Europejskie systemy mediowe - prawo i instytucje

obowiązkowe

Celem dydaktycznym przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy na temat systemów medialnych, kluczowych regulacji oraz standardów kreowanych przez ważne organizacje europejskie, w tym Unię Europejską i Radę Europy w obszarze mediów.

W procesie nauczania student otrzyma informacje dotyczące wybranych systemów medialnych w Europie. Zostanie też wprowadzony w ogólne zagadnienia dotyczące regulacji prawnych oraz standardów kreowanych w obszarze mediów w procesie governance przez Radę Europy, Unię Europejską oraz inne organizacje (biznes, sektor pozarządowy) w celu promocji i wspierania rozwoju wspólnego rynku.

W toku wykładów nauczania przedmiotu przedstawiane są w ujęciu porównawczym systemy medialne w wybranych krajach europejskich, w tym wysoko rozwiniętych liberalnych systemach Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Skandynawii, jak i Europy Śródziemnomorskiej oraz w krajach po transformacji systemowej (np. Europy Środkowo-Wschodniej i Rosji).Charakterystyka systemów występujących w poszczególnych krajach obejmuje ramy prawne, strukturę organizacyjną i zasady działania kluczowych instytucji medialnych sektora prasy, tradycyjnej radiofonii i telewizji, agencji informacyjnych oraz ekosystemu nowych mediów.

Analizowane są mechanizmy prawne i rynkowe oraz uwarunkowania społeczno-kulturowe, historyczne i polityczne wpływające na rozwój systemów. Omawiane są skutki konwergencji mediów dla systemów medialnych i pluralizmu mediów, w ujęciu zarówno zmian strukturalnych oraz sektorowych.

Omawiane są przepisy prawne oraz instytucje regulujące działanie mediów i przedsiębiorstw medialnych, a także koordynujące współdziałanie instytucji krajowych, na poziomie ponadnarodowym i pan-europejskim.

Adamowski J. (red.), Wybrane Zagraniczne Systemy Medialne, Warszawa 2009

Dobek-Ostrowska B., Transformacja systemów medialnych w krajach Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 r., Wrocław 2002

Hallin D.C., Mancini P., Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Kraków 2007

Jakubowicz K., Unia Europejska a media. Między kulturą a gospodarką, Warszawa 2010

Jaskiernia A., Rada Europy a problemy mediów masowych, Warszawa 2002

Jaskiernia A., Problemy wolności i pluralizmu mediów w polityce medialnej Unii Europejskiej, „Studia Medioznawcze” nr 2/2015

Jaskiernia A., Polityka medialna Unii Europejskiej jako czynnik kształtowania europejskiego ładu demokratycznego, w: Strategie rozwoju Unii Europejskiej, J. Adamowski, K.A. Wojtaszczyk (red), Warszawa 2010.

Klimkiewicz B., A Polyvalent Media Policy in the Enlarged European Union, Kraków 2014

Komunikowanie masowe i polityka medialna w epoce globalizacji i cyfryzacji – aspekty międzynarodowe, red. naukowa J. W. Adamowski, A. Jaskiernia, Warszawa 2013.

Stasiak-Jazukiewicz E., Jas-Koziarkiewicz M., Polityka medialna w Unii Europejskiej, Warszawa 2011

Skrzypczak J., Polityka medialna w okresie konwersji cyfrowej radiofonii i telewizji, Poznań 2011

Po ukończeniu przedmiotu student:

Wiedza

- posiada podstawową wiedzę o europejskich systemach medialnych, funkcjonowaniu mediów we współczesnych państwach europejskich; rozpoznaje systemy mediów w ujęciu porównawczym;

- posiada podstawową wiedzę o europejskich regulacjach prawnych obowiązujących państwa członkowskie Rady Europy i Unii Europejskiej;

Umiejętności

- odróżnia i rozpoznaje najważniejsze instytucje medialne w wybranych krajach, tzn. ważne tytuły prasowe, stacje radiowe i telewizyjne, koncerny medialne, regulatory rynków medialnych)

- analizuje zjawiska koncentracji w mediach, globalizacji informacji oraz ramy prawne działania mediów i ograniczeń wolności dziennikarzy ;

- rozpoznaje ważne organizacje pan-europejskie z obszaru mediów i komunikacji elektronicznej oraz zna ich kluczowe kompetencje;

Inne kompetencje

- wyjaśnia specyfikę i porównuje sposoby działania mediów w zależności od uwarunkowań historycznych, rynkowych i prawnych;

- analizuje wpływ regulacji i działań UE i RE na krajowe rynki medialne oraz wspólny rynek

Egzamin pisemny bądź ustny. Test egzaminacyjny obejmuje wiedzę nabytą podczas uczestnictwa na wykładach. Warunkiem zaliczenia jest osiągnięcie minimum 60% wymaganej punktacji.

brak