Historia Słowenii

obowiązkowe

Uczestnicy zajęć posiadają ogólną wiedzę o historii Europy. Dobrze orientują się w zależnościach historii politycznej z elementami historii kultury i historii gospodarczej, dzięki czemu potrafią zjawiska z obszaru słoweńskiego odnieść do szerszego kontekstu procesów w regionie i Europie.

Ćwiczenia uzupełniają wykład z dziejów Chorwacji i Słowenii. Dotyczą historii słoweńskiej w kontekście regionu i Europy. Proponowany jest przegląd chronologiczny dziejów politycznych z elementami historii społecznej i kulturowej od średniowiecza po czasy najnowsze.

Ćwiczenia są uzupełnieniem wykładu z dziejów Chorwacji i Słowenii. Ich celem jest bardziej szczegółowe omówienie zagadnień dotyczących słoweńskiej historii politycznej i społecznej, niż jest to możliwe na wykładzie, na podstawie tekstów i innych materiałów źródłowych. Poruszane są kwestie charakterystyczne dla dziejów narodu funkcjonującego w różnych organizmach państwowych. Ważnym składnikiem zajęć jest dyskusja na temat materiałów źródłowych: dokumentów tekstowych, emblematów, materiałów ikonograficznych, i in. Tym samym zajęcia mają pobudzić uczestników do aktywnej interpretacji procesu historycznego i włączyć w tok dyskusji wokół tworzenia wizji przeszłości w Słowenii oraz wiedzy o przeszłości jako nauki. Zaproponowane teksty dotyczą także procesu kształtowania się tożsamości Słoweńców.

Falski M., Czyj jest knežji kamen? Szkic o słoweńskiej polityce symboli. „Pamiętnik Słowiański” 2008, LVIII, z. 1, s. 49–65.

Prešeren F., Chrzest nad Sawicą [w:] Piechal M., Antologia poezji słoweńskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 1973.

Cetnarowicz A., Słoweńcy i Niemcy w XIX wieku. Z dziejów trudnego współżycia, [w:] Symbioza kultur słowiańskich i niesłowiańskich w Europie Środkowej, red. M. Bobrownicka, Kraków 1996.

Levstik F., Marcin Krpan. tłum. D. Straszyńska-Cirlić [w:] Antologia noweli jugosłowiańskiej / wyboru dokonał i wstępem opatrzył B. Cirlić, Warszawa 1964.

Cetnarowicz A., Słoweński ruch narodowy i jego stosunek do spraw polskich (1848-1879), Kraków 1990.

Z. Darasz, Być Słoweńcem. Eseistyczne reinterpretacje problemu. [w:] Literatury słowiańskie po roku 1989. Nowe zjawiska, tendencje, perspektywy. T. 3: Podmiotowość. Red. B. Czapik-Lityńska. War­szawa 2005, s. 152–171.

Z. Darasz, Niektóre aspekty słoweńskiego dialogu z tradycją naro­dowej kultury. [w:] Współcześni Słowianie wobec własnych tradycji i mitów. Sympozjum w Castel Gandolfo, 19–20 sierpnia 1996. Red. M. Bobrownicka, L. Suchanek, F. Ziejka. Kraków 1997, s. 77–85.

Z. Darasz, Słoweńcy wobec iliryjskiej utopii. [w:] Utopia w językach, literaturach i kulturach Sło­wian. T. 2: Z przemian świadomości utopijnej w procesie historycznoliterackim. Red. B. Czapik-Lityń­ska. Katowice 1997, s. 74–80.

Z. Darasz, Językowy polimorfizm słoweńskiej kultury a narodowa tożsamość Słoweńców. [w:] Język a tożsa­mość narodowa. Slavica. Red. M. Bobrownicka. Kraków 2000, s. 143–153.

W Galicji i nad Soczą: Polacy i Słoweńcy na frontach I wojny światowej, pod red. A. Cetnarowicza, D. Nećaka, S. Pijaja, B. Todorović, Kraków 2016.

Pirjevec J. Tito, przeł. J. Pomorska, J. Sławińska, Warszawa 2018.

Kraków i Lublana a mit Europy Środkowej, red. Jacek Purchla, Kraków 2007.

Żurek P., Słowenia pod rządami Tity (1945–1980). W cieniu Jugosławii, Kraków 2017.

Alenka Puhar, Slovenski avtoportret 1918-1991, Ljubljana 1992.

Jančar D., Terra incognita, Warszawa 1993.

Dodatkowo literatura i prace domowe podawane na bieżąco.

Po ukończonym cyklu zajęć student/ka:

- posiada wiedzę o historii politycznej, społecznej i kulturalnej Słoweńców;

- zna podstawowe procesy i zjawiska, które kształtowały tożsamość narodową Słoweńców;

- umie interpretować teksty źródłowe oraz podstawowe znaki kultury słoweńskiej;

- umie podejmować dyskusję na wybrane zagadnienia historii Słoweńców w oparciu o przedstawiony materiał źródłowy.

Oceniane są:

1) aktywność podczas zajęć - uczestnictwo w dyskusji, komentowanie tekstów bądź innych materiałów źródłowych, wykazywanie się znajomością zagadnień poruszanych podczas wykładu. Dozwolone są 2 nieobecności w semestrze;

2) znajomość tematów poruszanych na zajęciach, lektur oraz umiejętność interpretacji materiałów źródłowych (map oraz materiałów ikonograficznych) - na postawie testu końcowego.

Brak.