Wywiad i rozmowa psychologiczna

psychologia

obowiązkowe

w sali

Zajęcia mają na celu doskonalenie umiejętności zaplanowania, przeprowadzenia i analizy wywiadu psychologicznego. Problematyka zajęć: 1. Kontakt indywidualny;2. Sposoby prowadzenia wywiadu; 3.zasady wnioskowania i stawiania hipotez.

Zajęcia składają się z dwóch części tj. teoretycznej i praktycznej.

1. Przedstawienie problematyki zajęć. Przedstawienie zasad zaliczenia seminarium. Rozmowa codzienna a rozmowa psychologiczna. Zasady przeprowadzania wywiadu.

Dowolny podręcznik: Co to jest rozmowa psychologiczna? Rozmowa a wywiad.

2. Kontakt indywidualny. Cel, zasady. Czynniki utrudniające i sprzyjające optymalnemu powstawaniu w kontakcie. Motywacja osoby. Decentracja interpersonalna. Rozmowa psychologiczna jako metoda diagnozy osoby oraz metoda pozostawania w kontakcie

S. Geller, M. Król (2005). Kontakt interpersonalny w wywiadzie diagnostycznym. W : Szustrowa T. (red.) Swobodne techniki diagnostyczne: wywiad i obserwacja. Warszawa: Wydawnictwa UW (7-24).

E. Trzebińska (2005). Przygotowania do rozpoczęcia psychoterapii. W: L. Grzesiuk (red.) Psychoterapia. Warszawa: PWN. ( 272-285; 299-308).

K. Stemplewska Żakowicz (2009). Diagnoza psychologiczna. Gdańsk, GWP (150-159).

3. Umiejętności psychologiczne a rozmowa: podążanie za klientem, empatia; otwartość, akceptacja,konkretność.

W. Sztander (1999) Rozmowy, które pomagają. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości.

4. Sposoby prowadzenia rozmowy psychologicznej: pytania, parafrazy, klaryfikacje, interpretacje.

D. Ustjan (2005). Instrumenty konwersacyjne. Rozróżnienia, klasyfikacje i badania. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (131-151).

D. Ustjan (2005). Instrumenty konwersacyjne. Zastosowania praktyczne podczas wywiadu diagnostycznego. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (152-187).

5. Opór. Pojęcie, funkcje. Metody radzenia sobie z problemem oporu w kontakcie.

S. Geller, M. Król (2005). Kontakt interpersonalny w wywiadzie diagnostycznym. W : Szustrowa T. (red.) Swobodne techniki diagnostyczne: wywiad i obserwacja. Warszawa: Wydawnictwa UW (24-40)

K. Romanowska (2005). Opór, praca z oporem. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (188-214).

6. Rola informacji zwrotnych. Formułowanie informacji zwrotnych. Zasady etyczne.

B. Zalewski(2005). Informacje zwrotne. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (215-239).

7. Kolokwium

8-14. Prezentacja materiału nagranego przez Studentów ( instrukcja sposobu przeprowadzenia wywiadu oraz jego analizy znajduje się w załącznikach). Celem prezentacji jest ćwiczenie umiejętności wykorzystania wiedzy zdobytej podczas zajęć w praktyce psychologicznej.

15. Podsumowanie zajęć

K. Stemplewska Żakowicz, K. Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny, t. 1, 2 i 3. Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP.

Szczegółowa literatura została podana w części dotyczącej opisu kursu.

http://psych.strony.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/98/2018/05/Prezentacja_instrukcja.pdf

http://psych.strony.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/98/2018/05/Instrukcja_wywiad.pdf

Student/studentka ma podstawową wiedzę dotyczącą sposobu prowadzenia rozmowy (kontakt, umiejętności psychologiczne, sposoby prowadzenia rozmowy, opór, informacje zwrotne). Student/studentka rozwija umiejętności prowadzenia rozmowy psychologicznej (aktywnego słuchania, pozostawania w kontakcie indywidualnym i formułowanie informacji zwrotnych) oraz jest w stanie ocenić krytycznie jej przebieg. Student/studentka formułuje hipotezy dotyczące osoby, z którą rozmawiał /-ła oraz rozpoznaje właściwości kontaktu z nią.

Kolokwium 10 krótkich pytań otwartych dotyczących wiedzy o rozmowie (wymagane 60% prawidłowych odpowiedzi) oraz wykonanie dodatkowego zadania - przeprowadzenia rozmowy psychologicznej i jej opracowanie. Ocenie podlega refleksja dotycząca sposobu przeprowadzenia rozmowy oraz umiejętność sformułowania hipotez diagnostycznych (sposób przeprowadzenia rozmowy nie podlega ocenie). Wynik kolokwium stanowi 40% oceny, ocena z rozmowy 60% oceny. Zaliczenie przedmiotu – konieczna ocena pozytywna z kolokwium i z pracy dotyczącej sposobu prowadzenia rozmowy.