Kultura popularna z elementami audiowizualności - Słowenia

obowiązkowe

Student powinien umieć posługiwać się podstawowymi kategoriami antropologicznymi, których znajomość wynika z programu nauczania na pierwszym roku studiów licencjackich. Niezbędna jest również podstawowa znajomość języka słoweńskiego.

Celem zajęć jest prezentacja stratyfikacji kulturowej Słowenii na przykładzie konstytutywnych składników kultury popularnej, szczególnie zjawisk kształtujących w największym stopniu świadomość kulturową jej użytkowników.

Celem zajęć jest ukazanie 1) współzależności między charakterem kultury a cywilizacyjnymi (technicznymi), gospodarczymi i społeczno-politycznymi realiami jej funkcjonowania; 2) historycznych i współczesnych form "kultury popularnej" w Słowenii; 3) roli i znaczenia tych form w procesie budowania tożsamości słoweńskiej kultury narodowej.

-- J. Bobryk, Świadomość człowieka w epoce mediów elektronicznych, Warszawa: Polskie Towarzystwo Semiotyczne 2004. Biblioteka Myśli Semiotycznej, nr 48.

-- Folklorystyka. Dylematy i perspektywy, pod red. D. Simonides, Opole: Uniwersytet Opolski 1995.

-- W. Godzic, Telewizja jako kultura, Kraków: Rabid 2002.

-- Kultura masowa, wybór, przekład, przedmowa Cz. Miłosz, autorzy D. Macdonald e.a., komentarz J. Szacki, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2002.

-- S. Simenc, Slovensko slovstvo v filmu, [w:] XVIII. seminar slovenskega jezika, literature in kulture, pod red. M. Orozen e.a., Ljubljana: PZE za slovanske jezike in knjizevnosti FF Univerze v Ljubljani 1982.

-- M. Rupel, Valvasorjevo berilo, Ljubljana: Mladinska knjiga 1951 (wybór).

-- S. Zizek, Patrząc z ukosa. Do Lacana przez kulturę popularną, tłum. J. Margański, Warszawa: KR 2003.

-- A. Kłoskowska, Kultura masowa, Warszawa: PWN 1983.

-- P. Kowalski, (Nie)bezpieczne światy masowej wyobraźni. Studia o literaturze i kulturze popularnej, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego 1996.

-- M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2003.

- D. Strinati, Wprowadzenie do kultury popularnej, przeł. W. J. Burszta, Poznań 1998.

- T. Edensor, Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne, przeł. A. Sadza, Kraków 2004.

- J. Storey, Studia kulturowe i badania kultury popularnej. Teorie i metody, przeł. i red. J. Barański, Kraków 2003.

- J. Szyłak, Poetyka komiksu. Warstwa ikoniczna i językowa, Gdańsk 2000.

- Slovenska kultura v XX. stoletju, red. Ženja Leiler, Aleš Berger, Ljubljana: Mladinska knjiga 2002.

- U. Eco, Superman w kulturze masowej. Powieść popularna: między retoryką a ideologią, przeł. Joanna Ugniewska, Warszawa 1996.

- A. Nacher, Rubieże kultury popularnej. Popkultura w świecie przepływów, Poznań 2012.

Dodatkowa literatura, dotycząca konkretnych zjawisk z zakresu słoweńskiej kultury popularnej, zostanie dostosowana do zainteresowań uczestników i podana w toku zajęć.

Student będzie potrafił:

WIEDZA

1. Zdefiniować przedmiot i zakres badań kultury popularnej.

2. Wyjaśnić genezę i przemiany kultury popularnej na przykładach słoweńskich.

3. Posługiwać się podstawowymi kategoriami badawczymi używanymi w badaniach nad kulturą popularną.

4. Scharakteryzować wybrane przejawy kultury popularnej w Słowenii w kontekście tradycji i ich współczesnych uwarunkowań, społecznych, kulturalnych, politycznych, ideologicznych.

UMIĘJĘTNOŚCI

1. Dokonać analizy wybranych zjawisk kultury popularnej wykorzystując zróżnicowane źródła.

2. Dokonać interpretacji mechanizmów determinujących funkcjonowanie kultury popularnej.

3. Wykorzystywać słownictwo specjalistyczne w zakresie kulturoznawstwa także w języku słoweńskim.

4. Wskazać realizacje paradygmatów kulturowych na tle szerszych zjawisk historycznych.

POSTAWY

1. Rozumieć i krytycznie odnosić się do otaczającej go rzeczywistości.

2. Krytycznie odnieść się do teorii kultury popularnej.

Na ocenę końcową składają się:

- Przygotowanie eseju analizującego wybrane zagadnienia/zjawiska z zakresu współczesnej kultury popularnej w Słowenii (70%);

- Przygotowanie prezentacji dotyczącej wybranego zagadnienia z zakresu przedmiotu (20%);

- Obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach (10%).

Dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze.