Teoria i praktyka diagnozy neuropsychologicznej

psychologia

fakultatywne

Jest to wprowadzające seminarium obowiązkowe dla studentów specjalizacji z neuropsychologii klinicznej, przeznaczone dla studentów po kursach obowiązkowych z psychologii oraz otwarte dla studentów z innych specjalizacji klinicznych.

w sali

Seminarium wychodzi od teoretycznych podstaw relacji mózg-zachowanie i typów diagnozy neuropsychologicznej. Diagnoza neuropsychologiczna przebiega we współpracy z neurologiem. Głównym celem zajęć jest pokazanie z jakiej wiedzy i źródeł danych korzysta neuropsycholog planując, przeprowadzając i interpretując własne badanie pacjenta. Podkreślana jest umiejętność korzystania z danych dostarczanych przez metody neurofizjologiczne i diagnozę neurologiczną oraz z danych z wywiadu neuropsychologicznego dla wyboru właściwych technik oceny funkcji zaburzonych i zachowanych.

Omawiane są konkretne zasady prowadzenia badania i sporządzania raportu.

Seminarium wprowadza do bloku ćwiczeń specjalizacyjnych prezentujących różne techniki diagnostyczne wykorzystywane w ocenie neuropsychologicznej osób dorosłych. Ukazuje wzajemne uzupełnianie się diagnozy neurologicznej i neuropsychologicznej. Celem zajęć jest przedstawienie przebiegu procesu diagnozy oraz podanie konkretnych zasad prowadzenia badania psychologicznego z pacjentami neurologicznymi (wywiad neuropsychologiczny, umiejętność korzystania z informacji neurologa i badań CT oraz wiedzy o zaburzeniach neuropsychologicznych, formułowanie hipotez diagnostycznych, dobór technik, itd.). Dyskutowane będą zasady prowadzenia badania neuropsychologicznego i interpretacji wyników , formułowania raportu i komunikowania wyników diagnozy.

Sylabus:

1) Teoretyczne podstawy diagnozy neuropsychologicznej -

historia i stan obecny. Cele i związane z nimi rodzaje diagnozy neuropsychologicznej.

3) Typowe zespoły neurologiczne - charakterystyka neuropsychologiczna mechanizmów zaburzeń (2-4 zajęcia).

4) Podstawowe metody badania stanu oun w klinice neurologicznej.

5) Podejścia metodologiczne w diagnozie neuropsychologicznej a rodzaje technik diagnostycznych.

6) Cechy uszkodzenia oun jako źródło informacji diagnostycznych dla neuropsychologa.

7) Zmienność objawów choroby w czasie a diagnoza neuropsychologiczna.

8) Cechy związane z osobą pacjenta i ich wpływ na diagnozę neuropsychologiczną. Specyfika pacjentów neurologicznych.

9) Wywiad neuropsychologiczny.

10) Etapy i przebieg badania neuropsychologicznego.

11) Standardardowe a optymalne warunki badania neuropsychologicznego.

12) Komunikowanie diagnozy i przygotowanie raportu z badania neuropsychologicznego.

N. Hebben, W. Milberg (2002). Essentials of neuropsychological asessment. Wiley & Sons, INC., r. 3 i 7.

A. Herzyk, Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej, WN Scholar, W-wa 2005, r.1,2,3,5.

A. Herzyk, D. Kądzielawa (red.), Związek mózg-zachowanie w ujęciu neuropsychologii klinicznej. UMCS, Lublin 1997, r.2.

M.D. Lezak, Neuropsychological assessment, Oxford University Press, 1995, r. 5,6, 8 (wybrane podrozdziały).

M. Pąchalska, Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu. T I. WN PWN, W-wa 2007, str. 71-109; 187-206.

A. Borkowska, M. Szepietowska (red.), Diagnoza neuropsychologiczna, UMCS, Lublin 2000, cz. I i V.

J. Strelau (red.) Psychologia T.III. GWP, Gdańsk 1999, str.679-682.

K. Walsh, D. Darby, Neuropsychologia kliniczna Walsha, GWP, Gdańsk 2008 (r.1,2,3,10,11).

Wiedza. Znajmość podstawowych pojęć neuropsychologii klinicznej, przedmiotu, subdyscyplin oraz podejść metodologicznych do diagnozy.

Rozumienie związku np z neurologią kliniczną w teorii i praktyce klinicznej. Rozumienie patomechanizmów w głównych chorobach neurologicznych i umiejętność powiązania ich z obrazem zaburzeń zachowania.

Znajomość zasad prowadzenia neuropsychologicznego badania diagnostycznego, umiejętność korzystania z danych pochodzących z badań neuroobrazowania i in. neurologicznych. Umiejętność zaplanowania neuropsych. badania dg i sformułowania raportu, komunikowania dg oraz integrowania wiedzy z różnych źrodeł w formułowaniu interpretacji zaburzeń występujących u pacjenta neurologicznego.

Końcowe zaliczenie pisemne i prezentacja zagadnienia podczas zajęć.