Komunikowanie interpersonalne

obowiązkowe

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami i wymiarami procesów komunikacyjnych, które zachodzą w szeroko rozumianej sferze interpersonalnej. Chociaż nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę komunikacja jest czymś wszechogarniającym wręcz totalnym, dotyczy to również w wyjątkowym stopniu sfery interpersonalnej. W coraz większym stopniu, także w Polsce komunikowanie interpersonalne staje się domeną profesjonalnych zabiegów, zmierzających do podniesienia skuteczności i atrakcyjności przekazów.

w sali

Kategorie procesów i wymiarów komunikowania w ujęciu politycznym.

1) Zajęcia wprowadzające. Omówienie zasad współpracy, zaliczania. Omówienie prognozowanych kompetencji.

2) Sposoby definiowania komunikowania. Komunikacja, komunikowanie, komunikowanie się. Pojęcie i rodzaje kodów komunikacyjnych.

L. Grzesiuk, E. Trzebińska, Jak ludzie porozumiewają się, W-wa 1978, s. ; J. Stewart, Mosty zamiast murów, W-wa, 2005, s.35-48; M Puchalska, B.D.MacOueen, Komunikacja interpersonalna a poczucie tożsamości, w: Komunikowanie się. Problemy i perspektywy, red. B. Kaczmarek i in. Lublin 2006, 107-133; B. Kaczmarek, Rodzaje kodów komunikacyjnych, w; Komunikowanie się we współczesnym świecie, red. B. Kaczmarek, Lublin, s. 11-24.

3) Teorie komunikowania interpersonalnego. Teoria systemowa – pragmatyczna. Aksjomaty komunikowania wg P. Watzlawicka. Pragmatyka komunikowania. Struktura komunikatu. Kongruencja vs niekongruencja w komunikacji interpersonalnej. B. Dobek-Ostrowska, Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wrocław,2001, s.91-110; Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, Kraków 1996, s.28-34; A. Skibiński, powrót do Batesona: kontekstowa teoria komunikacji, w: Współczesne teorie komunikacji, A. Laba (red.) Wrocław 2009, s.253-267

4) Kwadrat komunikacyjny F. Shultza von Thuna jako implikacja teorii systemowo-pragmatycznej. F. Schulz von Hun, Sztuka rozmawiania, t.1. s. 25-71

5) Teorie komunikowania interpersonalnego koncepcja kodu ograniczonego i rozwiniętego. Istota socjolingwistycznego podejścia do komunikacji międzyludzkiej, cechy kodów, Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, s.56-57

6) Teorie komunikowania interpersonalnego Analiza transakcyjna. Istota transakcji, ich źródła. Struktura osobowości wg E. Berne’a. Typy transakcji. Gry interpersonalne. Przykłady gier. Scenariusze życiowe. Więźniowie złudzeń i iluzji. Wyzwalanie się z konieczności uczestniczenia w grach.

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, 48-51; E. Berne , W co grają ludzie, W-wa, 2000, wstęp i część I; I. Krzemiński, Co się dzieje między ludźmi, Warszawa, s.84-117. P.Makin, C.Cooper, Ch. Cox, Organizacje a kontrakt psychologiczny, W-wa, 2000, s.99-107

7) Koncepcja ukrytych i obserwowalnych aktów komunikacyjnych R. Penmana

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, s.92-99

8) Komunikacja perswazyjna. Modele perswazji. Strategie perswazji. Akty perswazyjne.

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, s.72-75; K. Stasiuk, Modele perswazji, w: Pomiędzy wpływem społecznym a manipulacją, red. G. Kwiatkowska, Lublin 2008, s.41-49; B.Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004, s. 32-38; A. Kampka, perswazja w języku polityki, W-wa 2009, rozdz. I.

9) Konflikt Interpersonalmy. Źródła konfliktu. Istota konfliktu. Zachowania komunikacyjne w konflikcie interpersonalnym. Akty unikowe. Akty odcinania się. Akty jednoczące. Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka s. 88-92; J.Gut, W. Haman, Docenić konflikt, W-wa 1993, s. 7-35; S. Chełpa, T.Witkowski, Psychologia konfliktów, W-wa 1995, rozdz. IV, V oraz z rozdz. VI dowolna technika rozwiązywania konfliktu

10) Style komunikacji interpersonalnej. Typologie stylów: poznawczy-emocjonalny, słuchający – niesłuchający, poszerzający-ograniczający, konfrontujący-zamykający. Styl partnerski i niepartnerski. Pojęcie centracji i decentracji interpersonalnej. L. Grzesiuk, Studia nad komunikacja interpersonalną, Warszawa, 1994, s.12-21.

11) Style autoprezentacji. Od autoprezentacji autentycznej do kłamliwej. Autoprezentacja fasadowa jako podstawa budowania wizerunku. Taktyki autoprezentacyjne. A. Szmajke, Autoprezentacja. Maski, pozy, miny, Olsztyn 1999, s. rozdz. I., B. Wojciszke, Człowiek wśród ludzi, Warszawa 2002, s.164-175, T. Rewerski manipulacja w autoprezentacji, w: Komunikowanie się. Problemy i perspektywy, Lublin 2006, s.271-280

12) Analiza konwersacyjna. Ogólne zasady konwersacji. Reguły tekstowe i interpersonalne. Komunikacja JA – TY. Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, 133-151, 162-163

13) Zachowania niewerbalne – klasyfikacja. Funkcje komunikacji niewerbalnej.

