Kultura popularna z elementami audiowizualności - Chorwacja
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3005-KL4KMCH |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.7
|
Nazwa przedmiotu: | Kultura popularna z elementami audiowizualności - Chorwacja |
Jednostka: | Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej |
Grupy: |
Zajęcia specjalnościowe na drugim roku studiów licencjackich |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Wymagania (lista przedmiotów): | Praktyczna nauka języka chorwackiego - sem. let. 3005-KL3CHOL |
Założenia (lista przedmiotów): | Antropologia kultury 3005-KL1AK |
Założenia (opisowo): | Student/ka posiada znajomość języka chorwackiego na poziomie co najmniej A2 i jest w stanie słuchać wykładu w tym języku oraz komentować tekst naukowy w języku chorwackim. Posiada wiedzę ogólną w zakresie teorii i sposobu badania kultury właściwy dla antropologii kulturowej. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem wykładu jest ukazanie najważniejszych zjawisk współczesnej kultury popularnej na gruncie chorwackim. |
Pełny opis: |
Celem wykładu jest ukazanie współzależności między charakterem kultury a cywilizacyjnymi (technicznymi), gospodarczymi i społeczno-politycznymi realiami jej funkcjonowania. Zostanie także poruszona kwestia lokalnego wymiaru współczesnej kultury popularnej oraz jej znaczenia dla tożsamości narodowej Chorwatów. W trakcie wykładu będzie też mowa o genezie zjawisk charakterystycznych dla kultury masowej na gruncie chorwackim, jak i o współczesnych formach komunikowania społecznego oraz wpływie nowoczesnych technologii na rodzime wzory kultury. |
Literatura: |
Kompendia wiedzy o naukach społecznych oraz opracowania poświęcone tradycji badań nad kulturą popularną: (1) Jerzy Szacki, "Historia myśli społecznej", różne wydania. (2) Vladimir Biti, "Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije", wyd. 2: Zagreb 2000. (3) Dean Duda, "Kulturalni studiji - ishodišta i problemi", Zagreb 2006. (4) Storey John, "Studia kulturowe i badania kultury popularnej", przeł. Janusz Barański, Kraków, 2003. (5) Marek Krajewski, "Kultury kultury popularnej", Poznań 2003. (6) Tim Edensor, "Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne", przeł. A. Sadza, Kraków 2004. (7) Roch Sulima, "Antropologia codzienności", Kraków 2000. (8) Thomas H. Eriksen, "Małe miejsca, wielkie sprawy: wprowadzenie do antropologii społecznej i kulturowej", Warszawa 2009. Lista lektur na zaliczenie zajęć znajduje się w szczegółowej części sylabusa. |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu zajęć student/ka ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu teorii kultury popularnej i historii chorwackiej kultury popularnej. Posiada znajomość głównych podejść naukowych do kultury popularnej oraz potrafi wskazać na ich wkład w rozumienie zjawisk kulturowych, szczególnie w odniesieniu do Chorwacji. Potrafi posługiwać się wybranymi paradygmatami badawczymi, podejściami analitycznymi i teoriami w badaniu procesów kulturowych, jak również zna podstawowe zasady analizy tekstów kultury z różnych dziedzin praktyk kulturowych we współczesnej Chorwacji. Student/ka dobrze orientuje się w problemach kulturowych i społecznych kraju. Potrafi rozpoznać praktyki o głębszym znaczeniu dla życia kulturalnego, jak i zmian kulturowych o dłuższym trwaniu. |
Metody i kryteria oceniania: |
Podstawą zaliczenia jest: a) obecność na zajęciach (w semestrze dozwolone są dwie nieusprawiedliwione nieobecności), b) przygotowanie do zajęć na podstawie zadanych tekstów kultury, c) zdanie wszystkich kolokwiów kontrolnych (w przypadku niezdania kolokwium lub nieobecności na nim student/ka jest zobowiązany/a do napisania pracy domowej na zadany temat związany z pytaniami postawionymi na kolokwium), d) w przypadku nieusprawiedliwionej nieobecności na większej liczbie zajęć niż dwa lub niewystarczającego przygotowania do zajęć studenta/ka jest zobowiązany/a do napisania pracy domowej na zadany temat związany z tematem zajęć, e) konwersatorium kończy się złożeniem przez studenta/kę pracy zaliczeniowej napisanej na jeden z tematów zaproponowanych przez wykładowcę. |
Praktyki zawodowe: |
Brak. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.