Elementy językoznawstwa

Językoznawstwo jako dyscyplina humanistyki. Związki językoznawstwa z innymi dyscyplinami naukowymi. Podział językoznawstwa ze względu na przedmiot badania.

Znaki a znaki językowe. Klasyfikacja znaków. Definicja znaku językowego.

Języki naturalne a języki sztuczne. Rodzaje języków sztucznych. Hierarchiczna budowa języka. Jednostki języka: nieznaczące (fonemy), znaczące: morfemy, leksemy, słowoformy, konstrukcje składniowe (grupy syntaktyczne i zdania). Podstawowe relacje między jednostkami. Podsystemy języka: fonologiczny, morfologiczny, syntaktyczny i semantyczny.

Semantyka. Odwzorowanie rzeczywistości w języku. Znaczenie jako relacja umowna. Zakres znaczeniowy a treść znaczeniowa. Prezentacja znaczenia.

Pragmatyka - warunki komunikacji językowej. Funkcje języka (wypowiedzi, mowy tekstu).

Język jako zjawisko kulturowe.

Absolwent zna i rozumie:

- podstawowe teorie i metodologię językoznawstwa - w zakresie odpowiadającym potrzebom tworzenia systemów architektury informacji oraz narzędzi kontroli słownictwa (K_W02)

- podstawową terminologię w zakresie językoznawstwa,

metody analizy i interpretacji języka jako wytworu kultury oraz narzędzia tworzenia charakterystyk treściowych dokumentów (K_W03)

Absolwent potrafi:

- identyfikować i rozwiązywać szczegółowe problemy badawcze architektury informacji, korzystając z wiedzy i aparatu metodologicznego językoznawstwa (K_U01, K_U03)

- posługiwać się terminologią z obszaru językoznawstwa w zakresie niezbędnym w badaniach z obszaru bibliologii i informatologii (K_U01)

- rozwijać wiedzę i umiejętności językoznawcze w kontekście potrzeb architektury informacji (K_U09)

Absolwent jest gotów do:

- krytycznej oceny swojej wiedzy językoznawczej w kontekście pracy z zasobami informacji (K_K01)

brak