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, 212-225, A. Pease, Mowa ciała, Warszawa 2000

14) Komunikowanie się a płeć.

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, 254-269, T. Rzepa, Język kobiet i mężczyzn, w: Komunikowanie się. Problemy i perspektywy, s.13-22; N. Wiśniewska, Biologiczne i społeczno-kulturowe przyczyny trudności w komunikacji miedzy kobietami i mężczyznami, w; M. Golka, red. Bariery w komunikowaniu się, Poznań 2000, s.51-68

15) Trudności w komunikowaniu się ludzi. Ogólna systematyka źródeł.

M. Golka, Bariery w komunikowaniu się Poznań 2000, s.9-22

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, s.183- 201

E. Berne, W co grają ludzie, Warszawa 2000, wstęp i część I;

S. Chełpa, T. Witkowski, Psychologia konfliktów, Warszawa 1995, rozdz. IV, V, VI;

B. Dobek-Ostrowska, Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wrocław 2001, s. 91-110;

B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004, s. 32-38.

L. Grzesiuk, Studia nad komunikacją interpersonalną, Warszawa 1994, s. 12-21.

L. Grzesiuk, E. Trzebińska, Jak ludzie porozumiewają się, Warszawa 1978

J. Gut, W. Haman, Docenić konflikt, Warszawa 1993, s. 7-35.

B. Kaczmarek, Rodzaje kodów komunikacyjnych, [w:] B. Kaczmarek, Komunikowanie się we współczesnym świecie, Lublin, s. 11-24;

A. Kampka, Perswazja w języku polityki, Warszawa 2009, rozdz. I;

I. Krzemiński, Co się dzieje między ludźmi, Warszawa, s. 84-117.

P. Makin, C. Cooper, Ch. Cox, Organizacje a kontekst psychologiczny, Warszawa 2000, s. 99-107;

Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, Kraków 1996, s. 28-43, 48-51, 56-57, 72-75, 88-99, 133-151, 163-163, 183-201, 212-225, 254-269;

A. Pease, Mowa ciała, Warszawa 2000;

M. Puchalska, B.D.MacQueen, Komunikacja interpersonalna a poczucie tożsamości, [w:] B. Kaczmarek (red.), Komunikowanie się. Problemy i perspektywy, Lublin 2006, s. 107-133;

T. Rewerski, Manipulacja w autoprezentacji, Lublin 2006, s. 271-280;

T. Rzepa, Język kobiet i mężczyzn, s. 13-22;

F. Schultz von Thun, Sztuka rozmawiania, t.1, s. 25-71;

A. Skibiński, Powrót do Batesona: kontekstowa teoria komunikacji, [w:] A. Laba (red.), Współczesne teorie komunikacji, Wrocław 2009, s. 253-267;

K. Stasiuk, Modele perswazji, [w:] G. Kwiatkowska (red.), Pomiędzy wpływem społecznym a manipulacją, Lublin 2008, s. 41-49;

J. Stewart, Mosty zamiast murów, Warszawa 2005, s. 35-48;

A. Szmajke, Autoprezentacja. Maski, pozy, miny, Olsztyn 1999, rozdz. I;

Student po zakończonych zajęciach:

WIEDZA

K_W02 - zna i rozumie podstawowe kategorie i pojęcia z zakresu komunikowania interpersonalnego

K_W03- zna i rozumie znaczenie procesów komunikacyjnych w społeczeństwie, w tym w obszarze polityki

K_W04- zna i rozumie relację między polityką i komunikowaniem interpersonalnym

K_W05 - zna i rozumie specyfikę perspektyw poznawczych i teorii komunikowania interpersonalnego

UMIEJĘTNOŚCI

K_U02 - potrafi wskazywać i wyjaśniać procesy komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz style komunikacji interpersonalnej

K_U03 - potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną dotyczącą komunikacji werbalnej i niewerbalnej w celu analizowania i interpretowania zjawisk w obszarze polityki.

K_U08 - potrafi samodzielnie docierać do źródeł i poszerzać swoją wiedzę z zakresu komunikowania interpersonalnego

K_U09 - potrafi prezentować własne idee oraz argumentować przyjęty punkt widzenia

K_U10 - potrafi zrealizować prostą analizę struktury komunikatu zgodnie z wybraną perspektywą badawczą i zaprezentować raport z badania na forum grupy

KOMPETENCJE

K_K02 - jest gotów do pracy nad projektami badawczymi, potrafi stworzyć harmonogram pracy w ramach projektu badawczego.

Podstawą do wystawienia oceny jest wynik testu. Ponadto oceniana jest znajomość literatury i aktywność na zajęciach.

nie dotyczy