Kultura popularna i jej konteksty społeczne

seminaria magisterskie

Tematyka:

1. Znaczenie pojęć: kultura popularna, kultura masowa, kultura nowoczesna, ponowoczesność i postmodernizm.

2. Praktyki kulturowe i ich badanie.

3. Uczestnictwo w kulturze, edukacja i kapitał kulturowy.

4. Mediatyzacja i globalizacja.

5. Zróżnicowania kulturowe.

6. Polityka kulturalna, polityczne konteksty popkultury.

7. Moda, zmienność i przygodność

8. Subkultury i alternatywy kulturowe.

1. Pojęcie kultury popularnej w kontekście historycznym; krytyka kultury masowej; nowoczesność – ponowoczesność, modernizm – postmodernizm.

2. Co ludzie robią z kulturą, odbiorca kultury jako jej (współ)twórca; kultura przyjemności, urozrywkowienie i karnawalizacja; wielozmysłowość wydarzenia kulturalnego. Badania aktywności kulturalnej.

3. Modele uczestnictwa w kulturze; koncepcja habitusu i kapitału kulturowego wg Pierre’a Bourdieu – podziały klasowe i różnice w stylach życia; kapitał kulturowy a socjalizacja i edukacja.

4. Rola mediów w ekspansji kultury popularnej; procesy globalizacyjne a rozwój mediów elektronicznych, popkultura w internecie, wielokulturowość.

5. Czynniki zróżnicowań kulturowych: wiek i pokoleniowość, płeć, tożsamość kulturowa, swojskość i obcość, miasto – wieś.

6. Rozrywka jako wehikuł ideologii, cenzura, polityka kulturalna w warunkach dyktatury i demokracji.

7. Moda jako wyznacznik statusu, fenomen mód masowych, snobizm i antysnobizm, moda młodzieżowa i jej ekspansja, ekspresje „modne” i „niemodne” – muzyka, sztuki audiowizualne, literatura, teatr. Moda jako element i znak zmiany społecznej.

8. Kategoria subkulturowości. Rola subkultur w procesie kształtowania się współczesnej kultury popularnej. Subkultury a kultura alternatywna.

A. Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1980;

P. Bourdieu, Dystynkcja, Społeczna krytyka władzy sądzenia, Warszawa 2005;

P. Bourdieu, Reprodukcja. Elementy teorii systemu nauczania, Warszawa 2006;

J. Baudrillard, Symulakry i symulacja, Warszawa 2005;

Ch. Barker, Studia kulturowe. Teoria i praktyka, Kraków 2005;

T. Edensor, Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne, Kraków 2004;

M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań 2003;

Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych, Warszawa 2010;

M. Castells, Siła tożsamości, Warszawa 2009;

J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, Kraków 2010;

M. Pęczak, Subkultury w PRL. Opór, kreacja, imitacja, Warszawa 2013;

T. Szlendak, K. Olechnicki, Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty, Warszawa 2017;

N. Postman, Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show biznesu, Warszawa 2006;

G. Mathews, Supermarket kultury, Warszawa 2005.

Wiedza:

- Student poznaje podstawowe pojęcia określające specyfikę kultury współczesnej;

- zna podstawowe koncepcje teoretyczne dot. kultury popularnej;

- zna podstawowe metody badań kulturowych;

- zna mechanizmy przemian kultury popularnej;

- zna czynniki zróżnicowań kulturowych.

Umiejętności:

- potrafi zastosować nabytą wiedzę do własnych zadań badawczych;

- potrafi samodzielnie zrealizować projekt badawczy;

- potrafi wykorzystać wiedzę teoretyczną w samodzielnie realizowanej pracy analitycznej;

- potrafi samodzielnie napisać tekst o charakterze naukowym.

Postawy:

- przejawia zainteresowanie poznawaną problematyką

- aktywnie uczestniczy w dyskusjach seminaryjnych

Aktywność na zajęciach, postępy w przygotowaniu projektu badawczego oraz stopień zaawansowania badań. Uzgodnienie z promotorem struktury pracy dyplomowej.

Zaliczenie na podstawie aktywności na zajęciach oraz stopnia zaawansowania pracy dyplomowej.