Językoznawcza analiza tekstu

obowiązkowe

w sali

Celem zajęć jest nauczenie studentów analizowania tekstów za pomocą narzędzi językoznawczych, zapoznanie ich z językoznawczymi paradygmatami badawczymi oraz wskazanie na różnice w badaniu tekstu w zależności od wyboru paradygmatu badawczego. W efekcie studenci będą umieli przeprowadzić prostą analizę językoznawczą tekstu na podstawie najważniejszych ujęć teoretyczno-metodologicznych stosowanych w językoznawstwie.

Przedmiot dąży do kształtowania praktycznych umiejętności studentów w zakresie łączenia wiedzy lingwistycznej z analizą tekstów różnego rodzaju. Na zajęciach przedstawiane są nowożytne dzieje językoznawstwa z emfazą na aspekt stosowany wielkich refleksji teoretycznych, z pokazaniem możliwości, jakie dają badaczom poszczególne podejścia i metodologie.

Przedmiot ma na celu rozwijanie praktycznych umiejętności studentów w zakresie łączenia wiedzy lingwistycznej z analizą różnorodnych tekstów. Podczas zajęć skupiamy się na prezentacji nowożytnych dziejów językoznawstwa, przykładając szczególną wagę do aspektu praktycznego wielkich refleksji teoretycznych. Celem jest również ukazanie różnych podejść i metodologii, które otwierają przed studentami nowe możliwości badawcze.

Zajęcia koncentrują się wokół problematyki typu:

1) kierunki strukturalistyczne językoznawstwa ogólnego;

2) kierunki formalistyczne: model generatywny;

3) językoznawcze teorie dyskursu: analiza dyskursu;

4) teorie pragmatyczne: akty mowy, intencja komunikacyjna;

5) semantyka leksykalna i metajęzyk semantyczny;

6) językoznawstwo kognitywistyczne, etnolingwistyka kognitywna.

Paveau, Marie-Anne; Sarfati, Georges-Elia: Wielkie teorie językoznawcze.[...], Kraków, 2009.

---

Apresjan, Jurij: Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka. Warszawa, 2000.

Grice, Paul: "Logika a konwersacja", w: Język w świetle nauki; red. B. Stanosz. Warszawa, 1980 (s. 91-114).

Lakoff, George: Kobiety, ogień i rzeczy niebezpieczne. Co kategorie mówią nam o umyśle. Krakow, 2012.

Lyons, Jack: Chomsky. Warszawa, 1998.

van Dijk, Teuna: Dyskurs jako struktura i proces. Warszawa, 2009.

Wierzbicka, Anna: Semantyka: Jednostki elementarne i uniwersalne. Lublin, 2006.

Student zna i rozumie:

- podstawową terminologię językoznawstwa;

- główne linie rozwojowe językoznawstwa,

- najważniejsze koncepcje współczesnego językoznawstwa oraz ich aparat metodologiczny.

Student potrafi:

- samodzielnie wyszukać, ocenić i wykorzystać informacje na tematy językoznawcze z różnych źródeł pisanych i elektronicznych, z uwzględnieniem zasad ochrony własności intelektualnej;

- dobrać stosowny paradygmat badawczy do analizy językoznawczej tekstu;

- przeprowadzić prostą analizę lingwistyczną tekstu.

Kompetencje społeczne:

- absolwent jest gotów do samodzielnego rozwijania swojej wiedzy i umiejętności.

Regularne przygotowanie do zajęć i aktywność.

Zaliczenie testów śródsemestralnych

Końcowa praca pisemna.