Wykroczenia - zagadnienia materialnoprawne
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2200-1S028 |
Kod Erasmus / ISCED: |
10.0
|
Nazwa przedmiotu: | Wykroczenia - zagadnienia materialnoprawne |
Jednostka: | Wydział Prawa i Administracji |
Grupy: |
Blok: Przeciwdziałanie przestępstwom i wykroczeniom - różnorodność podstaw i procedur Wykłady specjalizacyjne i konwersatoria dla IV roku studiów prawniczych Wykłady specjalizacyjne i konwersatoria dla V roku studiów prawniczych |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | Wykład realizowany w sali wykładowej, ilustrowany prezentacją multimedialną. Założeniem prowadzącej jest realizacja wykładu w sposób maksymalnie sfunkcjonalizowany i interaktywny, który pozwoli słuchaczom nie tylko zrozumieć i opanować prezentowane zagadnienia w teorii, ale również wykorzystywać zdobytą wiedzę w praktyce. Każde zajęcia będą obejmowały część teoretyczną i praktyczną. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Prawo wykroczeń stanowi wyspecjalizowany dział prawa karnego sensu largo. Materialne prawo wykroczeń określa czyny będące wykroczeniami, kary, środki karne i środki oddziaływania wychowawczego stosowane za wykroczenia oraz zasady odpowiedzialności za wykroczenia.. Prawo wykroczeń wykazuje liczne podobieństwa, a także pewne odrębności w stosunku do prawa przestępstw. |
Pełny opis: |
Program wykładu obejmuje kompleksową prezentację materialnoprawnych zagadnień prawa wykroczeń. W ramach wykładu najbardziej szczegółowo omówione zostaną przepisy części ogólnej Kodeksu wykroczeń, w tym: zasady odpowiedzialności za wykroczenia, podstawowe instytucje prawa wykroczeń, kary i środki karne oraz zasady ich wymierzania. Wykład obejmie także charakterystykę części szczególnej kodeksu wykroczeń, w tym analizę wybranych typów najczęściej popełnianych wykroczeń, oraz charakterystykę wybranych regulacji pozakodeksowego prawa wykroczeń. Systematyka wykładu jest zgodna ze strukturą Kodeksu wykroczeń. Podstawowym założeniem wykładu jest wskazanie słuchaczom specyfiki prawa wykroczeń, omówienie regulacji odmiennych w stosunku do prawa karnego i ich funkcjonalizacja oraz racjonalizacja. Pierwsze wykłady są poświęcone pojęciu i istocie prawa wykroczeń, źródłom prawa wykroczeń (ze szczególnym akcentem na pozakodeksowe prawo wykroczeń) oraz wzajemnym relacjom pomiędzy prawem karnym wykroczeń a prawem karnym powszechnym. Trzon wykładu stanowi bardzo szczegółowa, sfunkcjonalizowana prezentacja instytucji i uregulowań swoistych dla materialnego prawa wykroczeń, nie występujących w ogóle w prawie karnym powszechnym. Do takich instytucji i uregulowań należą przede wszystkim: ekwiwalencja form winy; eliminacyjny i idealny zbieg czynów karalnych, środki oddziaływania wychowawczego. W ramach wykładu szczególna uwaga zostanie poświęcona czynom zabronionym przepołowionym, tj. czynom zabronionym zdefiniowanym co do zasady analogicznie w prawie wykroczeń i w prawie przestępstw, zawierającym w swoich znamionach tzw. kryterium przepoławiające (należą do nich m.in. kradzież, przywłaszczenie). Instytucje występujące zarówno w prawie wykroczeń, jak i w prawie karnym, ale uregulowane w znacząco odmienny sposób, zostaną zaprezentowane w ujęciu porównawczym, ze szczególnym akcentem na różnice i ich uzasadnienie. Do takich instytucji i regulacji należą przede wszystkim: środki karne, warunkowe zawieszenie wykonania kary aresztu. Instytucje w pełni „bliźniacze” zostaną jedynie zasygnalizowane. |
Literatura: |
LITERATURA PODSTAWOWA: M. Błaszczyk, W.J. Jankowski, M. Zbrojewska, Prawo i postępowanie w sprawach o wykroczenia. Skrypt, Warszawa 2013 A. Marek, Aleksandra Marek-Ossowska, Prawo wykroczeń (materialne i procesowe), Warszawa 2019 M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2018 P. Daniluk, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2019 T. Grzegorczyk, W. Jankowski, M. Zbrojewska, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2013 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: T. Bojarski (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2011 T. Bojarski, Prawo wykroczeń. Zarys wykładu, Warszawa 2013 LITERATURA PODSTAWOWA: M. Błaszczyk, W.J. Jankowski, M. Zbrojewska, Prawo i postępowanie w sprawach o wykroczenia. Skrypt, Warszawa 2013 A. Marek, Aleksandra Marek-Ossowska, Prawo wykroczeń (materialne i procesowe), Warszawa 2019 M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2018 P. Daniluk, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2019 P. Daniluk (red.), Reforma prawa wykroczeń” , tom I, Warszawa 2019 P. Daniluk (red.), Reforma prawa wykroczeń” , tom II, Warszawa 2020 T. Grzegorczyk, W. Jankowski, M. Zbrojewska, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2013 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: T. Bojarski (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2011 T. Bojarski, Prawo wykroczeń. Zarys wykładu, Warszawa 2013 P. Daniluk (red.), Reforma prawa wykroczeń” , tom I, Warszawa 2019 P. Daniluk (red.), Reforma prawa wykroczeń” , tom II, Warszawa 2020 W. Kotowski, B. Kurzępa, Wykroczenia pozakodeksowe. Komentarz, Warszawa 2006 |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu przedmiotu student: WIEDZA: 1) zna źródła prawa wykroczeń; zna i rozumie powiązania prawa wykroczeń z prawem karnym 2) prawidłowo definiuje wszystkie podstawowe instytucje prawa wykroczeń UMIEJĘTNOŚCI: 1) prawidłowo stosuje i umie sfunkcjonalizować instytucje prawa wykroczeń 2) argumentuje posługując się prawidłowo prawniczą terminologią POSTAWY: 1) rozumie i ocenia zasadność istnienia określonych instytucji prawa wykroczeń 2) jest otwarty na alternatywne interpretacje przepisów |
Metody i kryteria oceniania: |
Kontrola obecności (możliwe 2 nieobecności), jako warunek zaliczenia przedmiotu oraz ocena ciągła aktywności studenta na zajęciach i krótkie prace pisemne w trakcie zajęć jako podstawa oceny. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.