Ochrona dziedzictwa kulturowego
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1900-6-ODZ-WW |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.9
|
Nazwa przedmiotu: | Ochrona dziedzictwa kulturowego |
Jednostka: | Wydział Geografii i Studiów Regionalnych |
Grupy: |
Przedmioty do wyboru, zaoczne studia I stopnia (kierunek Gospodarka przestrzenna) Przedmioty do wyboru, zaoczne studia I stopnia (kierunek Gospodarka przestrzenna) - sem. 3 Przedmioty do wyboru, zaoczne studia I stopnia (kierunek Gospodarka przestrzenna) - sem. 6 |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Tryb prowadzenia: | zdalnie |
Skrócony opis: |
Przedmiot obejmuje wykład w wymiarze 15 godzin oraz ćwiczenia w wymiarze 15 godzin. Na wykładach prezentowane są zagadnienia dotyczące: wybranych aspektów dziedzictwa kulturowego w Polsce i ich ochrony. Jednym z najistotniejszych zadań jest uczulenie studentów na różnorodność i bogactwo tego dziedzictwa, uzewnętrznione także na listach dziedzictwa UNESCO oraz na listach krajowych. Ważne jest też dostrzeganie (i promowanie) przez studentów rożnych elementów (obiektów) dziedzictwa kulturowego we własnych regionach – w tym dostrzeganie cech, tożsamości i wartości krajobrazów kulturowych. Ćwiczenia dotyczą tego właśnie dziedzictwa i jego rozmaitych aspektów w mikroregionach, z których pochodzą studenci. |
Pełny opis: |
Celem przedmiotu jest przekazanie przyszłym specjalistom z zakresu gospodarki przestrzennej wiedzy na temat różnorodności i wartości elementów składających się na dziedzictwo kulturowe (w tym krajobraz kulturowy) oraz uświadomienie im jak cenne jest ono dla obecnego i przyszłych pokoleń (tożsamość kulturowa człowieka, tożsamość krajobrazów, miejsc życia). Wykłady przed 2020 r. prowadzone były w formie klasycznej, wykłady prowadzone od 2020 r. (w zależności od sytuacji epidemiologicznej) - albo w formie klasycznej, albo on-line lub też w sposób hybrydowy. W każdym wariancie na wykładzie przewidziany jest czas na dialog – dyskusję. Podczas wykładów zaprezentowane będą zagadnienia dotyczące: • Listy Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO, • Listy Pamięci Świata, • Pomników Historii, • zabytków , ich różnorodności i sposobów ochrony • dziedzictwa kultury technicznej, • ładu w krajobrazie kulturowym, • „czytania” krajobrazów kulturowych, • tożsamości miejsca, tożsamości regionów • krajobrazów kulturowych, ich zróżnicowania, ich cech, wartości materialnych i niematerialnych, • odpowiedzialności za dziedzictwo kulturowe (w tym krajobrazy kulturowe) poprzez różne formy działań np. artystycznych, edukacyjnych, turystykę itp. Szczególny nacisk położono na to, które wartości objęte ochroną są specyficzne dla lokalnej, regionalnej lub narodowej tradycji polskiej, a które stanową także element dziedzictwa europejskiego (światowego). Ćwiczenia mają na celu kształcenie wiedzy i umiejętności dotyczących: • określania (wyróżniania) cech i dominant w historycznych i współczesnych krajobrazach kulturowych, • dostrzegania zróżnicowania i specyfiki regionalnego dziedzictwa kulturowego w Polsce, w tym we własnym regionie (mikroregionie) • rozpoznawania w krajobrazach kulturowych obiektów, elementów wartych ochrony, • własnych propozycji sposobów ochrony i promocji wybranych obiektów, elementów dziedzictwa kulturowego w regionie, w tym krajobrazów kulturowych. |
Literatura: |
• • Bogdanowski J., 2000, Czytanie krajobrazu, Krajobrazy Dziedzictwa Narodowego, nr 1. • Lenart W., Michałowski A., (red.), 2001, Krajobraz Polski. Nasze dziedzictwo i obowiązek, Media Corporation, Warszawa. • Pawłowska K., Swaryczewska M., 2002, Ochrona dziedzictwa kulturowego, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków. • Plit F., 2011, Krajobraz kulturowy – czym jest? WGSR UW, Warszawa. • Myga-Piątek U., 2005, Krajobraz kulturowy w badaniach geograficznych, Prace Kom. Kraj. Kult. PTG, nr 4. • Myga-Piątek U., 2012, Krajobrazy kulturowe. Aspekty ewolucyjne i • typologiczne, Uniwersytet Śląski, Katowice. • Myga-Piątek U., 2015, Pamięć krajobrazu – zapis dziejów w przestrzeni, Studia Geohistorica, nr 3. • Żarska B., 2005, Ochrona krajobrazu, Wyd. SGGW, Warszawa. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Po zakończeniu zajęć student wie: • jakie elementy składają się na dziedzictwo kulturowe, • które obiekty architektoniczne i układy urbanistyczne w Polsce znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO, • co to są Pomniki Historii i Lista Pamięci Świata, potrafi wymienić ich przykłady, • że ochrona dziedzictwa kulturowego obejmuje szereg działań nie odnoszących się wyłącznie do zabytków, • co to jest krajobraz kulturowy (w ujęciu różnych nurtów) i potrafi identyfikować elementy krajobrazów kulturowych, • na czym polega i czemu służy „czytanie” krajobrazów kulturowych, • na czym polega (z czego wynika) ład w krajobrazie kulturowym, • zna główne akty prawne dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego (w tym – krajobrazów kulturowych). Umiejętności Po zakończeniu zajęć student: • potrafi uzasadnić wpisanie obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO i odczytywać ich kody kulturowe, • zidentyfikować składowe różnych rodzajów krajobrazów kulturowych, • uzasadnić wpisanie wybranych obiektów na listę pomników historii, • wskazać w najbliższym otoczeniu obiekty, w przypadku których należy rozpatrzyć celowość objęcia ich ochroną i zaproponować ewentualne formy ochrony. Postawy Po zakończeniu zajęć oczekujemy od studenta: • postrzegania wieloaspektowości dziedzictwa kulturowego, • tolerancji związanej z faktem, że ten sam obiekt może mieć różne znaczenie symboliczne dla różnych (grup) osób, • zrozumienia, że ochrona konserwatorska jest zdecydowanie niedoskonałą formą ochrony dziedzictwa, • dostrzegania własnych możliwości promowania dziedzictwa kulturowego, w tym możliwości prowadzenia różnych form edukacji (formalnej i nieformalnej). |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykłady: ocenie podlegać będzie "Studencki notatnik z wykładów". Jego a) cele, b) układ, c) zakres tematyczny, d) zawartość (w tym też nieodzowność własnych uwag, odniesień, refleksji i wniosków), e) zalecana forma (pisemna i graficzna)- przedstawione są studentom na zajęciach. Istnieje możliwość wysłania częściowo opracowanego Notatnika (po 2-3 wykładach), w celu upewnienia się przez studenta co do poprawności tworzonego notatnika (i dokonania ewentualnej weryfikacji, korekty). Kryteria oceny: a) kompletność tematyczna, b) poprawność merytoryczna, c) oryginalność (własne refleksje, odniesienia), d) poprawność językowa, e) odwołania w tekście do polecanej literatury i innych żródeł. Ćwiczenia: na ocenę końcową składają się trzy oceny z ćwiczeń cząstkowych (ocena stanowi ich średnią arytmetyczną). Zaliczenie końcowe: średnia arytmetyczna oceny z ćwiczeń i oceny z wykładów (Notatnika).
|
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.