Nauki pomocnicze filologii polskiej: wprowadzenie do nauki o języku
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3003-13A1WNJ |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.301
|
Nazwa przedmiotu: | Nauki pomocnicze filologii polskiej: wprowadzenie do nauki o języku |
Jednostka: | Instytut Języka Polskiego |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Zakłada się, że studenci mają ogólne pojęcie, czym jest język i doraźnie analizowali polskie teksty od strony językowej (gramatycznej, znaczeniowej, pragmatycznej), posługując się niektórymi terminami językoznawczymi. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Ćwiczenia dotyczą językoznawstwa jako dyscypliny naukowej opisującej język w różnych zakresach i na różne sposoby. |
Pełny opis: |
Celem ćwiczeń jest zapoznanie słuchaczy z najważniejszymi działami nauki o języku z perspektywy zakresu, w jakim opisują język. Przedmiotem uwagi będą m. in. strukturalistyczna definicja języka, jednostki języka i jednostki tekstu, funkcje języka i wypowiedzi; poziomy opisu reguł (gramatyki) języka, typy opisu słownictwa (dziedziny leksykologii), teoria aktów mowy, formalny opis języka, kryteria wyodrębniania działów językoznawstwa; polszczyzna ze stanowiska typologicznego. Słuchacze nauczą się podstawowych terminów niezbędnych do systematycznego studiowania zagadnień językowych. Osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia wymaga 45h pracy. Tematyka zajęć, por. informacja o zajęciach w bieżacym cyklu. |
Literatura: |
Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia przedmiotu: Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław 1993 (lub wyd. następne), wybrane artykuły. Encyklopedia języka polskiego (poprzednio: Encyklopedia wiedzy o języku polskim), red. S. Urbańczyk, Wrocław 1991 (lub wyd. następne) – wybrane artykuły. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX w., t. 2, wyd. 2. Lublin 2001 – wybrane artykuły. Apresjan Ju.D., Koncepcje i metody współczesnej lingwistyki strukturalnej, Warszawa 1971. Bańko M., Z pogranicza leksykografii i językoznawstwa, Warszawa 2001, rozdz. 11. Bednarek A., Grochowski M., Zadania z semantyki językoznawczej, Toruń 1997, rozdz. I-IV, IX. Grzegorczykowa R. Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007. Lyons J., Semantyka, t. 1, rozdz. III, Warszawa 1984. Milewski T., Językoznawstwo, Warszawa 1965 (lub wyd. następne). Saussure F. de, Kurs językoznawstwa ogólnego, ss. 22-36, 77-85, Warszawa 1961 (lub wyd. następne). Weinsberg A., Językoznawstwo ogólne, rozdz. I-III, Warszawa 1983 Wierzbicka A., O języku dla wszystkich, Warszawa 1967. Wierzbicka A., „Genry mowy", [w:] Tekst a zdanie, red. T. Dobrzyńska, E. Janus, Warszawa 1983. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu ćwiczeń student: - rozpoznaje różnice między językiem i tekstem i ich konsekwencje badawcze, - nazywa kryteria, według których wyodrębnia się działy językoznawstwa, - wyjaśnia podstawowe terminy gramatyczne, - analizuje wypowiedzi z punktu widzenia funkcji, jaką pełnią, - wybiera odpowiednie do przedmiotu badań metody językowego opisu tekstu, - porównuje różne metody opisu języka |
Metody i kryteria oceniania: |
ocena ciągła (aktywna obecność na zajęciach) – 10% - 0,2p. domowa praca pisemna (streszczenie tekstu językoznawczego) – 20% - 0,4 p. końcowy sprawdzian pisemny (test jednokrotnego wyboru) – 70% - 1,4 p. ECTS |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.