntów
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1300-OMGR4W |
Kod Erasmus / ISCED: |
07.304
|
Nazwa przedmiotu: | Mechanika gruntów |
Jednostka: | Wydział Geologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Student powinien posiadać podstawową wiedzę związana z: - zasadami fizyki i mechaniki ciała stałego, - podstawowymi prawami teorii sprężystości i plastyczności: - podstawami matematyki (podstawowy rachunku tensorowego, dewiatorowego, macierze), - litologią i tektoniką skał, - procesami geodynamicznymi, - podstawowymi właściwościami głównie fizycznymi gruntów (metodami ich badań). Wiedzę na powyższe tematy można zdobyć na następujących przedmiotach obligatoryjnych prowadzonych na UW: - Matematyka (wykład i ćwiczenia w wymiarze co najmniej 2 semestrów), - Fizyka (wykłady 60 godz.) - Mechanika (wykład do wyboru, 30 godz.) - Geologia Dynamiczna (wykład i ćwiczenia w wymiarze co najmniej 2 semestrów), - Geotektonika (wykład i ćwiczenia w wymiarze co najmniej 1 semestr), - Geologia Stosowana (wykład i ćwiczenia w wymiarze co najmniej 3 semestry), - Mechanika Ośrodków Ciągłych (wykład do wyboru, 30 godz.), - Równania Fizyki Matematycznej (wykład do wyboru, 30 godz.), - Kurs terenowy z geologii stosowanej i ochrony środowiska |
Skrócony opis: |
Mechanika gruntów – jako dział wiedzy inżynierskiej obejmuje warunki równowagi oraz odkształcenia zachodzące w wyniku działania obciążeń w ośrodkach skalnych okruchowych (gruntach). Treść kształcenia: Rozkład naprężeń w gruncie. Naprężenia pierwotne. Naprężenia od budowli. Stan odkształcenia. Osiadanie budowli. Konsolidacja. Osiadanie w czasie. Wytrzymałość gruntów. Ścieżka obciążeń. Metody badań wytrzymałości na ścinanie. Kryteria wytrzymałościowe. Reologiczne modele gruntów. Nośność podłoża. Parcie i odpór gruntu. Stateczność zboczy. Metody obliczeń. Badania laboratoryjne. Eurokod. |
Pełny opis: |
Wykład ma za zadanie zapoznanie studentów z: - stanem naprężeń w podłożu gruntowym (naprężenie, tensor, dewiator, niezmienniki stanu naprężeń, elipsa naprężeń, koło Mohra – stan płaski i trójosiowy, naprężenie oktaedryczne), - naprężeniami pierwotnymi (w różnych układach wodno-gruntowych), - naprężeniami od budowli (teoria Boussinesqu’a, nomogram Newmarka, Rusina, nomogramy normowe), - rozkładem naprężeń w podłożu (w różnych etapach budowy obiektu), - odkształceniem się podłoża gruntowego (ścieżka obciążenia podczas odkształcania się gruntów), - osiadaniem według teorii sprężystości (całkowite osiadanie), - osiadaniem w czasie (konsolidacja jednoosiowa i trójosiowa), - wzmocnieniem gruntu wskutek konsolidacji (zastosowanie drenów), - wytrzymałością gruntów, (badania wytrzymałości gruntów na ścinanie według różnych ścieżek obciążenia, zależność wytrzymałości od dewiatora naprężenia), - kryteriami wytrzymałościowymi (Coulomba-Mohra, Huberta-Misesa, Tresci, Veibula, Griffitha), - powierzchnią wytrzymałości (badania Chena, Kirkputricka, Gudehusa, Brinch-Hansena i Lungrena), - reologicznymi modelami gruntów (podstawowe i złożone modele gruntów: Terzaghiego, Poynting-Thomsona), metody badań reologicznych właściwości gruntów, - nośnością podłoża gruntowego (stany równowagi granicznej, obciążenie krytyczne), - metodami obliczeń parcia i odporu gruntów (grunty sypkie - Coulomba, Pilleta, Poncelleta, grunty spoiste - Felleniusa, Renduliča), - metodami obliczeń stateczności zboczy (Felleniusa, Bishopa, Taylora, Fisenki, Masłowa). |
Literatura: |
GLAZER Z., 1985, Mechanika gruntów. Wyd. Geol. Warszawa, HEAD K.H., 1985-1992, Manual of soils laboratory testing. T. 1-3. Pentech Press, London, PISARCZY St., 1999, Mechanika gruntów. PWN, Warszawa, PISARCZYK St., 2001, Gruntoznawstwo inżynierskie. PWN, Warszawa, WIŁUN Z., 2000, Zarys geotechniki. Wyd. Kom. i Łączności. Warszawa. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu wykładu student uzyskuje teoretyczną wiedzę w zakresie: - opisu stanu naprężeń i odkształceń, - rozkładu naprężeń od gruntu i od budowli w podłożu gruntowym, - metod badań wytrzymałości na ścinanie gruntów sypkich i spoistych, - metod obliczania osiadania obiektów inżynierskich, - metod wyznaczania stanów granicznych, - metod obliczeń parcia i odporu gruntu oraz stateczności zboczy. W obszarze wiedzy: K_W05 - ma wiedzę w zakresie współpracy konstrukcji budowlanych z podłożem, typów fundamentów i rodzajów posadowienia budowli, nośności podłoża, jego odkształceń, osiadania, a także geologicznych zasad tworzenia i zabezpieczania skarp, obliczania ich stateczności, K_W11 - ma wiedzę na temat doboru i wykonania specjalistycznych badań laboratoryjnych, W obszarze umiejętności: K_U02 - korzysta z zasobów internetowych danych geologicznych, potrafi dokonać ich weryfikacji, wykorzystuje do obliczeń geologicznych proste oraz zaawansowane programy komputerowe (np. Visual MODFLOW, AutoCAD czy Arc GIS), interpretuje wyniki obliczeń w sposób opisowy lub graficzny, K_U07 - identyfikuje jednorodne warstwy geotechniczne i dokonuje ich oceny jako podłoża budowlanego, oblicza naprężenia w gruncie, wielkość osiadania obiektów i określa ich stabilność, wyznacza nośność gruntów oraz oblicza stateczność zboczy. W obszarze kompetencji społecznych: K_K01 - rozumie konieczność ciągłego podnoszenia swoich zawodowych kompetencji oraz znajdowania nowych technologii w celu rozwiązywania problemów badawczych poprzez zapoznawanie się z literaturą fachową i aktami prawnymi, K_K03 – potrafi odpowiednio określić harmonogram czynności oraz priorytety służące realizacji zadania badawczego, K_K04 - realizując geologiczne zadania badawcze umie zidentyfikować problemy i zaproponować sposoby ich rozwiązania, K_K08 - jest przygotowany do podjęcia pracy zawodowej związanej z wybraną specjalnością. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny. |
Praktyki zawodowe: |
brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.